کتاب بخشش

کتاب بخشش نوشته دوئی زانتاماتا و ترجمه نرگس رسولی است. نویسنده در این کتاب راهی به سوی سعادت را پیش پای ما قرار می‌دهد. راهی که دعوت کننده آرامش و آسایش به زندگی است.

درباره کتاب بخشش

بخشش چیست؟ بخشش به معنای فراموش کردن اتفاقی که رخ داده و ما را ناراحت کرده است، نیست. بلکه به معنای پذیرش است. ما می‌پذیریم که در گذشته اتفقی رخ داده است و ما از آن ضربه خوردیم اما می‌توانیم با آن کنار بیاییم و فراموشش کنیم. بعد از بخشیدن ما ذهنمان و روانمان را پاکسازی می‌کنیم. بنابراین، وقت خود را با نشخوار کردن بیهوده هدر نمی‌دهیم و به این ترتیب از عصبانی شدن بر سر موضوعی که در گذشته رخ داده است، حرص نمی‌خوریم. 

چرا بخشش مهم است؟ زخم‌های گذشته، زخم‌هایی که التیام نیافته‌اند، می‌توانند در هر زمانی سر باز کنند و دوباره به ما آسیب برسانند. اما با بخشیدن، ما ابتدا وارد مرحله پذیرش می‌شویم و درک می‌کنیم که نمی‌توانیم چیزی را تغییر دهیم. اما در نهایت می‌توانیم آن را رها کنیم. رهایی که به ما آرامش بخشم.

کتاب بخشش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب بخشش را به کسانی پیشنهاد می‌کنیم که در تلاش برای داشتن و ساختن زندگی هستند که از عشق و آرامش، سرشار باشد. 

بخشی از کتاب بخشش

۱. بخشش مربوط به گذشته است و فقط درباره گذشته است.

۲. بخشش رها کردن رنجش‌هایی است که از یک نفر یا یک حادثه داریم.

برای بخشیدن باید بپذیریم اتفاقی که باید بیفتد رخ داده است و هیچ نمی‌توان آن را تغییر داد. این اتفاق گذشته و رفته است. بعد از پردازش ذهن و پاکسازی، نباید دیگر به آن فکر کنیم، عصبانی شویم و به آن پر و بال دهیم.

همین و بس.

تمام.

درست به همان اندازه، مهم است که بدانیم بخشش چه چیز نیست.

۱. بخشش بستگی به مشارکت و درگیری طرف دیگر ندارد. بخشیدن یک فرد، چیزی است بین شما و ذهن و قلبتان و اصلاً نیاز نیست دیگری یا دیگران را درگیر کنیم.

۲. بخشش ضامن حضور افراد در زندگی حال یا آینده شما نیست. بخشش، راه فراری برای آن‌ها از مجازات شدن یا عواقب ناگهانی که به دنبال دارد، نیست و به این معنا هم نیست که آن‌ها می‌توانند همان راهی را ادامه دهند که قبلاً می‌رفتند. اگر فردی هنوز در زندگی حال و آینده شما است، این موضوع ربطی به بخشیدن او ندارد. شما می‌توانید فردی را ببخشید، اما همچنان فکر کنید که او احمق و خطاکار است. می‌توانید او را ببخشید، اما با او خیلی صحبت نکنید و دیگر مانند قبل با او صمیمی نباشید. می‌توانید کسی را ببخشید اما مطالبه خسارت کنید. می‌توانید کاملاً کسی را ببخشید، بدون اینکه حتی بداند شما این کار را کرده‌اید و دیگر با او صحبت نکنید و هرگز او را نبینید.

بخشش در قلبتان اتفاق می‌افتد و شما را از زندان درد می‌رهاند.

چیزی که به شما انگیزه می‌دهد تا دوباره با او صحبت کنید، اعتماد است نه بخشش.

***

والدین خود را ببخشید: تجربیاتی که هرگز اتفاق نیفتاده است.

ما به دیسنی خواهیم رفت. وارد خانه‌ای خواهیم شد. تابستان دیگر، سال دیگر... و خواهیم رفتیم و تمام. خیلی از والدین فکر می‌کنند باید این کارها را انجام می‌دادند، اما در آن زمان توان مالی نداشتند. خیلی‌ها تعلل می‌کردند. خیلی‌ها در حقیقت منظورشان از این کار را نمی‌گفتند که ساکت کردن شما بوده است و می‌خواستند خودشان تنها باشند. علت آن هرچه باشد، همه آن‌ها باید بخشیده شوند. اگر بخشیده نشوند، هر زمانی که شخصی سعی می‌کند حتی برای چیزهای خیلی کوچک شما را ناراحت کند، واکنش بیش از حد نشان خواهید داد. زخم‌های التیام نیافته حتی زمانی که کسی خیلی به آن‌ها دست نزند، آسیب‌رسان خواهد بود. این زخم‌ها را التیام دهید تا بتوانید شرایط و موقعیت‌های کوچک، متوسط و بزرگ امروزی را تشخیص دهید نه اینکه حتی کوچک‌ترین اشاره‌ای به دردهای گذشته مانند این باشد که دنیا به آخر رسیده است. باید بدانید این باور که مأیوس، ناامید و یا طرد شدن شما را افراد منتخبتان در زندگی و نحوه واکنشتان ایجاد می‌کنند، همیشه باقی خواهد ماند مگر اینکه بخشوده شود و این باور تغییر کند.

قول‌هایی که داده‌اید اما بدان عمل نکردید را یادداشت کنید. آن‌ها را چندین بار بخوانید حتی اگر به شما احساس ناراحتی، ناامیدی، ناراحتی و عصبانیت بدهد. پس به آن‌ها نگاه کنید و بپذیرید که این چیزها دیگر برای خود کودکتان اتفاق نخواهد افتاد. بپذیرید که این برای خود کودکتان خیلی دیر شده است. خود کودکتان باورهایی دارد که از دورانی که ناتوان و کم‌اهمیت بود در او شکل گرفته است. برای اینکه رو به جلو تمرکز کنید، این باورها را تغییر دهید و زمانی صرف تأیید یا تفکر در این مورد کنید که باورهای جدید چه احساس خوب و توانمندی به شما می‌دهند. باورهای قدیمی احساس ناتوانی، تغییرناپذیری و یا درجا زدن و در نتیجه ناامیدی به شما می‌دهد. اکنون باورهای جدید این است که زندگی‌تان را خودتان در دست می‌گیرید و افراد خوبی را برای گذراندن اوقات خود با آن‌ها انتخاب می‌کنید و تجربیات مثبتی که خاطره‌های زیبایی را با خود به همراه دارد کسب می‌کنید. شاید از همان ابتدا این‌گونه نباشد و یا شاید وقتی این باورها را می‌پذیرید، معدود لحظات خوبی را با افراد خوب به خاطر بسپارید. این در تاریخ داستان زندگی ما انسان‌ها اثبات شده است. آن‌هایی که بیشترین باور را به ایشان داریم، همان‌هایی هستند که رویشان تمرکز خواهیم کرد و داستانی می‌گوییم که آن‌ها را تأیید کند. وقتی همچنان این‌ها را تأیید می‌کنید، در هنگام مواجهه با آنها در زندگی روزمره‌تان، می‌توانید آگاهانه تشخیصشان دهید. دیگر به سمت برنامه قدیمی برنمی‌گردید و دلخوری‌های قدیمی در آن روز از بین خواهد رفت. در دوران بزرگسالی، می‌توانید ابراز مخالفت کنید، هرچه را که دوست دارید و هرچه را که دوست ندارید به زبان بیاورید؛ بدون ترسی ناخودآگاه از اینکه نمی‌توانید بلند حرف بزنید چون یا به دردسر می‌افتید یا اینکه تغییری ایجاد نمی‌شود