بریده‌هایی از کتاب سیری در تاریخ حضرت فاطمه زهرا (س)

"و امر به معروف را برای مصلحت جامعه، و نیکی به پدر و مادر را برای رهایی از غضب الهی، و صلهٔ ارحام را برای طولانی‌شدن عمر و افزایش جمعیّت، و قصاص را وسیلهٔ حفظ خون‌ها، و وفای به نذر را برای در معرض مغفرت الهی قرار گرفتن، و دقّت در کیل و وزن را برای رفع کم‌فروشی مقرّر فرمود.

بنابراین، انسان در صورتی به کمال می‌رسد که در جریان تربیت الهی هم تجلّیات جمالیّه را بپذیرد و هم تجلّیات جلالیّه را تحمّل نماید، و در غیر این‌صورت با هزار سال عبادت‌های ظاهری و دوری از امتحانات الهی ابداً کسی به کمال نخواهد رسید.

اگر پیامبر نفرین می‌کرد، اگرچه که دعای ایشان مستجاب می‌شد و همه کفّار از بین می‌رفتند؛ امّا ایشان به آن درجه از مقام طهارت مطلقه نائل نمی‌شدند، زیرا لازمهٔ وصول به آن مقام، صبر و تحمّل می‌باشد.

فرق است که خدا این واقعیّت را در سنهٔ شصت و یک هجری خلق کند، یا اینکه آن حقیقت خلق شده باشد و در سنهٔ شصت و یک پرده برداشته شود؛ دو مطلب است.