کتاب خدایا اجازه!

کتاب خدایا اجازه! به‌قلم غلامرضا حیدری ابهری را نشر جمال منتشر کرده است. این کتاب به پرسش و پاسخ‌هایی در باب وجود و ماهیت خداوند در جهان هستی به زبان کودکان می‌پردازد.

درباره کتاب خدایا اجازه

دنیای کودکان، دنیای کاوش و تخیل است؛ جهانی عاری از آلایش که روح پرسشگر کودک آزادانه در آن سیر می‌کند و به کنجکاوی مشغول می‌شود. کودکان گاهی سؤالاتی از بزرگ‌ترها می‌پرسند که جواب دادن به آن‌ها سخت یا حتی غیرممکن به نظر می‌رسد؛ یکی از این سؤالات، دربارهٔ وجود خدا و ماهیت اوست. این که خدا کیست، کجاست، چه‌طور حواسش به همه‌چیز هست و ... . غلامرضا حیدری ابهری در کتاب خدایا اجازه! کوشیده است تا با تکیه بر منابع معتبر مذهبی و آیات و روایات و در قالب گفت‌وگوی خدا با کودک با زبانی ساده و شیرین به این سؤالات پاسخ دهد و ذهن پرسان و جوشان کودک را اقناع نماید.

خواندن کتاب خدایا اجازه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب برای کودکان +۵ سال تا سال‌های ابتدایی دبستان با همراهی والدین و معلمان توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب خدایا اجازه

«ـ خدایا آیا ما نباید دربارهٔ تو فکر کنیم؟

- کی گفته نباید دربارهٔ من فکر کنید؟ من خدای شما هستم و باید به یاد من باشید و درباره‌ام فکر کنید. چه اشکالی دارد که دربارهٔ دانش من در آفرینش درختان و گیاهان فکر کنید. چه اشکالی دارد که دربارهٔ قدرت من در ساختن کوه‌ها و کهکشان‌ها فکر کنید؟ چه اشکالی دارد که دربارهٔ روزی دادن من به این همه حیوان در دریاها و خشکی‌ها فکر کنید؟ چرا نباید دربارهٔ مهربانی‌های فکر کنید؟ من صدوبیست‌وچهارهزار پیامبر برای شما فرستاده‌ام که مرا بشناسید. من این بندگان خوبم را به پیامبری رساندم تا مردم دربارهٔ من فکر کنند و از آنان دربارهٔ من بپرسند.

ـ خدایا تو کی هستی؟

ـ بنده‌ی من! من آفریننده‌ی جهان و خالق همه‌ی موجودات هستم. من همان کسی هستم که کوه و دشت و ماه و خورشید و ستاره‌ها و سیاره‌ها و درختان و دریاها را به وجود آورده است. من همان کسی هستم که زمین را به دور خورشید و ماه را به دور زمین می‌چرخاند. من همان کسی هستم که ابرها را می‌سازد و و گیاهان را می‌رویاند و فصل‌ها را یکی پس از دیگری می‌آورد. من همان کسی هستم که هزاران پیامبر درباره‌اش سخن گفته‌اند و مردم را به پرستش او دعوت کرده‌اند. من خدا هستم؛ خدایی که تو را بسیار دوست دارد. من خدا هستم. خدای تو و خدای همهٔ انسان‌ها.

ـ خدایا تو را چه کسی آفریده است؟

ـ هیچ‌کس مرا نیافریده است. من همیشه بوده‌ام و همیشه خواهم بود. هر چیزی که تو را می‌بینی و نمی‌بینی، من آفریده‌ام. همه‌چیز را من آفریده‌ام؛ ولی خودم آفریدهٔ کسی نیستم. کسی مرا به وجود نیاورده است. کسی مرا نساخته است. کسی مرا نزاییده است. اگر کسی مرا آفریده بود، آن‌وقت او را باید خدای خودتان می‌دانستید. خدا یعنی کسی که به سازنده و آفریننده و پدر و مادر نیاز ندارد. من به هیچ‌کس نیاز نداشته و ندارم. من خدا هستم و کسی مرا نیافریده است.»