کتاب بررسی رابطه بین حرمت خود، هم جوشی شناختی با خودارزشیابی

کتاب بررسی رابطه بین حرمت خود، هم جوشی شناختی با خودارزشیابی اثری نوشته فاطمه صفرزاده است. این کتاب نگاهی به مساله حرمت خود و خودارزشیابی دارد و بر اساس یک پژوهش در یکی از مدارس دخترانه تیزهوشان بابل انجام گرفته است.

حرمت خود و آنچه که ما از خود انتظار داریم، رابطه مستقمی با ارزشیابی دارد که از خود انجام می‌دهیم. فاطمه صفرزاده در این اثر با پژوهش در یکی از مدارس تیزهوشان بابل که در آن حدود دویست و هفتاد دانش‌آموز مشغول به تحصیل بودند به بررسی رابطه بین حرمت خود، هم جوشی شناختی با خودارزشیابی پرداخت و نتیجه را در این کتاب منتشر کرد.

کتاب بررسی رابطه بین حرمت خود، هم جوشی شناختی با خودارزشیابی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب بررسی رابطه بین حرمت خود، هم جوشی شناختی با خودارزشیابی را به تمام علاقه‌مندان به مطالعات و مباحث روانشناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب بررسی رابطه بین حرمت خود، هم جوشی شناختی با خودارزشیابی

حرمت خود به عنوان ارزیابی کلی عاطفی فرد از ارزش خود تعریف شده است. حرمت خود را به عنوان مجموع اعتماد به خود (احساس داشتن ظرفیت شخصی) و حرمت خود (احساس داشتن ارزش شخصی) تعریف کرد و معتقد بود که حرمت خود، اعتماد داشتن و احترام گذاشتن به ارزش ها و توانایی های خود است. 

روانشناسان معتقدند که افراد ارزیابی های ناخودآگاهی از پدیده هایی که در اطرافشان هستند انجام می دهند. پاکر، فیلسوف و روانشناس بالینی بیان کرد که ارزیابی ها در سطوح مختلفی رخ می دهند. وی همچنین به وجود سطوح عمیق تر و بنیادیتر ارزیابی اشاره کرد که تمام ارزیابی های دیگر افراد درباره رویدادها، اشیاء و افراد را تحت تأثیر قرار میدهند. وی بیان کرد شیوه ای که از طریق آن افراد رویدادهای ویژه و به خصوص را ارزیابی میکنند تا حد زیادی متأثر از چگونگی ارزیابی افراد از خودشان است. این ارزیابی های بنیادی ارزیابی های مرکزی نامیده میشوند. پاکر اشاره کرد که ارزیابیهای مرکزی همانند درخت میباشند، همان طور که تنه درخت نوع شاخه و بر گهایی را که رشد خواهند کرد تعیین میکنند، به همان طریق هم ارزیابی های مرکزی افراد تمام ارزیابیهای دیگری را که افراد انجام می دهند را شکل می دهند و تعیین میکنند. پاکر این ارزیابیهای مرکزی را به عنوان استنتاج های اساسی و ارزیاب یهای بنیادی که افراد به صورت ناخودآگاه انجام می دهند، توصیف کرد. مطابق با نظر پاکر ارزیابی های مرکزی افراد مربوط به سه حیطه اساسی در زندگی هر فرد هستند و آن ها را تحت تأثیر قرار می دهند: جهان و هستی، مردم و خود.

پاکر معتقد است که چون ارزیابی های مرکزی به حیطه های بنیادی زندگی مربوط میشوند، همگی جامع هستند و ارزیابی های ویژه موقعیتی تا حدی بستگی به این ارزیابی های مرکزی دارند. بنابراین ارزیابی های افراد از دنیای بیرونی نه تنها تحت تأثیر ویژگیهای اشیاء و تمایلات و خواسته ها در خصوص آن اشیاء است، بلکه همچنین توسط فرضیات عمیقی که افراد در مورد خودشان، دیگران و جهان دارند نیز، تحت تأثیر قرار میگیرد. نمونه هایی از این فرضیات محوری شامل من ضعیف یا قوی هستم، جهان مکانی خطرناک (یا درست و منصف) است این مسئولیت من است تا دیگران را خوشحال کنم در مقابل هرکسی مسئول شادکامی و خوشحالی خودش است. 

اشاره کردند که ارزیابی مرکزی از واقعیت برجهان در قالب عدالت در مقابل بی عدالتی و هیجان انگیزی در مقابل خطرناک بودن جان میگیرد. افراد نوعًا ارزیابی های مرکزی از دیگران را بر اساس اعتماد در برابر بدبینی شکل می دهند و در نهایت خودارزیابیهای مرکزی (ارزیابی مرکزی از خود)، ارزیابی های بنیادی از ارزش ها، کارایی ها و تواناییهای شخص به عنوان یک فرد است.