کتاب شدن

کتاب الکترونیکی «شدن» نوشتهٔ میشل اوباما با ترجمهٔ غزال پارسا و ویراستاری مریم جمشیدیان در انتشارات تحول چاپ شده است. کتاب شدن، در سال ۲۰۱۸ منتشر شد، در مدت ۱۵ روز دو میلیون نسخه در آمریکا و کانادا فروش داشت و عنوان پرفروش‌ترین کتاب سال آمریکا را نصیب خود کرد. این کتاب زندگی شخصی میشل اوباما، همسر اولین رئیس‌جمهور سیاه‌پوست آمریکا را قبل و بعد از ورود به کاخ سفید روایت می‌کند. 

درباره کتاب شدن

کتاب شرح حالی نوشتهٔ میشل اوباما، بانوی اول پیشین آمریکا است. میشل اوباما در این شرح حال و با استفاده از شیوه‌ای صمیمانه شما را به دنیای خود دعوت می‌کند و از تجربیاتی سخن می‌گوید که شخصیت او را شکل داده‌اند: از دوران کودکی اش در شیکاگو تا سال های مادر شدن و اقامت چند ساله اش در مشهورترین کاخ سیاسی جهان. میشل با صداقتی مثال زدنی و نثری جذاب، به توصیف موفقیت ها و شکست های شخصی و عمومی خود می پردازد و داستان زندگی اش را به شیوه ی خودش روایت می کند. کتاب شدن، اثری خواندنی و روشنگرانه، و داستان عمیقا شخصی زنی است که با تلاش و ثبات قدم توانست از محدودیت ها و شرایط جبری سرنوشت عبور کند و الهام بخش افراد زیادی در سراسر جهان باشد.

بخش اول این کتاب در هشت فصل به روایت دوران کودکی تا دانشگاه میشل اوباما می‌پردازد. از شروع زندگی سخت تا رسیدن به هاروارد، روابط خانوادگی خانواده‌اش و تاثیری که این روابط در تمام دوران زندگی‌اش گذاشته است. او معتقد است حمایت والدینش پشتوانه‌ای برای او بوده که اکثر هم‌نژادانش از آن محروم‌اند و همین موضوع سبب شده تا با مواجهه با چالش‌های زندگی بتواند روی پای خودش بایستد.

بخش دوم در ده فصل آشنایی، ازدواج و سال‌های اولیه زندگی میشل و همسرش باراک اوباما را مورد بررسی قرار می‌دهد. میشل اوباما پس از اینکه از رشته حقوق دانشگاه پرینستون و بعد از آن هم از هاروارد فارغ‌التحصیل می‌شود در معتبرترین شرکت حقوقی شیکاگو با حقوقی بالا استخدام می‌شود که بسیار فراتر از انتظار خانواده‌اش بود.

بخش سوم را با روز پیروزی باراک اوباما در انتخابات شروع می‌کند و از جشن روز سوگند ریاست جمهوری سخن می‌گوید. 

کتاب شدن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌های زندگی‌نامه‌ای از مطالعهٔ این اثر لذت خواهند برد.

بخشی از کتاب شدن

من و کریگ کمتر از دو سال با هم اختلاف سن داریم. او نگاه لطیف و روحیه خوش بینانه را از پدرم و سرسختی را از مادرم به ارث برده است. ما دو نفر همیشه در کنار هم بودیم و این شاید به خاطر تعهد غیر قابل توجیهی بود که او از همان ابتدا، نسبت به خواهر کوچکترش حس می‌کرد. ما یک عکس چهار نفره سیاه و سفید قدیمی داریم که همه روی کاناپه نشسته‌ایم. مادرم درحالیکه لبخند می‌زند، مرا روی پاهایش نشانده‌است و پدر جدی و مغرورانه کریگ را در آغوش دارد. گویی برای حضور در مراسم عروسی در کلیسا آماده شده‌ایم. در این عکس هشت ماهه هستم. با لباس سفید اتو کرده، صورتی پف آلود و پوشکی به پایم و جوری از آغوش مادرم به دوربین نگاه می‌کنم که انگار می‌خواهم آن را بخورم. کنارم کریگ مثل یک جنتلمن کت و شلوار پوشیده و پاپیون زده ایستاده است. او دوساله است و در همان زمان احساس برادری را که کاملا مراقب و مسئول خواهر کوچکتر است نشان می‌دهد؛ بازوانش را به دور من و انگشتانش را دور مچ چاق من حلقه کرده است. در زمان این عکس، ما در اتاق نشیمن والدین پدرم در پارک‌وی‌گاردنز زندگی می‌کردیم. آنجا مجتمعی مسکونی برای افراد مستمند جامعه و مکانی کم هزینه بود که در دهه ۱۹۵۰ ساخته شده و قرار بود بعد از جنگ جهانی دوم، برای خانواده‌های شاغل سیاه پوست، مسکن فراهم کند. بعدها به خاطر فقر و خشونت گانگسترها این مجتمع‌های مسکونی رو به نابودی رفتند و به یکی از خطرناک‌ترین محله‌های شهر برای زندگی تبدیل شدند. والدین من، زمانی که نوجوان بودند با یکدیگر آشنا شدند و در اواسط بیست سالگیشان با هم ازدواج کرده‌بودند. آن‌ها پیشنهاد روبی و تری را برای نقل مکان به چند مایلی جنوب، به محله‌های بهتر قبول کرده بودند.