کتاب مقتل فلسفی

کتاب الکترونیکی «مقتل فلسفی» نوشتهٔ محمدتقی رحمتی شهررضا در نشر میراث ماندگار چاپ شده است. این کتاب حاوی روضه‌های زبان گویای اسلام مرحوم آیت‌اللّه فلسفی (ره) است.

درباره کتاب مقتل فلسفی

به‌راستی آیت‌اللّه محمدتقی فلسفی (ره) استاد منبر بود و سلیقهٔ بسیار زیبا و هنرمندانه‌ای در شیوهٔ بیان اسلام و ذکر مصائب داشت. یاد حسین و شهدای کربلا و ذکر مصائب آن‌ها و گریه کردن برای آن‌ها در مکتب تشیع جزء جدانشدنی برنامه‌های مذهبی است که اگر درست انجام شود می‌توان برای حفظ نهضت کربلا و انقلاب‌های اسلامی بهترین بهره‌برداری‌ها را نمود و احساسات پاک مردم را هدفمند و جهت‌دار نموده و آن را عالی‌ترین وسیله برای جذب انسان‌ها به‌سوی ارزش‌هایی همچون: آزادی، آزادگی، مبارزه با ظلم، ستیز با استکبار و طاغوتیان و دفاع از مظلومان و مستضعفان و انتظار و زمینه‌سازی برای ظهور حضرت مهدی (عج) سوق داد. چنان‌که تجربه و تاریخ نشانگر این است که ده‌ها و صدها حادثهٔ انقلابی مسلمانان در جهان، نشئت‌گرفته از ماجرای خونین کربلا بوده است. این مهم را در گفتار و سیره عملی پیامبر اسلام و امامان (علیهم‌السلام) و اولیای خدا - حتی پیامبران پیشین - می‌توان دید. این کتاب حاوی متن چند سخنرانی از مرحوم محمدتقی فلسفی است که در خصوص زندگی، سیره و فضایل اهل‌بیت ایراد شده است. در پایان هر یک از سخنرانی‌ها روضهٔ یکی از اهل‌بیت درج گردیده است.

کتاب مقتل فلسفی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعهٔ آثار مذهبی به‌خصوص روضه‌های اهل‌بیت پیشنهاد می‌شود.

درباره آیت‌اللّه محمدتقی فلسفی (ره)

محمدتقی فلسفی (۱۲۸۶- ۱۳۷۷ش) سخنران و خطیب مذهبی در تهران به دنیا آمد و در تهران و قم دروس حوزوی خواند. دوران کودکی وی عمدتاً در منزل و زیر نظارت مستقیم پدرش سپری گردید. در ابتدای هفت‌سالگی به دبستان توفیق رفت و تحت مراقبت محمدرضا توفیق به فراگیری خواندن و نوشتن و مقدمات صرف و نحو و علوم دینی پرداخت. صرف و نحو را به‌صورت کلاسیک نزد شیخ محمد رشتی خواند و ادبیات را در مدرسهٔ حاج ابوالفتح فراگرفت. پس از آن به فراگیری فقه و اصول روی آورد و از مکتب شیخ محمدعلی کاشانی در مدرسه عبداللّه‌خان و آقا‌شیخ‌مهدی در مدرسه محمدیه بهره برد. فراگیری علوم را تا بدان‌جا طی کرد که در درس سطح پدرش محمدرضا تنکابنی شرکت جست که در آن زمان ایشان سطح قوانین و شرح لمعه را درس می‌داد. پس از آن نیز مقداری بحث‌های فلسفی را آموخت. مدرسین فلسفهٔ او مهدی آشتیانی، ابراهیم امامزاده زیدی، کاظم عصار و طاهر تنکابنی بودند. او پیام‌های آیت‌اللّه بروجردی را به محمدرضا پهلوی، شاه وقت ایران، می‌رساند. وی در نهضت امام خمینی حضور فعال داشت و بازداشت و ممنوع‌المنبر شد. وی در منبر و خطبه روشی نو پایه‌گذاری و شاگردان بسیاری تربیت کرد. خدمات دینی و اجتماعی او بسیار و مسافرت‌های تبلیغی او به کشورهای عربستان، عراق، پاکستان و همچنین به شهرهای مختلف ایران قابل‌توجه است. کتاب‌های کودک از نظر وراثت و تربیت، جوان از نظر عقل و احساسات، بزرگسال و جوان از نظر افکار و تمایلات، آیة‌الکرسی پیام آسمانی توحید، اخلاق از نظر همزیستی و ارزش‌های انسانی، سخن و سخنوری از نظر بیان و فن خطابه و شرح و تفسیر دعای مکارم‌الاخلاق از آثار اوست. مدفن وی در شهرری و در کنار مرقد شاه عبدالعظیم قرار دارد. آیت‌اللّه میرزاعلی فلسفی برادر او است.

بخشی از کتاب مقتل فلسفی

زهرا نزدیک مرگش شد. آنچه از روایات استفاده می‌شود، آن است که آقا امیرالمؤمنین علی حسنین را از خانه بیرون آورد و مثل اینکه به زینب و ام‌کلثوم اول صبح گفت: بیرون بروند. اینها وقت مرگ مادر نبودند.

زهرا داخل منزل است، ام ایمن است، فضه است، اسماء هم هست، خانم فرمودند: یا اسماء! مقداری کافور پدرم داده است برو و بیاور بگذار بالای سرم. اسماء رفت و کافور را آورد، گذاشت بالای سرش. گفت: اسماء! من به پشت می‌خوابم مقداری صبر کن، آن‌وقت مرا صدا بزن. اگر جواب دادم که هیچ، اگر جواب ندادم بدان زهرا از دنیا رفته است.

کافور را گذاشت بالای سر بی‌بی. بی‌بی هم پارچه را کشید به صورت. نمی‌دانم چقدر صبر کرد؟ این‌قدر صبر کرد که از حرف زهرا استفاده کرده بود که صبر کند. بعد گفت: یا دختر پیغمبر! اما جواب نیامد. گفت: زهرا جان! اما جواب نیامد. گفت: یا فاطمة‌الزهرا! جواب نیامد. در این هنگام اسماء پارچه را عقب زد و دید زهرا از دنیا رفته است و جان به جان‌آفرین تسلیم کرده است. اسماء صورتش را گذاشت روی سینه زهرا و گفت: زهرا جان! وقتی حضور پیغمبر رسیدی، سلام مرا به پیغمبر برسان...