کتاب اهل بیت (ع) از دیدگاه اهل سنت

کتاب اهل بیت علیهم‌السلام از دیدگاه اهل سنت اثری از علی‌اصغر رضوانی است که از حقایق دیدگاه‌های اهل سنت درباره خاندان عصمت و طهارت پرده برمی دارد.

 درباره کتاب اهل بیت علیهم‌السلام از دیدگاه اهل سنت

حقیقت، هدف بلندی است که تمام آزاد مردان عالم آن را دنبال می‌کنند و گمشده‌ای است که عقلای عالم سعی و کوشش در به دست آوردن آن دارند و این امر فطری است که نفوس بشر براساس آن آفریده شده است.

از طرفی حقیقت با وجود آن که دارای نوری آشکار است ولی در برخی از اوقات مخفی شده وابرهای متراکمی آن را می‌پوشانند و در نتیجه مانع نور افشانی آن می‌شود، ولی آن ابرها هر مقدار که متراکم و ضخیم باشند نمی‌توانند در طولانی مدت مانع از ظهور و بروز حقیقت شوند و هرچند گاهی خورشید حقیقت خود را نمایان می‌کند و کسانی که طالب نور او بودند را هدایت کرده و به سر منزل مطلوب می‌رساند.

در طول تاریخ اسلامی تلاطم امواج حقّ در بسیاری از موارد با باطل مخلوط شده وبدین جهت فتنه‌ها وآشوب‌هایی برپا گشته ودر نتیجه بسیاری از حقایق مخفی شده است، که از بارزترین آن‌ها محوریّت ومرجعیت اهل بیت : وبزرگی وجلالت قدر آنان بوده است.

مخالفان اهل بیت در طول تاریخ اسلام همه نوع فشارها وجنگ‌ها وسانسورها را به کار بردند تا آنان را از مجتمع اسلامی دور نگاه داشته وجامعه را نیز از منبع فیض جوشانشان بی‌بهره کنند، که این کار اثر بسیاری در تشویش ذهنیّت مسلمانان ودور کردن آنان از خط اصیل اسلامی داشته است. کار به جایی رسیده که جمعیت بسیاری از فرهیختگان اهل سنّت تا به امروز نمی‌دانند که امام باقر  و امام صادق (ع) وسایر ائمه اهل بیت کیستند؛ زیرا علمای آنان درصدد کتمان فضائل و کمالاتشان بوده‌اند.

کتاب حاضر به کشف و پرده‌برداری از یکی از حقایق پنهان شده که همان عظمت و مقام ومرجعیت علمی اهل بیت (علیهم‌السلام) است پرداخته تا در حدّ امکان و به طور اختصار اشاره‌ای به مقام و عظمت آن بزرگواران از دیدگاه علمای اهل سنّت داشته باشد تا بر پویندگان راه حقّ وحقیقت و جست و جوگران آن، حجّت تمام باشد.

 خواندن کتاب اهل بیت علیهم‌السلام از دیدگاه اهل سنت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به مباحث کلامی و مطالعات فرق اسلامی مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب اهل بیت علیهم‌السلام از دیدگاه اهل سنت

گریه طولانی بر امام حسین (علیه‌السلام)

ابن عساکر به سندش از امام جعفر بن محمّد نقل کرده که از علی بن الحسین درباره کثرت گریه‌اش سؤال شد؟ حضرت فرمود: «لا تلومونی، فانّ یعقوب (علیه‌السلام) فقد سبطآ من ولده فبکی حتی ابیضت عیناه من الحزن ولم یعلم انّه مات. وقد نظرت إلی اربعة عشر رجلا من اهل بیتی یذبحون فی غداة واحدة، فترون حزنهم یذهب من قلبی ابدآ»؛ «مرا ملامت نکنید؛ زیرا یعقوب (علیه‌السلام) یکی از اولاد خود را گم کرد، وآن قدر گریست تا دو چشمانش از حزن سفید شد در حالی که نمی‌دانست که از دنیا رفته است. این در حالی است که من مشاهده نمودم چهارده نفر از اهل بیتم را که در صبح یک روز سر بریدند. حال شما می‌خواهید که حزن واندوهم از قلبم بیرون رود؟»