کتاب ملکه موش ها

کتاب ملکه موش ها نوشتهٔ محمد میرکیانی است. به نشر (وابسته به آستان قدس رضوی) این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر «ماجرای دشت مرموز» نیز نام دارد.

درباره کتاب ملکه موش ها

کتاب ملکه موش ها که تصویرهای رنگی هم دارد کتابی است که برای نوجوانان نوشته شده است. تصویرگری‌های  این کتاب را سعید رزاقی انجام داده است. پیش از این در این مجموعه کتاب‌های «جشن خرگوش‌ها» و «بازی‌بازها» منتشر و خوانده شده‌اند. درواقع کتاب ملکه موش ها دومین اثر از یک سه‌گانه است.

عنوان برخی از این داستان‌ها عبارت‌اند از «موش عجیب»، «مهمانی موش‌ها»، «دانوش و هوشان» و «موشو در روباه‌سرا».

این کتاب از نظر محتوایی ادامهٔ رمان «جشن خرگوش‌ها» است؛ رمانی که با فضای داستان حیوانات و با ساختاری طنز برای گروه سنی نوجوان نوشته شده است. محمد میرکیانی کوشیده تا با بهره‌گیری از نگارش داستان‌های امروزی و بهره‌مندی از میراث ادبیات کهن از جمله مثنوی معنوی، بهارستان جامی، کلیله و دمنه، منطق‌الطیر عطار نیشابوری و... فانتزی بومی را در داستان‌هایی از زبان حیوانات برای نوجوانانِ علاقه‌مند خلق کند.

خواندن کتاب ملکه موش ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره محمد میرکیانی

محمد میرکیانی در سال ۱۳۳۷ به دنیا آمد. او نویسندهٔ سرشناس ایرانی و خالق مجموعه کتاب‌های «قصه ما مثل شد» است. این نویسنده از نوجوانی مطالعهٔ آثار ادبی نویسندگان بزرگ را آغاز کرد و در کنار تجربه‌کردن شغل‌های مختلف با قصه‌ها زندگی کرد؛ به‌طوری‌که وقتی نخستین قصه‌اش را نوشت، ۱۵ شغل را تجربه کرده بود.

بیشتر مطالعات و فعالیت‌های محمد میرکیانی در زمینهٔ ادبیات، به‌ویژه ادبیات کلاسیک،‌ تاریخ، روان‌شناسی و شعر است. او در زمینهٔ ادبیات کودک و نوجوان جوایز بسیاری دریافت کرده است که از میان آنها می‌توان به جایزه کتاب سال نوجوان در سال ۱۳۶۵، جایزه کانون پرورش فکری، جایزه نویسنده برگزیده ۲۰ سال ادبیات کودک و نوجوان اشاره کرد.

«همیشه قصه‌ای هست»، «قصه ما مثل شد»، «حکایت‌های کمال»، «ملکه موش ها»، «جشن خرگوش‌ ها» و «داستان‌های بی‌دانه» کتاب‌هایی از این‌نویسنده هستند که توسط به‌نشر چاپ شده‌اند.

بخش‌هایی از کتاب ملکه موش ها

«رازو سر از پا نشناخته وارد روباه‌سرا شد. نمی‌دانست کجا می‌رود و چه‌کار می‌کند. به این‌وآن تنه می‌زد و گاهی پا روی سر یا دُم روباهی می‌گذاشت که این گوشه و آن گوشه دراز کشیده بودند.»