کتاب مثل هنرمندها چشمگیر باشید

کتاب مثل هنرمندها چشمگیر باشید نوشتهٔ آستین کلئون و ترجمهٔ مهسا ذوالریاستین است و انتشارات پشوتن آن را منتشر کرده است. ۱۰ راه برای نمایش خلاقیت و به‌چشم‌آمدن در این کتاب آمده است.

درباره کتاب مثل هنرمندها چشمگیر باشید

کتاب مثل هنرمندها چشمگیر باشید اثر دیگری است از نویسنده‌ٔ کتاب پرفروش مثل هنرمندها بدزدید. این بار آستین کلئون به شما می‌آموزد که چگونه خودتان را بشناسانید.

هر هنرمند و اصولا هر آفریننده‌ای می‌خواهد که آثارش به چشم بیایند و خودش شناخته شود، اما برای رسیدن به این هدف، خوب‌بودن آثار شما کافی نیست. باید روش مؤثری برای شناساندن خودتان به کار ببرید. به گونه‌ای که افراد را جذب و به پی‌گیری آثار شما مشتاقشان کند. توصیه‌های کاربردی نویسنده در این کتاب، به شما راه رسیدن به این هدف را نشان می‌دهند.

در این کتاب می‌آموزید که راه به چشم‌آمدن از سخاوتمندی و گشاده‌دستی می‌گذرد. همان گونه که باید بدانید چگونه هنرمندانه از دیگران بدزدید، نیز باید بدانید چگونه بگذارید که دیگران از شما بدزدند.

خواندن کتاب مثل هنرمندها چشمگیر باشید را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که جویای خلاقیت هستند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مثل هنرمندها چشمگیر باشید

«افسانه‌های ویرانگر بسیاری دربارهٔ خلاقیت وجود دارد، اما یکی از خطرناکترین‌های‌شان افسانهٔ «نابغهٔ تنها» است: یک فرد با استعدادهای فراانسانی یکباره در نقطهٔ مشخصی از تاریخ، از غیب پیدایش می‌شود؛ آزاد از هر گونه سابقه و تاثیرپذیری و دارای ارتباط مستقیم با خدایگان هنر. هنگامی که الهام می‌آید مانند رعد و برق می‌تکاند، یک لامپ درون سرش روشن می‌شود و او باقی عمرش را در کارگاه‌اش زحمت می‌کشد و این ایده را به یک شاهکار برگردانده به جهان عرضه می‌کند و هیاهو به پا می‌شود. اگر شما افسانهٔ نابغه تنها را باور دارید، خلاقیت یک کنش ضداجتماعی است که به دست شمار اندکی از بزرگان اجرا می‌شود که اغلب مُرده‌اند؛ با نام‌هایی چون موتزارت، انیشتن یا پیکاسو. بقیه‌مان ول شده‌ایم که همین دور و بر پرسه بزنیم و به بزرگان غبطه بخوریم. رویکرد سالمتری نسبت به موضوع خلاقیت هم هست که برایان انو موسیقیدان با عنوان «صابغه» از آن نام می‌برد (نابغه + صحنه). در این مدل، ایده‌های عالی را معمولا گروهی از افراد می‌آفرینند ـ هنرمندان، موزه‌داران، اندیشمندان، نظریه‌پردازان و ذائقه‌سازانی که یک «زیست‌بوم استعداد» می‌سازند.

اگر برگردید و به دقت به تاریخ بنگرید بسیاری از کسانی که ما به عنوان تک‌نابغه‌ها در نظر می‌آوریم در واقع بخشی از یک صحنه از افراد است که از هم پشتیبانی می‌کنند؛ به کار یکدیگر نگاه می‌کنند؛ از روی دست یکدیگر کپی می‌کنند؛ از هم ایده می‌دزدند، و به هم ایده می‌دهند. صابغه از ارزش دستاوردهای تک به تک آن نابغه‌ها نم‌یکاهد، فقط می‌آگاهاند که کار خوب در خلأ آفریده نمی‌شود؛ و خلاقیت همیشه در یک صحنه‌ای شکل می‌گیرد؛ در یک همیاری، و در نتیجهٔ پیوند یک ذهن به ذهنی دیگر.

آنچه من از مفهوم صابغه دوست می‌دارم این است که در داستان خلاقیت برای بقیهٔ ما جا باز می‌کند: مایی که خودمان را نابغه نمی‌پنداریم. بخشی ارزشمند از صابغه بودن لزوما مربوط به خیلی باهوش یا خیلی بااستعداد بودن شما نیست؛ بلکه مربوط به آن چیزی است که باید به دیگران ارائه کنید ـ ایده‌هایی که در میان می‌گذارید، کیفیت پیوندهایی که برقرار می‌کنید و گفت و گوهایی که می‌آغازید.

اگر نابغگی را کنار بگذاریم و بیشتر به پروردن یک صابغه بیندیشیم می‌توانیم چشمداشت خودمان و چشمداشت جهانی را که می‌خواهیم ما را بپذیرد سازگار کنیم. به جای این که از دیگران بخواهیم کاری برای‌مان بکنند می‌توانیم از آن‌ها بپرسیم ما چه کاری برای‌شان بکنیم.

ما در زمانه‌ای می‌زیییم که پیوستن به یک صابغه از همیشه آسانتر است. اینترنت اساسا دسته‌ای صابغه است که به هم پیوسته‌اند ــ جدا از جغرافیای فیزیکی. وبلاگ‌ها، شبکه‌های اجتماعی، گروه‌های ایمیلی، انجمن‌های اینترنتی و... همه یکی اند: صحنه‌های مجازی که مردم در آن‌ها می‌پلکند تا با هم دربارهٔ چیزهایی که برای‌شان مهم است حرف بزنند. هیچ دربان یا مانعی نیست که جلو ورود به این صابغه‌ها را بگیرد. لازم نیست پولدار باشید، لازم نیست مشهور باشید و لازم نیست رزومهٔ آنچنانی یا مدرکی از یک دانشگاه گران داشته باشید. در جهان آنلاین، همه ـ هنرمند و موزه‌دار، استاد و شاگرد، کارشناس و کارآموز ـ می‌توانند چیزی ارائه کنند.»