کتاب او

کتاب او نوشتهٔ اسپایک جونز است. و علی جناب زاده و احمد فرهنگ نیا آن را ترجمه‌ کرده‌اند. این کتاب توسط انتشارات ساقی منتشر شده‌ است. این اثر که در دو دههٔ اخیر یکی از محبوب‌ترین ژانرهای عاشقانه است شخصیت مرد اصلی‌اش بسیار کم حرف است و شخصیت زن اصلی واقعیت فیزیکی ندارد.

درباره کتاب او

داستان فیلم او پیرنگ پیچیده و ویژهای ندارد و در عین حال از محبوب‌ترین فیلم‌مای دو دهۀ اخیر نزد مخاطبان و از بهترینهای ژانر عاشقانه است که به راحتی مخاطب خود را متأثر می‌کند و عاطفه‌اش را به بازی می‌گیرد. همۀ این‌ها در کنار هم یعنی او فیلم عجیبی است. اما آن دسته از مخاطبان جدیتر سینما که اسپایک جونز را خوب بشناسند، می‌دانند که ساختن فیلم‌های عجیب برای جونز کار تازه و خارق‌العاده‌ای ‌ نیست و روال مرسوم و معمول کارنامۀ اوست. این اولین فیلم‌نامه ایست که جونز به تنهایی نوشته‌ است. او نخست در سال ۲۰۱۳ در فستیوال فیلم نیویورک به نمایش درآمد و پس از آن در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۳ به صورت عمومی در ایالات متحده اکران شد. تئودور توامبلی که مردی درون‌گرا و منزوی است، در شرکتی کار می‌کند که نامه‌های زیبا و عاطفی برای متقاضی‌هایی که خود قادر به نگارش چنین نامه‌هایی نیستند، می‌نویسد. او زیاد خوشحال نیست چون در آستانه طلاق از همسرش کاترین (رونی مارا)، زنی که از دوران کودکی با هم بزرگ شده‌اند، قرار دارد. تئودور نرم‌افزاری گویا دارای هوش مصنوعی خریداری می‌کند، نرم‌افزار به گونه‌ای طراحی شده تا با صاحب خود تطابق پیدا کرده و به روز شود. این تنها فیلم‌نامه‌ای که است که اسپایک جونز جهت نویسندگی و کارگردانی آن، کاملاً از آن برای تهیه فیلم خود استفاده کرده‌ است. در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۳، این فیلم‌نامه نامزد سه جایزه گلدن گلوب شد. این فیلم‌نامه بسیار عجیب است زیرا شخصیت اصلی زن وجود خارجی ندارد و شخصیت اصلی مرد کم حرف است. داستان فیلم او پیچیده نیست ولی در عین حال از بهترین‌های ژانر عاشقانه است. به راحتی مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

خواندن کتاب او را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

علاقه‌مندان به سینما و نقدهای سینمایی، دانشجویان مرتبط با رشته هنر و فیلم‌نامه‌نویسی، و تمام طرفداران ژانرهای عاشقانه پیشنهاد می‌کنیم‌. در عین حال این فیلم‌نامه می‌تواند متفاوت‌ترین اثری باشد که تا به امروز خواندید.

بخشی از کتاب او

تصویر برش می‌خورد به نمای بازتر، و می‌بینیم تئودور پشت کامپیوتری رومیزی نشسته است‌. روی صفحه‌ نمایشگر می‌بینیم چیزهایی که تئودور در میکروفون می‌گوید، به وسیلهٔ نرم‌افزار روی برگه‌ای آبی رنگ با دست خطی شبیه دست خط فردی معمولی نوشته می‌شود. وقتی تئودور می‌گوید ((لورتا)) می‌بینم کلمهٔ با دست خط معمولی پای نامه نوشته می‌شود. تئودور یک بار دیگر نامه‌اش را وارسی می‌کند. روی نمایشگر کامپیوتر، عکس‌هایی از زوجی حدوداً هشتاد ساله نیز می‌بینیم. روی عکس آن‌ها برچسبی هست که رویش نوشته ((کریس)) و ((من_لورتا)).

زیرش ایمیلی از لورتا هست: (( نامهٔ تبریک سالگرد ازدواج به شوهرم کریس، عشق زندگی من. پنجاه سال است که ازدواج کرده‌ایم. بلافاصله پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده با هم آشنا شدیم. کنار هم زندگی بسیار خوبی داشته‌ایم.))