کتاب سیری در تاریخ حضرت فاطمه زهرا (س)

کتاب سیری در تاریخ حضرت فاطمه زهرا (س) گردآوری‌شده توسط احمد گلستانه است و انتشارات گنجینه هدایت آن را منتشر کرده است. این کتابْ برگرفته از بیانات و آثار حضرت علامه آیت‌الله حاج سیدمحمدحسین حسینی طهرانی و حضرت علامه آیت‌الله حاج سیدمحمدمحسن حسینی طهرانی است. کتاب حاضر بخشی از مطالب و مباحثی است که این بزرگواران در راستای تثبیت و اثبات مکتب حقّ و شریعت غرّاء مطرح کرده‌اند.

درباره کتاب سیری در تاریخ حضرت فاطمه زهرا (س)

سید محمدحسین حسینی لاله‌زاری تهرانی (۱۳۴۵-۱۴۱۶ق) معروف به علامه تهرانی از شاگردان علامه طباطبایی و از عالمان شیعه در قرن چهاردهم و پانزدهم هجری قمری است. وی در عرفان نزد سید هاشم حداد و شیخ عباس قوچانی شاگردی کرد. علامه تهرانی در شکل‌گیری انقلاب اسلامی از امام خمینی حمایت می‌کرد. تهرانی در موضوعات مختلف علوم اسلامی آثاری دارد که مجموعه آنها در قالب دوره علوم و معارف اسلام شناخته می‌شود.

سید محمدحسین لاله‌زاری فرزند سید محمدصادق از شاگردان میرزا محمدتقی شیرازی است. او از ناحیه پدر از نوادگان محمدباقر مجلسی و از ناحیه مادر نسبش به ملامهدی نراقی می‌رسد. محمدحسین تهرانی در ۲۴ محرّم سال ۱۳۴۵ق در تهران به دنیا آمد. تحصیلات حوزی را در مشهد آغاز و در قم و سپس نجف به پایان برد. در سال ۱۳۷۷ق به تهران بازگشت و در مسجد قائم خیابان سعدی این شهر به تبلیغ مشغول شد. در سال ۱۴۰۰ق به درخواست استادش سید هاشم حداد به مشهد رفت و تا پایان عمر در آنجا ساکن شد. تهرانی ۱۷ تیر ۱۳۷۴ش برابر ۹ صفر سال ۱۴۱۶ق[۱] در مشهد درگذشت. آیت‌الله بهجت بر او نماز خواند و در صحن انقلاب (عتیق) حرم امام رضا(ع) به خاک سپرده شد. 

آیت‌الله سید محمدمحسن طهرانی قدس اللَه سره ۲۳ شوال‌المکرم ۱۳۷۴ هـ.ق، تهران به دنیا آمد و ۲۶ شعبان‌المعظم ۱۴۴۰ هـ.ق، مشهد مقدّس از دنیا رفت.

شاخصهٔ اصلی ایشان وصول به مقام قرب و تجرّد و اشراب از سرچشمۀ ماء مَعین و انوار جمالیّه و جلالیّۀ ذات اقدس ربوبی بود. ایشان با حقیقت وجود خود به باطن و سِرّ حقایق عالم تکوین رسیده و بر آنها اشراف کامل داشت، در نتیجه مطالب‏ ايشان‏ ناشى از تراوشات باطن، بصيرت ضمير و وصول به حقائق عوالم ملكوتى بود.

حسن سلوک و جاذبۀ عجیب اخلاقی و اجتماعی ایشان همراه با احاطه و اشراف بر زوایای نفوس افراد و وصول به کُنه موقعیت اشخاص و سعه و ظرفيت انها از جمله دیگر ویژگی های ایشان بود.

ایشان مجدّانه به تحصیل علوم و معارف الهی پرداختند، تا جایی که به بالاترین مدارج علمی حوزوی نائل گشتند. ایشان از معدود افرادی بودند که از نقطه نظر احاطه بر عرفان و فلسفه و فقه و اصول و پى بردن به کنه معنى و مراد کلمات ائمه معصومین جامعیت کم‌نظیری داشتند، همچنین نسبت به علوم روز و علم پزشکی جدید و علم هیئت نیز اشراف داشتند.

خواندن کتاب سیری در تاریخ حضرت فاطمه زهرا (س) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند درخصوص حضرت فاطمه زهرا (س) پژوهش کنند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سیری در تاریخ حضرت فاطمه زهرا (س)

«معرفت خدا، علّت ایجاد کائنات و انسان

قرآن کریم در معرّفی پروردگار متعال می‌فرماید:

(وَإِلَٰهُکم إِلَٰه وَٰحِد لَّآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحمَٰنُ الرَّحِیمُ)؛ «معبود شما معبود واحدی است که، هیچ معبودی جز او نیست؛ اوست که دارای صفت رحمانیت عامّه و رحیمیت خاصّه می‌باشد.»

و در آیه‌ای دیگر، خداوند متعال در باب هدف از خلقت می‌فرماید:

(وَمَا خَلَقتُ الجِنَّ وَالإِنسَ إِلَّا لِیعبُدُونِ)؛ «و من جنّ و انس را نیافریدم مگر برای آنکه مرا عبادت نمایند.»

در تفسیر این آیهٔ شریفه، آمده است:

أی: لِیعرِفونِ؛ «یعنی تا اینکه به معرفت ذات حق دست یابند.»

و مطابق آیهٔ شریفه:

(اللَهُ الَّذِی خَلَقَ سَبعَ سَمَٰوَٰت وَ مِنَ الأَرضِ مِثلَهُن یتَنَزَّلُ الأَمرُ بَینَهُنَّ لِتَعلَمُوٓاْ أَنَّ اللَهَ عَلَیٰ کلِّ شَیءٖ قَدِیر).

«خداوند آن کسی است که آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌ها را به تعداد آنها آفرید، و امر را بین آسمان‌ها و زمین‌های هفت‌گانه نازل فرمود؛ برای اینکه شما بدانید (یعنی تمام آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌های هفت‌گانه و نزول امر از بین آنها، همه مقدّمه است برای علم شما، و اینکه بدانید) خداوند بر هر چیز تواناست.»

علّت خلق کائنات، حصول معرفت به ذات اقدس الهی است.

و در حدیث قدسی نیز علّت خلقت را، شناختن حقیقت خویش بیان می‌فرماید:

کُنتُ کَنزًا مَخفیًّا فأحببتُ أن أُعرَفَ؛ فخَلقتُ الخلقَ لِکَی أُعرَفَ.

«در کتاب غیبت نعمانی از کلینی با اِسناد متّصل خود از ابن‌أبی‌نصر از حضرت أبی‌الحسن علی بن موسی علیهما السّلام راجع به تفسیر آیه کریمه: (وَمَن أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَیٰهُ بِغَیرِ هُدٗی مِّنَ اللَهِ)، روایت می‌کند که فرمود:

مَنِ اتَّخَذَ دینَهُ و رَأیَهُ بِغَیرِ امامٍ مِن أَئِمَّةِ الهُدیٰ.

حضرت فرمود:

«منظور از این شخص گمراه در آیهٔ مبارکه، همان کسی است که رویّه و دین خود را همان آراء و افکار خود قرار داده است و از ائمّه هدیٰ پیروی نمی‌کند.»

و این همان جاهلیّتی است که در روایات متواتره از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم وارد شده است که:

مَن ماتَ و لَم یَعرِف امامَ زَمانِهِ ماتَ میتَةً جاهِلیَّةً.»»