کتاب رساله مشواق: در شرح و بیان اصطلاعات عرفانی گلشن راز ملامحسن فیض کاشانی

کتاب رساله مشواق نوشتهٔ ملامحسن فیض کاشانی است. این کتاب را نشر اطلاع منتشر کرده است.

درباره کتاب رساله مشواق: در شرح و بیان اصطلاعات عرفانی گلشن راز ملامحسن فیض کاشانی

آنچه پیش روی خواننده است رساله مشواق اثر ملامحسن فیض کاشانی است که درمورد اصطلاحات و شاخص‌های عرفانی است. بدیهی است که نسخه‌های متعددی از این رساله در دسترس است که دارای اختلافات اندک است؛ از میان مجموع رسائل موجود در اینجا رسالهٔ تصحیح‌شده توسط «رسول جعفریان» اصل گرفته شده و برخی نسخه‌های تصحیح‌شدهٔ دیگر از جمله رسالهٔ تصحیح‌شده توسط «اکرم شفائی» نیز موردملاحظه قرار گرفته است. اختلاف نسخ در پی‌نوشت‌ها آمده است.

خواندن کتاب رساله مشواق: در شرح و بیان اصطلاعات عرفانی گلشن راز ملامحسن فیض کاشانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌ها و نوشته‌های عرفانی می‌توانند از خواندن این کتاب لذت ببرند.

درباره ملامحسن فیض کاشانی

محمد مشهور به ملامحسن و ملقب به فیض در چهاردهم ماه صفر سال ۱۰۰۷ قمری در یکی از معروف‌ترین خاندان علم، عرفان و ادب که سابقهٔ درخشان آن به حدود ۴ قرن می‌رسد، در کاشان به دنیا آمد. پدرش «رضی‌الدین‌شاه مرتضی» فقیه، متکلم، مفسر و ادیب در کاشان حوزهٔ تدریس داشته و از شاگردان ملا فتح‌الله کاشانی متوفی ۹۸۸ قمری و ضیاءالدین محمد رازی بوده است. مادر او «زهرا خاتون» زنی عالم و شاعر و دختر ضیاالعرفا رازی از عالمان بزرگ شهرری بوده است.

ملامحسن فیض کاشانی چهارمین فرزند شاه‌مرتضی در ۲سالگی پدر خود را از دست داد. از آن‌ پس عمویش تعلیم‌وتربیت او و دیگر برادرانش را به عهده گرفت و چون فیض از برداران خود باهوش‌تر بود، مقدمات علوم دینی و بخش‌هایی از آن را تا سن بلوغ در کاشان نزد عمو و دایی‌اش نورالدین محمد مشهور به حکیم و آخوند نورا (متوفی ۱۰۴۷ قمری) فراگرفت. ۲۰ساله بود که با برادر بزرگش عبدالغفور برای ادامهٔ تحصیل به اصفهان که در آن روزگار پایتخت کشور و مرکز تجمع علمای بزرگ و اساتید ماهر در رشته‌های مختلف علوم اسلامی بود، رهسپار شد و از این موقعیت مناسب که در هیچ‌یک از شهرهای ایران و دیگر ممالک اسلامی یافت نمی‌شد، بیشترین بهره‌ها و استفاده‌های علمی را برد.

بخشی از کتاب رساله مشواق: در شرح و بیان اصطلاعات عرفانی گلشن راز ملامحسن فیض کاشانی

«در بیان سبب تعبیر از معانی حقایق به الفاظ متداوله مشهوره و اشاره به معانی هر یک چون اقلیم معارف و حقایق و عالم معانی و دقایق از آن وسیع‌تر است که صور محصوره الفاظ به وساطت وضع و دلالت متصدی اظهار آن تواند شد و لاجرم بی دستیاری امثال و اشباه پای مکنت و اقتدار در میدان ابراز آن سیری تواند نمود لاجرم در اظهار مخدرات معانی به صور حرفی هر حقیقتی به رقیقه مناسبتی که با یکی از محسوسات دارد به اسم آن از آن تعبیر می‌کنند تا هم اهل معنی از آن حقایق محظوظ گردند و هم اهل صورت از صورت مجازی آن بی‌بهره نمانند؛ «وَ تِلْكَ الأمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما یَعْقِلُها إِلَّا الْعالِمُونَ» و ما هر یک از الفاظ مجازیه متداوله را که به منزله اصول است نسبت به دیگرها با بعضی از متعلقات آن بیان کنیم که اشاره به کدام معنی است از معانی حقیقت تا کسی را که آشنا به‌اصطلاح قوم نباشد فی‌الجمله آشنایی به معانی ابیات از این راه حاصل گردد؛ مثل رخ و زلف و خال خط و چشم و ابرو و لب و دهان و شراب و ساقی و خرابات و خراباتی و بت و زنار و کفر و ترسایی و از برای هر یک استشهادی از ابیات گلشن راز بیاوریم تا بدان مبین و مزین گردد.»