کتاب نکات قرآنی (جلد هفتم)

کتاب نکات قرآنی (جلد هفتم) نوشتهٔ مسعود ریاعی است. انتشارات عصر کنکاش این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب نکات قرآنی (جلد هفتم)

کتاب نکات قرآنی دربردارندهٔ ۱۳۹ نکته است که از لابه‌لای آیات قرآن استخراج شده است. برای درک بهتر مفاهیم قرآن نه‌تنها به معنای ظاهری آیات بلکه به پیوند کلمات، اصوات، حرکات، شمارهٔ آیات و حتی نقاشی حروف نیز باید توجه کرد. به عقیدهٔ نویسنده برای یک سالک واقعی هر آیه همچون یک راز است که باید گشوده شود. به این خاطر قرآن کریم را کتاب سلوک و برنامهٔ نجات از شرّ نفس شیطانی می‌داند. هرچند هر کلمهٔ قرآن را می‌توان حاوی نکته‌ای منحصربه‌فرد و موجز دانست، این کتاب تلاش کرده است تا به برخی از مسائلی بپردازد که برای مردم بیشتر دغدغه‌آفرین است و جای بحث و تأمل بیشتری دارد. زندان درون، مرگ‌اندیشی، درخت ذهن، معامله با خدا و... از موضوعاتی است که در بین این ۱۳۹ نکته قرار دارند.

خواندن کتاب نکات قرآنی (جلد هفتم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به افرادی که مایل هستند با قرآن و ظرایفش با دیدی متفاوت آشنا شوند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نکات قرآنی

«این همان علمی است که به “علم لَدّنی” معروف است. این علم از جنس دلایل عقلی و شواهد نقلی نیست. از این علوم متعارف ذهنی نیست. علمی است که با تعلیم الهی و تفهیم ربانی حاصل می شود که اهل قرب از آن بهره مندند. اصل علم همین است. شخص برخوردار از این علم، “می داند” بی آنکه چون دیگران نیازمند اسباب و مقدمات متعارف باشد. این یک آگاهی زنده و کاربردی است که با “وصل” به مطلق، محقق می شود. علم لدنی آنچنان که از آیات و احادیث فهمیده می شود، دارای سه مرتبه اصلی است. مرحله اعلی، مختص انبیاء عظام است که همان “وحی” است. مرحله ی بعد که مختص اولیاء خداست، که “الهام” خاص است. و مرحله سوم که برای اهل ایمان است، “فراست” نام دارد. هر کدام از اینها خود دارای مراتبی هستند که پیرامون شان بحث های زیادی صورت پذیرفته است. برای برخورداری از آن بخش از علم لدنی که برای سالکان امکانپذیر است باید سلوک کرد یعنی از پوسته محدودیت ذهنی خارج شد. زیرا این علم، معلمش خود خداوندست و خداوند شیوه های ” (تقوای الهی پیشه کنید آموزشی خود را دارد “و اتَّقُوا االلهَ یعلِّمکُم االلهُ تا خداوند تعلیم تان دهد!) وقتی سالک با تسلیم محض خویش به یگانه نیرویِ لایتناهی هستی، خود را به “آگاهی زنده” پیوند می زند، بالنتیجه از آن نیز بهره مند می شود. این آن اتفاقی است که در فرایند علم لدنی می افتد. به تعبیری تا وقتی انسان در اتاقک ذهنی اش محصور است، تا وقتی اسیر اندک دانستنی های خودش است، تا وقتی تحت سیطره ی شرطی شدگی های جسمی، عاطفی و ذهنی قرار دارد، محروم از این آگاهی ناب و لایزال است. سالک با سلوکش، تمامی درها و پنجره های وجودش را می گشاید، نرم و پذیرا می شود و خود را در معرض آن “نور زنده” قرار می دهد، تا هر آن بر وجودش بتابد و برخوردارش کند.»