کتاب سرکوب ماورا

کتاب سرکوب ماورا نوشتهٔ یوجین سابوتسکی و ترجمهٔ افسانه مقدم و سمانه عباسی است. انتشارات نسل نواندیش این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. آیا علم همیشه بر جادو پیروز می‌شود؟

درباره کتاب سرکوب ماورا

کتاب سرکوب ماورا در ۱۳ بخش کوشیده به یک پرسش پاسخ دهد و آن اینکه «آیا علم همیشه بر جادو پیروز می‌شود؟» کتاب حاضر حاصل پژوهش‌های نویسنده در سال ۱۹۸۲ میلادی به بعد در مسکو، آلمان، انگلستان و مکزیک است. بسیاری از نتایج او در روزنامه‌های گوناگون چاپ و بعضی از آن‌ها در همایش‌های بین‌المللی ارائه شدند. این کتاب تلاشی است تا نویسنده بتواند آن پژوهش‌ها را منسجم کند و در قفسهٔ عناوین مربوطه‌اش جای دهد.

خواندن کتاب سرکوب ماورا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مطالعه پیرامون محل برخورد جادو و علم پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سرکوب ماورا

«پاولف (۱۹۲۷) در مطالعات خود واکنش حیوانات نسبت به محرک‌های جدید را ارزیابی کرده بود، بر همین اساس روان‌شناسی رشد روزبه‌روز به رفتارهای اکتشافی علاقه نشان داد و این علاقه به پژوهش‌هایی موشکافانه در زمینهٔ رفتارهای اکتشافی حیوانات (باتلر، ۱۹۵۴؛ هارلو، ۱۹۵۳)، کودکان (کانتر و کانتر، ۱۹۶۴؛ کامرفورد و ویتریول ۱۹۹۳) و بزرگسالان (برلین، ۱۹۶۰؛ پلینر، پلاشت و گربسکی، ۱۹۹۳) انجامید. این تحقیقات نشان دادند که میزان جدید بودن یک محرک عامل اصلی بروز رفتارهای اکتشافی است (مندل، ۱۹۶۵) و ارزش انگیزشی و ذاتی محرک جدید با پاداش ملموس و خوراکی آن برابر است (کاهیل - سلیس و ویتریول ۱۹۹۴). اما جدید بودن محرک، به‌خودی‌خود علتی کافی برای برانگیختن رفتارهای اکتشافی به شمار نمی‌رود، زیرا محرک علاوه‌بر جدید بودن، باید جذاب هم باشد (اندرسون و مور، ۱۹۸۰). بنابراین غذاهای جدیدی که جذابیت ندارند یا خطرناک به نظر می‌رسند، به احتمال زیاد با واکنش شرکت‌کننده روبه‌رو نخواهند شد (نمراف و روزین ۱۹۹۲، پلینر و همکاران ۱۹۹۳).

یکی از ویژگی‌های خاصی که محرک را واقعاً در نظر افراد جذاب می‌کند، ظرفیت نقض قوانین ابتدایی فیزیک است. رویدادهای ماورایی در اصل دور از عقل‌اند و امکان ندارد که با علت و معلول فیزیکی توضیح داده شوند. ارواح، جادوگری، ستاره‌شناسی، تأثیر ذره‌ای و دیگر پدیده‌های ماورایی همیشه به میزانی چشمگیر توجه جمعیت را به خود جلب کرده‌اند (بم و آنرتون، ۱۹۹۴؛ جاهودا، ۱۹۶۹؛ لونداهل، ۱۹۹۳؛ زوسنی و جونز، ۱۹۸۲). البته دلیل این جذابیت کماکان ناشناخته باقی مانده است. پدیده‌های ماورایی بنا بر ماهیت غریب خویش در مواردی نادر دیده شده‌اند و برای اثبات آن‌ها مدارک محکمی وجود ندارد، بنابراین به‌خودی‌خود بدیع‌اند و علاوه‌بر بدیع بودن، توسط علوم رایج و مذهب (به خاطر اشتباه بودن، غیرقانونی بودن یا اهریمنی بودن) سرکوب نیز شده‌اند. علاوه‌براین، ممکن است شخص با رویدادهای فیزیکی‌ای مواجه شود که هیچ ربطی به دنیای ماوراءالطبیعی ندارند، اما همچنان مانند پدیده‌های ماورایی دور از عقل‌اند. انسان علاقه دارد هم پدیده‌های ماورایی و هم پدیده‌های فیزیکی دور از عقل را کشف کند. پدیده‌های ماورایی به دنیایی دیگر مربوط می‌شوند و سرکوب شده‌اند، بنابراین نسبت به رویدادهای فیزیکی دور از عقل، محرکی قوی‌تر محسوب می‌شوند. زیرا پدیده‌های فیزیکی دور از عقل حتی هنگامی‌که ناممکن خوانده شوند، به صورت مستقیم باور شخص را دربارهٔ قدرت جهان‌شمول علت و معلول فیزیکی به چالش نمی‌کشند، درحالی‌که پدیده‌های ماورایی این‌گونه‌اند.»