نظرات کاربران درباره کتاب اتاق افسران

اتاق افسران ماجرای افسری به نام آدرین فورنیه ست که در نخستین روزهای جنگ جهانی اول از ناحیه ی صورت به شدت مجروح میشه. او رو به بیمارستان نظامی منتقل و در بخش مربوط به افسرانی که آسیب چهره دارند بستری می کنند. حالا، این افسر می خواد تجربه هاش رو برامون روایت کنه. از عمل های جراحی پی در پی گرفته تا سختی های یک مجروح، روابط با دوستان و خانواده و جامعه و حتی اخبار جنگ. داستان های مربوط به جنگ جهانی معمولا به دلم نمی نشینند ولی اتاق افسران یکی از اون هایی بود که واقعا دوستش داشتم. هم شکل روایت رو و هم طرح کلی داستان رو. اتاق افسران داستان جنگه اما داستان جنگی نیست. ما جبهه و خط مقدم نمی بینیم. به جز چند صفحه ی آغازین و پایانی، همه ی داستان در یک بیمارستان می گذره؛ در تمام طول جنگ جهانی. چیزی که خیلی درباره ی این کتاب دوست داشتم، ظرافت قلم نویسنده در توصیفات بود. داستان از زبان اول شخص گفته میشه. ما چیزی رو می بینیم که آدرین می بینه. چیزی رو می شنویم که او می شنوه و چیزی رو حس می کنیم که او حس کنه. مدام صحبت از زخم، جراحی، عفونت، سوختگی، خون و چرکه اما برعکس خیلی از کتاب های جنگی دیگه، یا حتی کتاب های اجتماعی کشور خودمون، در این کتاب به هیچ وجه بوی تعفن حس نمیشه. نویسنده زور نزده تا خواننده حالت تهوع پیدا کنه. توصیفات جوری نیست که آدم چندشش بشه اما عمیقا متاثر کننده ست. جوریه که انگار اونجا باشی و با تمام وجودت درد و رنج کسانی که مهم ترین عضو، یعنی چهره شون رو، از دست دادن حس کنی. به نظرم این بویناک نبودن کتاب نکته ی خیلی خیلی مثبتیه که این روزها کمتر دیده میشه. نوع پرداخت به قربانی بودن سربازان هر دو کشور آلمان و فرانسه هم جالب بود؛ این که آدم های بی گناه به خاطر درگیری های سیاستمداران می جنگند و کشته یا مجروح میشن اما در نهایت، این مردان سیاست تصمیم به صلح می گیرند. در پایان؛ دردناک ترین قسمت کتاب برای من جایی بود که مردان چهره از دست داده سرانجام به زندگی عادی بازمی گردند. از اون ها استقبال میشه و مثل قهرمانان پذیرفته میشن اما زنی که همه ی زندگیش رو وقف رسیدگی به سربازان کرده و صورتش مجروح شده هرگز پذیرفته نخواهد شد. دیگه نمی تونه به زندگی عادیش برگرده و هیچ کس مثل قهرمان بهش نگاه نمی کنه. چون او مرد نیست. زنیه که صورت زیبایی نداره و انگار، زن فقط صورته. اگر نباشه، به هیچ دردی نمی خوره و لایق هیچ چیز نیست. یک ستاره ای که کم کردم صرفا به خاطر وجود کلمانس در داستان بود و روابطش با فورنیه که به نظرم زیادی نالازم و الکی بود. انگار نویسنده پیش خودش گفته بود حالا بذار یه ماجرای عشقی هم این وسط بچپونم. خوشحالم که زیاد بهش پرداخته نشد.

در صورتی که تحمل اثرات جنگ و آسیب‌های فیزیکی ناشی از آن را ندارید، مطالعه‌ی این کتاب پیشنهاد نمی‌شود. اما در صورتی که تمایل دارید یاد بگیرید چگونه حتی در بدترین شرایط چیزهای مثبت را ببینید، حتما این کتاب را مطالعه کنید.

کتابی نسبتا تلخ، با متنی روان و ترجمه‌ای خوب، که برخلاف اکثر کتاب‌هایی که پیرامون جنگ نوشته می‌شود، نه سعی در بیان رشادت‌ها، و نه تلاشی برای ترسیم جلوه‌ای قهرمانانه از جنگ دارد؛ بلکه از حقایقی صحبت می‌کند که با وجود فراوانی بسیار، زیر نقاب داستان‌های شجاعانه‌ای که روایت می‌شوند، مدفون شده‌ است.

❌️❌️بنظرم واقعا نیازه که برای این کتاب تریگر وارنینگ گذاشته بشه چون هر کسی دل و دماغ خوندن چنین توصیفات بی پرده ای رو نداره و ممکنه اذیت بشه.❌️❌️ لطفا اگر بیماری قلبی دارید و یا هر نوع حساسیت دیگه ای دارید لطفا به این کتاب رجوع نکنید چون ممکنه خطرناک باشه براتون. گاها ترجمه و متن کتاب بسیار سخت خوان میشدن و جمله بندی های ترجمه خیلی باب میل و روان نبود، همچنین اشتباهات تایپی بسیاری در طول متن دیدم که اذیت کننده بودن. جلد کتاب متاثر کننده است و به نظرم زیباترین جلدی بود که میشد برای این کتاب انتخاب کرد. و اما خود داستان داستان مهندس جوانی هست که برای خدمت به کشورش به جبهه میره و حتی قبل از اینکه پاش به درگیری واقعی باز بشه مجروح میشه و همون روز های اول جنگ به شدت زخمی میشه و به پشت جبهه فرستاده میشه( جایی برای سربازانی با جراحت های وخیم که دیگه نمیتونن به جبهه جنگ برگردن ) و جراحت آدرین(شخصیت اصلی) هر نوع جراحتی نیست، مثلا دست یا پاهاش آسیب ندیده که به راحتی قطع و درمان بشه بلکه در صورتش هست و ترمیم صورت اصلا آسون نیست :) ما داستان جنگ رو از زبان افسری میشنویم که چیزهای جدیدی برای نشون دادن به ما داره. این کتاب چهره بی پرده و وحشتناک واقعی جنگ رو بهمون نشون میده اون هم از دید افرادی که بعد از جنگ به فراموشی سپرده میشن. اوایل کتاب برقراری ارتباط با داستان سخت بود حدودا ۷۰ صفحه اول( حداقل برای من چنین بود) بعد اون واقعا خیلی تاثر برانگیز میشد و واقعا حال و هوای غمگینی داشت که باید هر چند پاراگراف یکبار مکث میکردی تا بتونی چنین داستان غم انگیزی رو هضم کنی و باهاش کنار بیای... تا صفحات ۳۵۰ دیگه داستان روان پیش رفت نه خیلی سریع که قابل فهم نباشه نه خیلی کند که حوصله سر بر باشه (ریتیمی متعادل و خوب داشت)ولی بعد اون پایان کتاب و داستان کمی روندی سریع داشت جوریکه انتظار نمیرفت. دو ستاره از امتیاز کم کردم به خاطر ترجمه ناپسند و اشتباهات تایپی بین متن.

داستان یک افسر ارتش که از ناحیه صورت در جنگ آسیب جدی میبینه و با درد ورنج فراوان جسمی وروحی روبرو میشه،دوستانی که مثل خودش تو جنگ آسیب دیده بودن پیدا میکنه،مدتها تو بیمارستان تحت درمان قرار میگیرن و وقتی میخوان به جامعه برگردن با مشکلات جدی مواجه میشن ولی سعی میکنن خودشونو شاد نگه دارن، نویسنده به زیبایی جنگ و آسیبهای جنگو به تصویر کشیده،اونایی که مجروح میشن چه بلایی به سرشون میاد وچطور جامعه فراموششون میکنه،بنظرم خیلی نخواسته عمق فاجعه رو نشون بده و خیلی دردناکش کنه،،واقعیت جنگ برای همه بشدت دردناکتر از چیزیه که بشه توصیفش کرد،ترجمه روان وخوبی داره توصیه میکنم بخونید.

واقعا کتاب تکان دهنده ای بود اگر تحمل رنج دیگری رو ندارید نخونید

خوب بود

کتابی بسیارعالی باترجمه ای روان ازجانبازان جنگی که دیده نشده وعمق دردشان نه ازآسیب وزخم،بلکه ازجامعه است که حاضربه دیدن ودرک کردنشان نیست، جالب وغم انگیز.

بسیار تلخ ولی جالب بود ، انسان ها چه رنج هایی که نکشیدن ، وحشتناک تر از جنگ تو این دنیا وجود نداره، روحیه قوی این افراد با وجود سختی و رنج و درد غیر قابل توصیفشون منو تحت تاثیر قرارداد

یکی از تلخ‌ترین داستان‌های ادبیات جنگ که خوانده‌ام. کتابی که گرچه بسیار تلخ است ولی واقعا کتابی زیبا بود. گرچه این کتاب بخاطر حجم اندوهی که دارد نمی‌توان به همه‌ی آدم‌ها توصیه‌اش کرد. بخصوص کسانی که در دوران روحی خوبی بسر نمی‌برند بهتر است خواندنش را به زمانی دیگر موکول کنند.

داستان قشنگی بود با زبان ساده و روان. داستان در مورد سه نفر بود که در جنگ جهانی اول زخمی شده و در بیمارستان با هم آشنا شدند و تبدیل به دوستان صمیمی شدند .

فوق العاده بود

رمان اتاق افسران، نوشته‌ی مارک دوگن، با ترجمه‌ی پرویز شهدی، از نشر چشمه را خواندم. این کتاب رمانی است که وضعیت سربازان جنگ جهانی اول را به قلم آورده و درواقع می‌شود گفت که ساختار خاطره‌گونه داشته و برمبنای واقعیت است. نکته‌ی جالب‌توجه در رمان این است که در تعریف وضعیت سربازان، نویسنده سعی کرده از میان تمام تاریکی‌ها بگذرد و از آن‌ها فاصله بگیرد و بیشتر از تلخی و سیاهی، نمایانگر جریان زندگی باشد. شخصیت اصلی این رمان که راوی ماجرا نیز هست، یک مهندس نظامی بوده و وی دقیقا در روزهای نخستین جنگ مورد اصابت ترکش خمپاره قرار می‌گیرد و بخش اعظمی از صورت و دهان خود را از دست می‌دهد. بیتشر فضای رمان در بیمارستان و اتاقی که سربازان مصدوم از ناحیه‌ی صورت در آن بستری هستند شکل می‌گیرد. اما این سربازان و افسران رفته‌رفته مجبور می‌شوند با زندگی جدید خود خو بگیرند و با همان صورت‌های از ریخت‌افتاده‌ی خود وارد جامعه شوند و تن به جریان زندگی بدهند اگر علاقمند هستید به خواندن رمان‌های خارجی با ساختار خاطره‌گونه_رئالیستی که در بستر تاریخ جنگ نوشته شده‌اند، بدون‌شک از خواندن این کتاب لذت خواهید برد

تراژدی همه جنگ ها. احساسات و توصیفات بسیار عالی است

کتاب اتاق افسران کتابی، ضد جنگ که به زوایای اثرات مخرب جنگ بر زندگی و روح و روان انسان ها پرداخته. نویسنده خواسته بگه قهرمانان داستان های جنگ هم کم میارن و اقدام به خودکشی می کنن بهمون یادآور میشه که اثرات جنگ و آسیب های اون برای خانم های مجروح جنگی بیشتر از آقایونه به زیبایی فشارهایی رو که روی مجروحین و پرستارها وارد میشه به تصویر میکشه در کل کتاب تلخی بود اما بی پرده حقایق رو بیان کرد.

کتاب خیلی خوبی بود. کتابی ضدجنگ که به مصیبت‌های جنگ اشاره داشت و در عین حال سرشار از امید بود. ترجمه خوب بود و ویراستاری دقیق.