کتاب صدر دین

کتاب صدر دین از مجموعه روایت صدر اثر محسن کمالیان، یادنامه‌ای درباره آیت‌الله العظمی سیدصدرالدین صدر است. حور مجموعهٔ روایت صدر، تاریخ زندگی، اندیشه و سیرهٔ شخص امام صدر است

 درباره کتاب صدر دین

به راستی آیت‌الله العظمی سید صدرالدین صدر که بود؟ چگونه زندگی کرد؟ مقاطع مهم زندگی ایشان کدام است؟ شخصیت ایشان چه برجستگی‌هایی داشت؟ اندیشه و سیرهٔ ایشان چگونه بود؟ مهم‌ترین افکار اصلاح‌گرانهٔ ایشان کدام بود؟ چه آثار و خاطراتی در عالم واقع و نیز در سینه‌ها از خود بر جای نهاد؟ چرا نام و یاد ایشان در تاریخ شیعه با نیکی و عظمت باقی مانده است؟ چرا و چگونه شخصیت دینی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی امام صدر را تا این اندازه تحت تأثیر قرار داده است؟ کدام بخش از ااندیشه و سیرهٔ ایشان می‌تواند نیازهای امروز جامعهٔ ما را جواب‌گو باشد؟ 

دفتر حاضر که سومین شماره از مجموعهٔ روایت صدر را تشکیل می‌دهد، با الهام از نام، منزلت و جایگاه آیت‌الله العظمی سید صدرالدین صدر، صدرِ دین نام گرفته است. این دفتر، تنها و تنها یک «یادنامه» است به یاد آیت‌الله العظمی صدر و نه کتابی جامع و مانع در بارهٔ تاریخ زندگی، اندیشه و سیرهٔ آن بزرگوار. این دفتر، تنها و تنها گزیده‌ای است از دانستنی‌ها، شنیده‌ها و دیده‌های نگارنده در بارهٔ آیت‌الله العظمی صدر به انضمام پاره‌ای استنباط‌ها و گفتنی‌ها، که نقل آنها برای جامعهٔ امروز و بلکه هر روز ما پند و سازنده دانسته شده است.

 خواندن کتاب صدر دین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به زندگی‌نامه و شناخت متفکران اسلامی مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب صدر دین

سخنان آیت‌الله العظمی سید محمدباقر سلطانی طباطبایی

اشاره: در زمستان سال ۱۳۷۴ ش به حضور مرحوم آیت‌الله العظمی سید محمدباقر سلطانی طباطبایی رسیدم تا با آن بزرگوار در بارهٔ امام صدر گفتگو کنم. محل گفتگو، منزل آن بزرگوار واقع در کوچهٔ حرم شهر مقدس قم بود. این گفتگو، که با حضور دوست ارجمندم دکتر ایرج رحمانی انجام گرفت، بی‌شک یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین گفتگوهایی بود که در طول زندگی در بارهٔ امام صدر انجام دادم. دو فراز از این گفتگو به آیت‌الله العظمی سید صدرالدین صدر مربوط است که در پی می‌آید۳۱۳. متن کامل گفتگو برای اولین بار در سال ۱۳۷۵ ش در یادنامهٔ «امام موسی صدر» اثر استاد سید هادی خسروشاهی منتشر گردید.

۱- امام موسی یک ویژگی خیلی مهم که داشت، این بود که خیلی بردبار بود. دیر عصبانی می‌شد ... خیلی ملایم و بردبار بود. یعنی اگر فحش هم به ایشان می‌دادند، هیچ به روی خود نمی‌آورد. ممکن بود صبر کند تا در موقع مناسب دفاع کند، ولی در آن موقع هیچ به روی خود نمی‌آورد. مرحوم پدر ایشان هم خیلی با گذشت بودند. مرحوم آقای صدر در میان علما از این جهت ممتاز بودند. مرحوم آقای صدر در ردیف خودش از این جهت کم‌نظیر بود. یعنی هیچ آخوندی در آن حد نبود که مثل ایشان باگذشت باشد. خیلی از خودگذشتگی داشت. مثلاً آقای حاج‌شیخ عبدالکریم وقتی در بستر بیماری افتاد، وصیت کرد که آقای صدر به جای ایشان در مسجد بالاسر نماز بخوانند. آقای صدر وصی مرحوم حاج‌شیخ بود. هرکس دیگری بود، باید از این پیشنهاد استقبال می‌کرد؛ برای اینکه معنای این کار، نیابت و جانشینی بود. اما آقای صدر گفتند که من جای نمازی دارم. در مسجد امام، در یک گوشه‌ای نماز می‌خوانم؛ ولی آقای حجت که تازه چند وقتی است از نجف آمده‌اند، جای نماز ندارند. اگر موافق باشید، آقای حجت را برای نماز دعوت بفرمایید. مرحوم حاج‌شیخ هم می‌پذیرند و آقای حجت در مسجد بالاسر به جای ایشان نماز را ادامه می‌دهند. همین مساله زمینهٔ جانشینی را هم فراهم نمود. یعنی آقایان ترک‌ها به این معنی گرفتند که مرحوم حاج‌شیخ، آقای حجت را جانشین خویش قرار داده است. مرحوم آقای صدر هم می‌دانستند که چنین حرفهایی مطرح می‌شود، اما به این امور اهمیت نمی‌دادند.

۲- ایشان از نظر علمی بسیار خوب بود؛ ولی حسن سلوکش علمیت ایشان را تحت‌الشعاع قرار داده بود. خیلی‌ها آقای حجت را ترجیح می‌دادند بر ایشان؛ در حالیکه واقعاً این گونه نبود. تواضع و فروتنی ایشان باعث شده بود تا حقشان تضییع گردد. آقای صدر و آقای حجت از نظر علمی قطعاً هم ردیف بودند. من چون خودم به آقای صدر علاقمند بودم،‌ نمی‌توانم به تشخیص خودم مطمئن باشم و ممکن است از روی علاقه اشتباه کنم. ولی آقایان دیگری هم بودند که به درس آقای صدر می‌آمدند و ایشان را بر آقای حجت و دیگر آقایان قم ترجیح می‌دادند. در هر حال، به خاطر تواضع و فروتنی ایشان، حقشان تا حدودی تضییع گردید. هر چه بود، آنها رفتند. خود آقای صدر هم اصلاً در این وادی‌ها نبود.