کتاب قهوه خانه ساحلی

کتاب قهوه خانه ساحلی نوشته عبدالرسول غریبی است. کتاب قهوه خانه ساحلی، داستان‌های مستند از زندگی دریانوردان تنگسیر است که نشر زمزمه‌های روشن برای علاقه‌مندان به ادبیات منتشر کرده است.

دراباره کتاب داستان‌های مستند از زندگی دریانوردان تنگسیر

کتاب حاضر، به قلم عبدالرسول غریبی، مجموعه هفت داستان بلند است؛ داستان‌هایی که بیش از آنکه ساخته تخیل و ذهن نویسنده باشد، برآمده از تجارب و واقعیت‌هایی است که مرور زمان و تحولات سریع زمانه، نتوانسته غبار فراموشی بر آن‌ها بنشاند. این داستان‌ها، نقل خیال‌انگیز و ساختمند ماجرا‌هایی است که نگارند‌ه‌اش خود از کودکی تا جوانی، هم ناظر بر آن‌ها بوده است و هم دخیل در شکل گیریشان. نویسنده با قلمی‌ روان و سرشار از احساس، تلاش کرده تا مردمان دریا دل جنوب و به‌ویژه بوشهر را با تمام ویژگی‌های فرهنگی و اقتصادیشان در قالب داستان به نمایش بگذارد. مردمی‌ که قرن‌ها با دریا و امواج خروشانش همراز و همراه بود‌ه‌اند و برای تامین معاش و ادامه زیست خود به آن پناه می‌برد‌ه‌اند. برای ساحل نشینان، دریا بهشتی است که باید دل به آن زد و بر کوهه‌های خشم امواج آن، موج سواری کرد؛ باید از مرز آب و رعد و خشم و تلاطم طوفان‌ها و گرداب‌ها گذشت تا از دل آب، به نانی رسید.

ساحل نشینان بوشهر نیز با سپردن جان عزیز خود به موج‌های پرخروش خلیج فارس و دریای عمان و اقیانوس هند و...، به دیگر کشور‌های ساحلی می‌رفتند و به داد و ستد آب می‌پرداختند؛ آن‌ها با عبور از سواحل پرامتداد دریا و مواجهه با توفان و تلاطم، تقدیر خود را با قایق‌ها و لنج‌ها و کشتی‌هایی گره می‌زدند که از دیرباز با خاطره بازی کرده و نسل به نسل شاهد پوست انداختن و تحولش بودند. این کتاب روایت سختی‌ها و تلاش‌های اسن مردم است.

خواندن کتاب قهوه خانه ساحلی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب قهوه خانه ساحلی

ده روز می‌شد بوم زار درویش، با محموله‌ٔی خرما، مسیر دریایی‌اش را از بندر خورشهاب بوشهر در خلیج فارس به سمت راس الخیمه‌ی امارات و سپس تخلیه‌ی خرما در مسقط عمان با شراع طی می‌کرد. بوم، محموله‌ی خرما را از بصره بارگیری کرده بود. باد مناسب کمتر او را همراهی می‌کرد. وزش باد آرام شده و شراع را در بوم به عنوان نیروی رانش شناور، بلااستفاده می‌کرد. ناخدای بوم، حاج عباس، پیرمردی دریا دیده و اقیانوس‌پیما بود. کاهش باد شمال در این چند روز، کندی حرکت در مسیر را سخت کرده، پیش‌بینی‌هایش را در رسیدن به موقع خرمای تاجر به عمان، به هم زده بود. اگر باد، بوم را همراهی می‌کرد، او می‌توانست زودتر از تنگه‌ی هرمز رد شود؛ ولی شانس با بوم یار نبود. امروز هم ناخدا از میزان رطوبت دریا و موقعیت جغرافیایی بوم و نیز گردش مختلف و آرام و بدون انرژی باد، به این نتیجه رسیده که سرعت باد مفید، کمتر خواهد بود؛ به همین لحاظ، در نظر داشت ماشوه گسلی را با میداف‌کشان زبده، به عنوان نیروی کمکی، به آب بیندازد. او تصمیم گرفت، تا با مجموعه شراع‌های کم اثر فعلی و اعمال میداف دنگویی جاشوان پرتوانش و از سوی دیگر، همراهی جریان جزر دریا، بوم را برای طی طریق دریایی، اوقاتی را با میداف به سمت مقصد هدایت کنند.