کتاب دستور زبان تاتی تاکستان

کتاب دستور زبان تاتی تاکستان شامل سه بخش می‌باشد که به دستور زبان تاتی تاکستان از نگاهی نو می‌پردازد. این کتاب این اثر توسط دکتر جواد رحمانی و استاد عباس رحمانی (عباس تات) نوشته شده و سرکار خانم استاد لیلا رحمانی (کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی) آن را ویراستاری نموده است. کتاب دستور زبان تاتی تاکستان در انتشارات گیوا به چاپ رسیده است.

درباره کتاب دستور زبان تاتی تاکستان

زبان به مرور زمان تغییر می‌کند. زیرساخت‌های اجتماعی در تغییر زبان بسیار تأثیرگذار هستند؛ اقتصاد، سیاست، فرهنگ، تغییرات جغرافیایی، تغییرات اقلیمی، تحول ساختار سیاسی جامعه‌ها و چندین و چند عامل دیگر، در تغییر و دگرگونی زبان، تأثیر مستقیم دارند.

دستور زبان مجموعه قوانین و ضوابط حاکم بر ساختار واژه‌ها، جمله‌ها، واج‌ها و آواها و معناها در زبان است. به عبارت دیگر؛ دستور زبان مجموعه قواعدی است که اهل زبان آن‌ را به ‌طور قراردادی فراگرفته اند و زبان‌آموزان، برای درک بهتر گفتار و نوشتار اهل زبان، آن را می‌آموزند. گرامر زبان باعث می‌شود تا آموزندگان زبان، سریع‌تر و تأثیرگذارتر آن را بیاموزند. در تقسیم‌بندی‌های سنتی، دستور زبان به‌طور کلی از دو شاخة واژه‌شناسی (صرف) و جمله‌شناسی (نحو) تشکیل شده است. صرف و نحو با هم دستورِ یک زبان را تشکیل می‌دهند؛ ولی امروزه دستور زبان را که زیرشاخه‌ای از دانش زبان‌شناسی به شمار می‌آید، دارای بخش‌های آواشناسی، واج‌شناسی، صرف، نحو و معناشناسی می‌باشد.

در زبان‌شناسی، دستور زبان مجموعه‌ای از قانون‌های ساختمانی در زبان است که ساختِ جمله‌ها، عبارت‌ها، و کلمه‌ها را در هر زبانی تعیین می‌کند. این اصطلاح همچنین به مطالعه این قوانین نیز اطلاق می‌شود که در این زمینه شامل علم نحو، ریخت‌شناسی (صرف)، ریشه شناسی و واج‌شناسی است که اغلب با آواشناسی، معناشناسی و عملگرایی کامل می‌شود.

کتاب دستور زبان تاتی تاکستان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به یادگیری یا پژوهش دربارهٔ دستور زبان تاتی پیشنهاد می‌شود..

بخشی از کتاب دستور زبان تاتی تاکستان

زبان تاتی جنوبی از دسته زبان‌های ایرانی شاخه شمال غربی است. گویش‌های این زبان روزگاری از آذربایجان تا شمال خراسان گسترده بود ولی امروزه با ترک‌زبان و فارسی‌زبان شدن بخشی از شمال باختری ایران تنها جزیره‌هایی از گویش‌های تاتی در منطقه به جا مانده است. بزرگ‌ترین این شهرها و روستاهای تات‌زبان در استان قزوین شامل شهر تاکستان، الموت، اسفرورین، شال، سگزآباد، زیاران، دانسفهان، روستاهای خیارج، خوزنین، ابراهیم‌آباد، خروزان، قرقسین، الولک، حصارخروان، اردبیلک، شادمهان و نیز در سایر استان‌ها شامل مرکزی البرز، تهران، اردبیل، گیلان، زنجان و خراسان شمالی و در شهرستان‌ها و مناطقی چون وفس، روستای چهرقان، زرندیه، تاکستان و بوئین‌زهرا و اشتهارد و طالقان، دماوند، ایوانکی شاهرود خلخال، عمارلوی رودبار، طارم، جاجرم و اسفراین و همچنین در زنجان روستای خوئین دیده می‌شوند.

همچنین زبان تاتی در فهرست میراث ناملموس آثار ملی ایران از استان آذربایجان شرقی نیز ثبت شده است. این زبان با لهجه‌های هرزندی و کرینگانی در این مناطق همچنان سخن گفته می‌شود.

زبان تاتی از آنجا که یکی از زبان‌های ایرانی شمال غربی است به فارسی نزدیکی دارد و به گیلکی و مازندرانی و بخصوص به تالشی شبیه و نزدیک‌تر می‌باشد. زبان تاتی همچنین به زبان کردی و اوستایی نزدیک است. تاتی، بسیاری از ویژگی‌های آوایی، واژگانی و صرف و نحوی کهن همچون تمایز جنس دستوری، ساخت ارگتیو، ماده مجهول، گردش مصوت‌ها، حالت دوگانه فاعلی و غیرفاعلی در اسم و … را حفظ کرده است.