کتاب ۱۳۱۸ (خاطراتی از رهبر معظم انقلاب)

کتاب ۱۳۱۸ (خاطراتی از رهبر معظم انقلاب) گردآوری‌شده توسط علی احمدمحرابی است و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی آن را منتشر کرده است. این کتاب خاطرات حضرت آیت‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌‌ای (مدظله‌العالی)؛ روایتی از ۱۳۱۸ تا بهار ۱۳۹۵ است.

درباره کتاب ۱۳۱۸ (خاطراتی از رهبر معظم انقلاب)

مجموعه‌ٔ پیش روی خواننده‌ٔ گرامی، خاطرات مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای (مدظله العالی) است که به اقتضای سخن در مجال‌های مختلف بر لسان مبارکشان جاری شده است. خاطرات گردآوری‌شده در این اثر نخست به قصد تدوین کتاب خاطره نقل نشده بود، لذا تلاش شده تا با جست‌وجو در فرمایش‌های مقام معظم رهبری بخش‌هایی از سخنان معظم‌له را که به‌صورت خاطره در ضمن بیاناتشان به مناسبت‌های گوناگون نقل شده است، گردآوری شود. نخست تبویب و تنظیم کار به ترتیب تاریخ ایراد بیانات صورت گرفت، ولی جمع‌بندی بر آن گردید که خاطرات برحسب موضوع و به ترتیب زمان اصلی خاطرات دسته‌بندی و تدوین گردد. لذا در این شیوه، اثر شامل دوران کودکی، نوجوانی، اوضاع خانواده و دوران مبارزه، ریاست‌جمهوری، رهبری و شخصیت‌ها و بالأخص خاطراتی از امام‌خمینی‌(ره) و ... شده است. امید است این تلاش ناچیز که با بضاعت اندک تدوینگر صورت گرفته است، مورد استفاده‌ٔ خوانندگان محترم و رضایت حق‌تعالی قرار گیرد.

خواندن کتاب ۱۳۱۸ (خاطراتی از رهبر معظم انقلاب) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به تمام مردم ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ۱۳۱۸ (خاطراتی از رهبر معظم انقلاب)

 پدر و مادرم، پدر و مادر خیلی خوبی بودند. مادرم یک خانم بسیار فهمیده، باسواد، کتابخوان، دارای ذوق شعری و هنری، حافظ‌شناس- البته حافظ‌شناس که می‌گویم، نه به معنای علمی و اینها، به معنای مأنوس‌بودن با دیوان حافظ - و با قرآن کاملا آشنا بود و صدای خوشی هم داشت. وقتی بچه بودیم، همه می‌نشستیم و مادرم قرآن می‌خواند؛ خیلی هم قرآن را شیرین و قشنگ می‌خواند. ما بچه‌ها دورش جمع می‌شدیم و برایمان به مناسبت، آیه‌هایی را که در مورد زندگی پیامبران است، می‌گفت. من خودم اولین بار، زندگی حضرت موسی(ع)، زندگی حضرت ابراهیم(ع) و بعضی پیامبران دیگر را از مادرم - به این مناسبت - شنیدم. قرآن‌که می‌خواند، به آیاتی که نام پیامبران در آن است می‌رسید، بنا می‌کرد به شرح‌دادن.

بعضی از شعرهای که هنوز - بعد از سنین نزدیک شصت سالگی- یادم است، از شعرهایی است که آنوقت از مادرم شنیدم. ازجمله، این دو بیت یادم است:

سحر چون خسرو خاور علَم در کوهساران زد

به دست مرحمت یارم در امیدواران زد

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند