کتاب خاطرات محرمانه یک پزشک تازه کار

کتاب خاطرات محرمانه یک پزشک تازه کار نوشتهٔ آدام کی با ترجمهٔ نیلوفر حسن‌زاده در انتشارات ستاک چاپ شده است. نود و هفت ساعت کار طاقت‌فرسا در هفته، تصمیماتی که به مرگ و زندگی انسان‌ها منجر می‌شود. سونامی خون و عرق. سر و کله زدن با پارکومتر بیمارستانی که در طول سال بیشتر از شما درآمد کسب می‌کند و چیزهای دیگر... به زندگی یک پزشک تازه‌کار خوش آمدید! کتاب خاطرات محرمانه یک پزشک تازه‌کار برنده جایزه پرفروشترین کتاب ساندی تایمز در سال ۲۰۱۷ و برنده جایزه بهترین کتاب سال ۲۰۱۷ به انتخاب کمپین کتاب‌فروشی‌های انگلیس و ایرلند است.

درباره کتاب خاطرات محرمانه یک پزشک تازه کار

خاطرات محرمانه‌ٔ دکتر آدام کِی که پس از سپری کردن روزهای بی‌پایان، شب‌های بی‌خوابی و تعطیلات از دست رفته نوشته شده‌اند، تصویرگر روزهای خدمت او در خط مقدم سرویس سلامت ملی بریتانیاست. خاطراتی که بامزه، ترسناک و غیرمنتظره هستند و زندگی شخصی و حرفه‌ای یک پزشک جوان را روایت می‌کنند.

این کتاب تحسین‌های زیادی دریافت کرده است. از آن جمله است:

اگر قرار باشد امسال فقط یک کتاب مطالعه کنید، این همان کتاب است!

دیلی اکسپرس

این کتاب به قدری مهم و خنده‌دار است که باید بدون نسخه پزشک برای همه تجویز شود.

گاردین

با خواندن این کتاب قلبتان می‌شکند.

جاناتان راس (بازیگر و کمدین انگلیسی)

این کتاب به طرز دردناکی بامزه است.

استفان فرای (نویسنده و کمدین انگلیسی)

کتاب خاطرات محرمانه یک پزشک تازه کار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعهٔ کتاب‌هایی با درونمایهٔ پزشکی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب خاطرات محرمانه یک پزشک تازه کار

پنج شنبه، ۲۲ دسامبر ۲۰۰۵

اتفاقی تو بخش افتاده. پیجرم ساعت ۲ صبح بوق زد و ازم خواستن وضعیت بیمار ناهشیاری که در بخش زنان بستری هست رو بررسی کنم. به پرستارگفتم بیشتر آدم‌ها ساعت ۲ نصف شب هشیار نیستن، اما اصرار کرد که خیلی سریع خودمو برسونم. میزان هشیاری بیمار ۱۴.۱۵ بود و به نظرم عبارت ناهشیار زیادی غلو شده بود، اما واقعا هوش و حواسش سرجاش نبود و به وضوح افت قند خون داشت. پرستار رفت تا یه دستگاه سنجش قند خون از یه بخش دیگه برای من بیاره. کاملا به تشخیصم مطمئن بودم برای همین تصمیم گرفتم معطل نکنم و گفتم یه بطری آب پرتقال از یخچال کلینیک بیارن. مریض همه‌اش رو نوشید، اما همچنان گیج و منگ بود. همزمان‌که منتظر بودم دستگاه قند خون از بخش بغلی برسه، یه سری تست روی مریض انجام دادم و تلاش کردم بفهمم ممکنه چه اتفاق‌های دیگه‌ای بیفته. این دستگاه‌ها هیچ وقت دم دست نیستن و وجودشون خیلی واجبه. جالبه که قیمتی هم ندارن. داشتم فکر می‌کردم باید یه دستگاه برای خودم بخرم اما به این نتیجه رسیدم که این کار عاقبت خوشی نداره چون به جایی می‌رسه که مجبور می‌شم یه دستگاه عکس برداری تو صندوق عقب ماشینم بذارم و با خودم این ور اون ور ببرم.

بهیار اومد و گفت موقع انداختن شیشه آب پرتقال تو سطل آشغال متوجه شده آبمیوه بدون قند بوده، وجود این آبمیوه همونقدر تو این موقعیت به درد ما خورد که بن خرید کتاب تو کتابفروشی‌های انگلیس به درد می‌خوره. نمی‌دونم بخندم یا گریه کنم، به هرحال برای انجام دادن هیچ کدومش نا دارم. کمی بعد چندتا شکلات از روی میز پرستارها برداشتیم و به مریض دادیم. درنهایت حالش بهتر شد. پرستاری که فرستاده بودمش از تو یخچال آبمیوه بیاره به خاطر اشتباهش معذرت خواهی کرد و قول داد در آینده آبمیوهٔ درست و حسابی تو یخچال کلینیک بذاره. فکر کنم دفعهٔ بعدی مریضی که افت قند خون داره رو بزنن زیر بغلشون و تا دم یخچال ببرن تا خوراکی مورد علاقه‌اش رو خودش انتخاب کنه.