کتاب اصول و مبانی نظری الگوهای مدیریت بحران های بین المللی

کتاب اصول و مبانی نظری الگوهای مدیریت بحران های بین‌المللی: نقش و جایگاه الگوهای مدیریت بحران در روابط ایران و عربستان نوشته جعفر پارسایی است. این کتاب را انتشارات اندیشکده روابط بین‌الملل منتشر کرده است.

درباره کتاب اصول و مبانی نظری الگوهای مدیریت بحران های بین‌المللی

پیشگیری از بحران و مدیریت آن موضوعی است که اهمیت و اولویت آن در عرصه بین‌الملل هر روز بیشتر موردتوجه قرار می‌گیرد. باتوجه‌به تجارب تلخ بشری از بحران‌های گذشته و پیامدهای حاصل از آن، مدیریت بحران به یکی از دغدغه‌های مهم کشورها، نهادهای بین‌المللی و محققان مطالعات استراتژیک تبدیل شده است. چرا که در حقیقت اغلب جنگ‌ها و منازعات مهم منطقه‌ای و جهانی، برآمده از عدم پیشگیری بحران‌ها است. پیشینه الگوی مدیریت بحران‌های منازعات بین‌المللی عمدتاً به ساختار دوقطبی و تعاملات اتحاد جماهیر شوروی با ایالات متحده بازمی‌گردد. تحولات بین‌المللی عصر جنگ سرد، نشانه‌هایی از رقابت، تعارض و رویارویی بین قدرت‌های بزرگ را منعکس می‌کرد، به‌موازات رقابت در چنین فضایی، قدرت‌های بزرگ ترجیح می‌دادند که در مدیریت بحران‌های منطقه‌ای و بین‌المللی با یکدیگر مشارکت کنند.

در مورد الگوهای مدیریت بحران‌های بین‌المللی نمی‌توان نظریه واحدی را ارائه داد، به‌تناسب اینکه دولت‌ها در چه نظم و ساختاری زیست می‌کنند، از خود الگوهای کنش - واکنش و رفتارهای متفاوتی را بروز می‌دهند. این الگوهای رفتاری بسته به نوع و جنس بحران، بسته به موقعیت بازیگران و محیط بین‌المللی، از الگوهای یک‌جانبه‌گرایی و موازنه‌ای تا الگوهای ائتلافی و نهادی را شامل می‌شوند. در واقع بسته به اینکه ماهیت ساختار و فرایند نظام بین‌الملل چگونه است، نحوه مدیریت بحران‌ها و الگوی رفتاری دولت‌ها نیز متفاوت خواهد بود.

خواندن کتاب اصول و مبانی نظری الگوهای مدیریت بحران های بین‌المللی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به روابط سیاسی و علوم بین‌الملل می‌توانند از خواندن این کتاب لذت ببرند.

بخشی از کتاب اصول و مبانی نظری الگوهای مدیریت بحران های بین‌المللی

بحران و انواع آن:

کلمه بحران در فرهنگ‌های مختلف با عبارت‌های گوناگونی تعریف شده است، و اصولاً یک تعریف عمومی پذیرفته شده از آن نیز وجود ندارد. هر محقق این مفهوم را با متناسب با جهت‌گیری روش‌شناسی ترجیحی یا حوزه مطالعاتی خود تعریف کرده است. بااین‌وجود در بیشتر این تعاریف عناصر مشترکی یافت می‌شود که می‌توان به درک تهدید، افزایش اضطراب و تشویش تصمیم گیرندگان، انتظار خشونت احتمالی و این باور که تصمیماتی موردنیاز است که باید بر پایه اطلاعاتی ناقص، در محیطی پرتنش اتخاذ شود اشاره کرد. بحران‌ها اغلب با اختلال در فرایندهای عادی و باثبات که باعث ایجاد هرج‌ومرج در سطوح مختلف شده، شناخته می‌شوند. هالستی «بحران را یک وضعیت دایر بر تهدید پیش‌بینی‌نشده ارزش‌های مهم و زمان محدود برای تصمیم‌گیری می‌داند، و بر این باور است که بحران می‌تواند هم مقدمه‌ای برای تغییر وضعیت صلح به حالت جنگ، و هم ابزاری برای احتراز از درگیری خصمانه به شمار رود».

بحران؛ عبارت است از وجود بالفعل و بالقوه وضعیتی که بتواند در سطح داخلی یا خارجی، دولت یا کشوری را با یک خطر بزرگ، نظیر تغییر حکومت، وقوع کودتا، بروز جنگ داخلی، به وقوع پیوستن جنگ خارجی محدود منطقه‌ای و یا بین‌المللی مواجه سازد. به عبارتی دیگر، بحران در یک‌لحظه سرنوشت‌ساز بین صلح و جنگ قرار دارد. فعل‌وانفعالات یک بحران می‌تواند به وقوع جنگ منجر شود و یا حداقل بر اساس شرایط مورد رضایت طرفین، به حل‌وفصل مسالمت‌آمیز مسائل منجر شده و از وقوع جنگ جلوگیری کند. به‌طورکلی، کلمه بحران برای توصیف هرگونه آشفتگی و بی‌نظمی در عرصه جهانی بکار می‌رود که در آن نسبت به ارزش‌های بنیادین بازیگران تهدید جدی صورت‌گرفته و احتمال کاربرد زور و خشونت وجود دارد.