کتاب انقلاب بلشویکی

کتاب انقلاب بلشویکی نوشتهٔ سیلویا انگدال و ترجمهٔ شهربانو صارمی است و گروه انتشاراتی ققنوس آن را منتشر کرده است. این کتاب از مجموعهٔ چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر جهان است. انقلاب بلشویکی یکی از اثرگذارترین رویدادهای سیاسی قرن بیستم بود چرا که نه‌تنها در تاریخ روسیه بلکه در تاریخ سراسر دنیا تأثیر بسزایی داشت و رژیمی سرکوبگر به وجود آورد که ۷۴ سال دوام آورد و در اتحاد شوروی و بخش‌های دیگر اروپا موجب رنج‌های بی‌حدوحصر شد. اما فراتر از آن باعث ستیزه‌جویی فراگیری شد که به جنگ سرد معروف است. خطر جنگ هسته‌ای میان اتحاد شوروی و آمریکا که ده‌ها سال دنیا را تهدید می‌کرد هر دو جامعه را دستخوش تغییر کرد.

درباره کتاب انقلاب بلشویکی

مجموعه کتاب‌های «چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر جهان» رویدادهای تاریخی دنیا را از قرن بیستم به بعد با ارائهٔ تحلیل و از دیدگاه‌های مختلف بررسی می‌کند. کتاب‌های این مجموعه به دانش‌آموزان، دانشجویان و افراد علاقه‌مند گزیده‌ای از رویدادهای مهم تاریخ ارائه می‌کنند که پیش‌تر منتشر شده است. این مجموعه می‌تواند با استفاده از منابع اصلی مربوط به زمان رویداد و نیز گزارش‌های مناسب در آن زمینه در شکل‌گیری بحث، کمک به رشد مهارت‌های تفکر نقادانه، افزایش آگاهی از جهان, و افزایش درک چشم‌انداز بین‌المللی از تاریخ مفید باشد.

کتاب انقلاب بلشویکی با اطلاعات زمینه‌ای دربارهٔ رویداد اصلی شروع می‌شود، بعد به مباحث پیرامونی آن می‌پردازد و با روایت‌های اول‌شخصِ افرادی به پایان می‌رسد که در صحنه حضور داشته‌اند یا از آن تأثیر پذیرفته‌اند. 

مطالب از منابع مختلف از جمله نشریات، مجلات، روزنامه‌ها، کتاب‌های غیرداستانی، روایت‌های شخصی، سخنرانی‌ها، شهادت‌ها در مجامع، اسناد دولتی، جزوات، بولتن‌های خبری سازمانی و مقالات انتخاب شده‌اند. مقالات برگرفته از این منابع به‌دقت تصحیح شده و برای تهیهٔ متن استفاده شده است. این کتاب طوری تدوین شده تا رویدادی پیچیده را توضیح دهد، جرقهٔ بحث را بزند و دیدگاه بشریِ پسِ پشتِ یکی از مهم‌ترین رویدادهای جهان در دهه‌های اخیر را نشان دهد.

کتاب انقلاب بلشویکی دربرگیرندهٔ موارد زیر است:

- نقشهٔ جهان که نمایی از متن و جغرافیا ارائه می‌کند.

- فهرست مطالب به شکل توضیحی که خلاصهٔ کوتاهی از هر مقالهٔ تحقیقی در کتاب ارائه می‌کند.

- مقدمه که خاص موضوع آن کتاب ارائه شده است.

- برای هر دیدگاه یک معرفی کوتاه دربارهٔ مؤلف و منبع نوشتار او با خلاصه‌ای از نکات اصلی ارائه شده است.

- جداول، نمودارها، نقشه‌ها و دیگر تصاویر مربوطه.

- کادرهای حاشیه‌ای که اطلاعاتی دربارهٔ زندگی افراد محوری و رویدادهای تاریخی می‌دهد یا به توضیح مفاهیم علمی یا فنی می‌پردازد.

- فهرست اصطلاحات برای تعریف اصطلاحات اصلی مورد نیاز.

- گاه‌شماری از رویدادهای مهمِ قبل، هم‌زمان و بلافاصله بعد از آن.

- کتاب‌شناسی برای معرفی کتاب‌های بیشتر، نشریات ادواری و وب‌سایت‌ها برای تحقیقات بیشتر.

- نمایهٔ جامع برای دسترسی به افراد، مکان‌ها و رویدادهای نقل‌شده در متن.

انقلاب بلشویکی در سال ۱۹۱۷ رخ داد، پیامدهای درازمدتی در سرتاسر قرن بیستم داشت. در چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر جهان: انقلاب بلشویکی، علل انقلاب، پیامدهای آن و تأثیری که در دنیای امروزی داشت بررسی می‌شود.

خواندن کتاب انقلاب بلشویکی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

«چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر جهان» برای طیف وسیعی از خوانندگان طراحی شده است، افرادی که می‌خواهند نه‌تنها دربارهٔ تاریخ بلکه دربارهٔ رویدادهای جاری، سیاست، حکومت، روابط بین‌المللی و جامعه‌شناسی بیشتر بدانند: دانش‌آموزان و دانشجویانی که برای انجام‌دادن تکالیف یا در مورد بحث‌های کلاسی تحقیق می‌کنند، معلمان و کادر آموزشی که به دنبال مطالب تکمیلی‌اند و آن‌هایی که می‌خواهند تاریخ را بهتر بفهمند. 

بخشی از کتاب انقلاب بلشویکی

«تزار نیکلای دوم

تزار نیکلای دوم از خاندان رومانوف، آخرین امپراتور روسیه، در سال ۱۸۶۸ به دنیا آمد و از سال ۱۸۹۴ تا هنگام کناره‌گیری در زمان وقوع انقلاب فوریه در سال ۱۹۱۷ سلطنت کرد. او با جورج پنجم پادشاه انگلستان و ویلهلم دوم قیصر آلمان خویشاوند بود. نیکلای چند هفته پس از جلوس بر تخت پدرش آلکساندر سوم که نابهنگام درگذشت با شاهزاده‌خانم آلیکس هِسه ازدواج کرد که به آلکساندرا معروف است. آلکساندرا در سیاست‌هایی که شوهرش اتخاذ می‌کرد نقش مهمی داشت اما به سبب تبار آلمانی‌اش مردم روسیه از او نفرت داشتند.

گرچه نیکلای مردی آرام بود، به حفظ رژیم خودکامهٔ نیاکانش اصرار داشت. او که باور داشت امپراتورها از سوی خداوند به این مقام برگزیده می‌شوند اجازه نمی‌داد مردم عادی صدایی در حکومت داشته باشند. او تجربهٔ زیادی در امر حکومتداری نداشت و نمی‌دانست چگونه نافرمانی و تمرد فزایندهٔ مردم را مهار کند، به نیازهای برآورده‌نشدهٔ مردم هم توجهی نداشت. نیکلای تظاهرات آرام برای اصلاحات در سال ۱۹۰۵ را بسیار بد مدیریت کرد: به سربازان دستور داده شد به سوی معترضان تیراندازی کنند، نتیجهٔ آن قتل‌عامی بود که به «یکشنبهٔ خونین» معروف شد. بعد از تقلایی برای انقلاب در همان سال، آزادی‌های مدنی بیشتری اعطا و با تشکیل دوما موافقت کرد: مجلسی با اختیارات محدود؛ اما زمینه برای انقلاب بعدی که باعث سقوط او شد آماده شده بود.

نیکلای و آلکساندرا صاحب چهار دختر ــ اولگا، تاتیانا، ماریا و آناستازیا ــ و یک پسر به نام آلکسی بودند که به بیماری هموفیلی مبتلا بود، بیماری‌ای ارثی که در آن زمان درمانی نداشت. تزارینا که دربه‌در به دنبال درمانی برای بیماری پسرش بود به کشیشی عارف‌مسلک به نام گریگوری راسپوتین اعتماد کرد، او را شفادهنده‌ای باایمان می‌دانست. دامنهٔ توصیه‌های راسپوتین تا مسائل سیاسی کشیده شد، اشراف دربار از او متنفر بودند و سرانجام به دست یکی از آن‌ها کشته شد. بسیاری بر این باورند که او بر تصمیم‌های آلکساندرا و به واسطهٔ او بر تصمیم‌های تزار تأثیر می‌گذاشت.

امنیت نیکلای و خانواده‌اش پس از انقلاب اول در سال ۱۹۱۷ توسط دولت موقت تأمین بود، اما به محض رسیدن بلشویک‌ها به قدرت، در ۱۷ ژوئیهٔ ۱۹۱۸ اعدام شدند.

ظاهراً نیکلای به این هشدار اعتنا نکرد و گفت: «باز هم این رادزیانکوی شکم‌گنده چرت‌وپرت نوشته، حوصلهٔ جواب دادن ندارم.»

اما تزار نتوانست مدتی طولانی مشکل را نادیده بگیرد. وقتی دریافت تمام وزرا و ارتش علیه او جبهه گرفته‌اند از سلطنت کناره‌گیری کرد (۱۵ مارس). تاج‌وتخت را به برادرش گراندوک میخائیل آلکساندرویچ داد. میخائیل خردمندانه این افتخار را نپذیرفت.

ناگزیر دولت موقت ابتدا به ریاست شاهزاده گئورگی لووف (۱۸۶۱-‌۱۹۲۵) کنترل امور کشور را به دست گرفت. خیلی زود وکیلی جوان از حزب سوسیالیست انقلابی به نام آلکساندر کرنسکی (۱۸۸۱-۱۹۷۰) به قدرت رسید. او وظیفهٔ دشواری پیش رو داشت. طرفداران سلطنت هم مانند حزبِ سوسیال دموکرات کارگری روسیه حکومت جدید را تهدید می‌کردند. از این گذشته اتحادیهٔ کارگران، شورای پتروگراد (شورای کارگران), در پایتخت قدرت گرفت. خیلی زود این انجمن به‌نوعی رقیب دولت شد.

تهدید مرگبارتر با شخص ولادیمیر ایلیچ یولیانوف (۱۸۷۰-۱۹۲۴) معروف به لنین وارد کشور شد. انقلاب فوریه رهبر خود را یافته بود: آشوبگر بلندآوازهٔ کمونیست که در سویس در تبعید به سر می‌برد. آلمانی‌ها که می‌دانستند یک دولت کمونیست به دنبال جنگ نخواهد بود گذاشتند لنین با قطار به روسیه بازگردد. آن‌ها اصرار داشتند او در واگنی مهروموم‌شده سفر کند، چرا که نگران بودند آلمان را با افکار مخرب خود آلوده کند.»