کتاب به کلمه ایمان دارم

کتاب به کلمه ایمان دارم نوشتهٔ نیکانور پارا و ترجمهٔ فرحان غضبان و میم پایمزد است و انتشارات سه سه تار آن را منتشر کرده است. به کلمه ایمان دارم گزیده سخنان و مصاحبه‌های نیکانور پارا، شاعر شیلیایی است.

درباره کتاب به کلمه ایمان دارم

نیکانور پارا، شاعر ناب شیلیایی که از چهره‌های مهم شعر جدید جهان است هنوز در میان مخاطبان فارسی ادبیات، نام مشهوری ندارد. کتابی که طرز فکر و سبک شعری او را از زبان خودش بیان کند، می‌تواند مفید و خواندنی باشد.

کتاب به کلمه ایمان دارم بخش‌هایی از مصاحبه‌های متعدد پارا است و تلاش دارد صدای فارسی‌شدهٔ نیکانور پارا را به مخاطبان بیشتر و بهتری برساند.

نیکانور پارا ۵ سپتامبر ۱۹۱۴ به دنیا آمد و ۲۳ ژانویه ۲۰۱۸ درگذشت. او شاعر، ریاضیدان و فیزیکدان اهل شیلی بود که آثارش تأثیر به سزایی در ادبیات آمریکای لاتین داشته‌است.

وی خالق سبک نوین ضد شعر بوده‌ است و به زعم منتقدانی چون هارولد بلوم، نیال بینس یا روبرتو بولانو به عنوان بهترین یا یکی از بهترین در ادبیات شیلی. نیکانور که از خاندان سرشناس پارا است، جایزه ملی ادبیات شیلی (۱۹۶۹) و جایزه سروانتس (۲۰۱۱) را دریافت کرده و چندین بار تاکنون نامزد جایزه ادبیات نوبل شده‌است.

آثار وی به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، سوئدی، روسی، چکی، فنلاندی و پرتغالی نیز ترجمه و منتشر شده‌اند. از میان مترجمین انگلیسی زبان او، اسامی نویسندگان مشهور آمریکایی از جمله آلن گینزبرگ، لارنس فرلینتی، ویلیام کارلوس ویلیامز، توماس مورتون، دنیس لوورتوف و دبلیو اس مروین به چشم می‌خورند.

شعر نیکانور پارا در طول زمان بسیار متفاوت شده‌است. در جوانی، اواخر دههٔ ۱۹۳۰ میلادی، به سبک به اصطلاح شعر وضوح، تحت تأثیر فدریکو گارسیا لورکا، پرداخت و به عنوان پاسخی انتقادی به هرمکتیویسم، سوبژکتیویسم و سوررئالیسم نوین مطرح شد. پس از ترک این سبک، چون رئالیسم سوسیالیستی با عقایدش سازگار نبود، سبک آوانگاردی به نام ضد شعر ساخت که به‌طور قابل ملاحظه‌ای انتقادی، پرسش‌گرا و سیاسی است. شعر پست مدرن او دارای مضامینی از فرهنگ عامه و اشعار محلی و بومی است که سعی بر مردمی‌کردن آثار دارد.

خواندن کتاب به کلمه ایمان دارم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات آمریکای لاتین پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب به کلمه ایمان دارم

«تفکر لائوتسه، مسیر ضدشعر را بهتر مشخص می‌کند: ضدشعر چیزی جز شعرسرایی متناقض نیست، در ضدشعر زیبایی و زشتی به‌صورت همسان وجود دارد، تخریب و تحسین، نور و سایه؛ شیء در اولویت قرار نمی‌گیرد و موضوع اصلی، انسجام دادن تناقضات است.

تولد ضدشعر به رسمیت شناختن و تحسین زبان طبیعت است. اینجاست که وجه مثبت و قدرت ضدشعر نمایان می‌شود.

*

به نظرم کار یک شاعر تنها تکرار کلمات معمول نیست بلکه همیشه باید دنبال چیزی نو بگردد.

*

خیلی وقت‌ها فکر می‌کنم شاعر ضدشعر می‌تواند با شخصی که لیوان می‌سازد مقایسه شود؛ لیوان‌سازی که لیوان را می‌شکند!

*

فکر می‌کنم ضدشعر... دسته‌گلی‌ست روی تابوت!

*

سال‌های ۴۹ و ۵۰ (میلادی) در آکسفورد شاگرد بدی بودم. در کلاس‌ها شرکت نمی‌کردم. به هیچ امتحانی نمی‌رفتم. آنجا با بورس سفارت انگلیس، رشته فضانوردی می‌خواندم نزد استادی معروف به نام میلنز...

به میلنز می‌گفتم کار من شعر نوشتن است.

وقتی متوجه شدند که در هیچ‌یک از کلاس‌ها شرکت نمی‌کنم فردی از سفارت انگلیس اومد سراغم. با مهربانی بهم گفت که باید به کشورم برگردم. ازش خواستم به جبران هزینه‌ای که انگلستان برای من کرده بود، زمانی بدهد. اونجا، سرگرم انسجام بخشیدن به اشعار و ضداشعارم بودم؛ چیزی که خیلی برام مهم بود.

راستش وقتی از شیلی می‌رفتم، مطمئن بودم که دکترای علوم را نخواهم گرفت.

*

شایعاتی از این‌ور و اون‌ور می‌رسیدند و احساس می‌کردم که این شنیده‌ها به شعر تبدیل خواهند شد. برای ادامه تلاش و تحقیقاتم به "تنهایی" نیاز داشتم که در زمان اقامتم در انگلستان برایم فراهم شد. در انگلستان می‌نوشتم و اوضاعم مثل شیلی بی‌ثبات نبود.

*

بدون زندگی در آکسفورد چیزی کم داشتم! من به دوسالی نیاز داشتم تا اشعار و ضداشعارم را انسجام ببخشم و هسته مرکزی‌اش را مرتب کنم. همین‌طور به ارتباط با انگلستان و شکسپیر نیاز داشتم.

*

بعضی شاعران به مخالفت با سنّت برخاسته‌اند اما پس از مدتی به همان سبک برگشته‌اند!

می‌توان پرسید چه اتفاقی می‌افتد اگر متدهای سنتی حذف شوند؟ باید روش‌های جدیدی اختراع کرد؟ نه، کاری که در حال حاضر باید کرد، استفاده از ریتم صحبت مردم است.»