کتاب همیشه درد همان است

کتاب همیشه درد همان است نوشتۀ مانا خسروشاهی است. این کتاب را نشر مهر و دل منتشر کرده است.

درباره کتاب همیشه درد همان است

دو نفر با گونی‌ای که به سختی دنبال خود می‌کشند به سمت جمعیت می‌روند و از مردم می‌خواهند به آن‌ها راه بدهند تا به آتش نزدیک شوند. به مرکز حلقه که می‌رسند از توی گونی‌شان کتاب در می‌آورند و اسمش را بلند می‌خوانند و به اهداف استبدادی کتاب یا لباس بلند بودن نویسنده‌اش فحشی می‌دهند و هر کدام را با همراهی کف و سوت زدن‌های جمعیت توی آتش پرت می‌کنند. به خودم که می‌آیم می‌بینم ریه‌ام را پر از هوا کرده‌ام و جرئت ندارم خالی‌اش کنم…

خواندن کتاب همیشه درد همان است را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

علاقه‌مندان به داستان‌های ایرانی می‌توانند از مخاطبان این کتاب باشند.

بخش‌هایی از کتاب همیشه درد همان است

چرخ‌های هواپیما زمین را لمس می‌کنند و لرزشی هم زمان در تن من و تن هواپیما می‌دود. چندنفری کف می‌زنند. نفس عمیقی می‌کشم و از پنجره نور کنار باند را نگاه می‌کنم. فکر می‌کردم وقتی فرود بیاییم ۶ سال بغض انباشته شده ناگهانی بشکند و مثل یک احمق شروع کنم به گریه کردن، ولی گریه‌ام نمی‌آید، بیشتر حس می‌کنم از یک خواب طولانی بیدار شده‌ام. هواپیما به‌آرامی به سمت ساختمان حرکت می‌کند که به گیت وصل شود و صدای چق‌چق بازشدن کمربندها پشت‌سرهم سمفونی کوتاهی تولید می‌کند. علی‌رغم اینکه سرمهماندار از همه می‌خواهد تا توقف کامل سر جایشان بنشینند خیلی‌ها می‌روند سراغ محفظه‌های بالای سر تا در که باز شد بتوانند اولین نفر بیرون بپرند. قبلاً فکر می‌کردم چرا آن‌قدر بی‌فکریم، ولی در این لحظه خاص اگر صندلی راهرو را داشتم خودم هم همین کار را می‌کردم. گوشی را از فلایت مود در می‌آورم بلکه سیم‌کارتم به طرز معجزه‌آسایی قطع نشده باشد اما قطع شده ... نه می‌توانم پیام بدهم نه دیتا وصل می‌شود. اشکالی ندارد. دایی به‌هرحال نشستن هواپیما را از تابلوی فرودگاه می‌فهمد.