کتاب فرهنگ سازمانی و نقش آن در توسعه مدیریت دانش در سازمان های آموزشی

کتاب فرهنگ سازمانی و نقش آن در توسعه مدیریت دانش در سازمان های آموزشی نوشته عاطفه یوسفی خواه و مارال کریمی و سمیه خزائی پول است. این کتاب به اصول کاری سازمان‌های آموزشی در زمینه مدیریت دانش می‌پردازد.

درباره کتاب فرهنگ سازمانی و نقش آن در توسعه مدیریت دانش در سازمان های آموزشی

سازمان‌های آموزشی، سازمان‌های خاص آموزش و یادگیری هستند که هدف نهایی آن‌ها تحقق یادگیری و پرورش انسان‌ها و ایجاد رفتارهای نسبتاً پایدار در دانش‌آموزان و دانشجویان است. اگر در سازمان‌های دیگر، آموزش و یادگیری وسیله‌ای برای تحقق سایر هدف‌های سازمانی مثل تولید مصنوعات و کالاها و ارائه خدمات است، سازمان‌های آموزشی خاص انسان‌سازی و تغییر رفتار هستند. بر این اساس کاربرد اصطلاحات سازمان یادگیرنده، سازمان دانش آفرین و سازمان تحقق‌دهنده‌ یادگیری سازمانی برای سازمان‌های آموزشی از اصالت و درستی بیش‌تری نسبت به سازمان دیگر برخوردار است.

كتاب حاضر به نحوی تدوین شده تا خواننده پس از مطالعه، درباره فرهنگ سازمانی، کاربرد و فواید آن در سازمان‌های آموزشی، نقش آن در مدیریت دانش، روش‌های استفاده بهینه از مدیریت دانش، اطلاعاتی در سطح پایه به دست آورد.

خواندن کتاب فرهنگ سازمانی و نقش آن در توسعه مدیریت دانش در سازمان های آموزشی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام دانشجویان علوم‌تربیتی، روانشناسی، مدیریت پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فرهنگ سازمانی و نقش آن در توسعه مدیریت دانش در سازمان های آموزشی

یادگیری سازمانی فرآیند بهره‌گیری از تجربیات سازمانی از طریق کسب دانش و بصیرت، توزیع و تفسیر اطلاعات و تغییر نگرش و رفتار برای بالا بردن سطح تعهد، مسئولیت‌پذیری و پاسخ‌گویی اعضاء به‌منظور افزایش اثربخشی و بهره‌وری و تأمین نیازهای ارباب‌رجوع و بهبود و بهسازی سازمان در یک محیط متغیر و پویاست. مدیریت موفق ایجاب می‌کند که سازمان را همواره متحول سازد تا با اثربخشی بالا به تأمین نیازهای ارباب‌رجوع بپردازد. در چنین حالتی، سازمان باید نیازهای در حال تغییر ارباب‌رجوع و هم‌چنین تغییرهای محیطی را در نظر بگیرد و با تغییراتی (یادگیری) که در خود به وجود می‌آورد، ادامه حیات بدهد. برای رسیدن به چنین سطحی از آمادگی، تعهد، مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی، باید دانش، بصیرت، نگرش و رفتارهای لازم را در بین اعضای سازمان به وجود آورد (میرکمالی، ۱۳۸۹).

در یادگیری سازمانی، اعضای سازمان در حالت جمعی و باحالتی همکاری‌جویانه از تجربیات یکدیگر بهره می‌گیرند و به‌طور جمعی داده‌ها، اطلاعات و دانش را بین خود توزیع می‌کنند. آرجریس از یادگیری سازمانی به‌عنوان فرآیند کشف و اصلاح خطاها در سازمان یاد می‌کند و تحقق آن را منوط به اشتراک گذاشتن دانش، باورها و مفروضات در میان افراد گروه‌ها و تیم‌ها می‌داند. در حقیقت، سازمان‌های آموزشی سازمان‌های پویایی هستند که علاوه بر آن می‌تواند خطاهای خود را اصلاح کنند، توانایی تغییر در دانش‌ها و ارزش‌های سازمانی خود را نیز آن چنان دارند که می‌توانند هر زمان با به دست آوردن مهارت‌های جدید ظرفیت حل مسئله خود را حفظ کنند (آرجریس و شون ، ۱۹۹۷).

بدین ترتیب، مدارس باید محیط‌های یادگیری مناسبی به وجود آورند که منجر به تجربه‌های سازنده که همان یادگیری است، شود. این محیط‌ها باید، علاوه بر تجربه، به تفکر درباره‌ی تجربه نیز بپردازند تا معلمان و دانش‌آموزان بتوانند به‌عنوان دانشگر، اصول، مفاهیم و نظریه‌ها را استخراج (دانش) و به نوبه‌ی خود در موقعیت‌های واقعی و جدید به کار گیرند (یادگیری).

تعریف سازمان آموزشی

قبل از تعریف سازمان آموزشی که اصطلاحی کلی می‌باشد بهتر است به مفهوم سازمان بپردازیم. تعجب‌آور نیست اگر بگوییم در مورد تعریف سازمان وحدت نظر وجود ندارد، بلکه هر کس بسته به ذوق و سلیقه خود آن را به یک صورت تعریف می‌کند. برای روشن‌تر شدن موضوع، تعاریف زیر نقل می‌شود:

• سازمان عبارت است از هماهنگی معقول تعدادی از افراد که از طریق تقسیم وظایف و برقراری روابط منظم و منطقی، برای تحقق هدف بامنظور مشترکی، به‌طور مستمر، فعالیت می‌کنند (علاقه بند، ۱۳۹۷).

• سازمان عبارت است از وجود هماهنگی معقول در فعالیت‌های گروهی از افراد برای نیل به هدف یا منظور مشترکی از طریق تقسیم کار و وظایف و از مجرای سلسله مراتب و اختیار و مسئولیت قانونی (جاسبی، ۱۳۹۷).