کتاب سر دلبران

کتاب سر دلبران نوشته وحید مبشر کاشانی است که خاطرات عرفانی حضرت آیت‌الله مبشر کاشانی را گردآوری کرده است. 

درباره کتاب سر دلبران

 بیان و نشر خاطرات و حکایات معنوی که زندگی عارفان را بازگو می‌کند ارزش خاصی دارد تا شیفتگان راه قرب و تقرب بهتر بدانند راه وصال هیچگاه مسدود نبوده و نخواهد بود. هدف از نشر خاطرات عرفانی، این است که نشانه‌ای باشد بر آن که راه کسب معنویات همیشه باز است و در عصر حاضر کسانی بوده و هستند که در راه بندگی گام نهاده و به مقامات معنوی رسیده‌اند. و هم‌چنین شاید بیان این حکایات عطش رسیدن به سرچشمه حقیقت و انگیزه عبودیت را در جامعه ما به خصوص نسل جوان بیشتر کند. بیان مقدمات و مبانی عرفان منطبق با عرفان ناب محمدی موضوع دیگری است که این کتاب به آن در قالب خاطرات پرداخته است. یکی از ویژگی‌های این اثر ، بیان خاطرات معظم له، «بلاواسطه» از عارفان و بزرگانی است که سال‌ها با آنها همراه بوده‌اند و اگر گاهی از افرادی نقل قول گردیده همگی از متدینین و مورد وثوق‌اند. مطالبی از متن جلسات درس اخلاق و عرفان آیت الله مبشر در بخش «درآمدی بر عرفان» در این کتاب آورده شده است.  آن چه به عنوان بخش خاطرات عرفانی حضرت آیت الله مبشر کاشانی است، در واقع خاطراتی است که در خلال جلسات درس‌های اخلاق و عرفان و یا دیدارهای اقشار مختلف با ایشان، بیان فرموده‌اند و نویسنده آنها را استخراج کرده است و به صورت نوشتاری درآورده.  با توجه به این که حضرات آیات بهاءالدینی و کشمیری و عارف زاهد مرحوم حاج آقافخر تهرانی(رحمهم الله)، عمده اساتیدی بوده‌اند که حضرت آیت الله مبشر طی سال‌ها از آن‌ها در اخلاق و عرفان کسب فیض نموده‌اند، پس خاطرات را در سه فصل با نام هریک از آن بزرگواران به صورت مجزا آورده شده است.

خواندن کتاب سر دلبران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان به علوم دینی و شناخت عرفا پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره آیت‌الله مبشر کاشانی

حضرت آیت الله مبشر کاشانی در سال ۱۳۳۰ ه.ش مطابق با ۱۳۷۰ ه.ق در کاشان تولد یافت و به دست قادر حکیم متعال، در مدار هستی قرار گرفت تا حرکت تکاملی خود را تا بلندای آسمان علم و فقاهت آغاز کند. ایشان وقتی چشم گشود، خود را در خانواده‌ای مذهبی و ساده یافت. پدری را دیدند متدین و بی‌آلایش و مادری از تبار علم و دانش. اجداد مادری ایشان همه نسل در نسل از مجتهدین و در اصطلاح آن زمان ملا و فاضل بودند، به همین جهت این خاندان به «فاضل کاشانی» شهرت یافت.

درک محضر یک عالم وارسته که با علم و عمل خویش مردمان زیادی را در کاشان شیفته خود کرده بود به نام حضرت آیت الله حاج شیخ علی نجفی مشهور به «حاج شیخ علی آقا» ایشان را متحول کرد و شمع فروزان وجود حاج شیخ، آتش عشق به حضرت صاحب الامر(ع) را در وجود ایشان شعله‌ورتر ساخت و انگیزه‌ای جدی برای کسب معارف و علوم دینی در او ایجاد کرد. لذا آیت الله مبشر کاشانی همزمان با تحصیلات دبیرستانی خود در رشته ریاضی، به تحصیلات حوزوی مشغول گردید. حضرت آیت الله مبشرکاشانی در مدرسه رضویه قم در حجره‌ای (اتاقی) کوچک، مشترک با یکی از طلاب جهت تحصیل علوم دینی ساکن شد. ایشان در سال های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۳ در دانشکده سپاه قم، فلسفه و کلام تدریس می‌کردند. ایشان بعد از رحلت مرحوم امام (ره)، از سال ۱۳۶۸ به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت که مباحث اجتهاد و تقلید، طهارت، صلاه، صوم و زکات را در مدت تقریبا بیست و پنج سال تدریس کرده‌اند. حضرت آیت الله مبشر کاشانی با هوش سرشار و پشتکاری که داشتند در سال ۱۳۶۷ به درجه رفیع «اجتهاد» نائل شدند.