فیلیپ راث

فیلیپ راث در سال ۱۹۳۳ در نیوآرک در نیوجرزیِ آمریکا زاده شد. او فرزند یک خانوادهٔ آمریکایی و نوهٔ یک خانوادهٔ یهودی اروپایی بود که در موج مهاجرت قرن نوزدهم به آمریکا کوچ کرده بودند. فیلیپ در بخش کم‌درآمد شهر بزرگ شد. او پس از دبیرستان به دانشگاه باکنل رفت و مدرک کارشناسی گرفت. سپس تحصیلاتش را در دانشگاه شیکاگو ادامه داد و در همان دانشگاه هم به تدریس ادبیات پرداخت. او در دانشگاه پنسیلوانیا نیز ادبیات تطبیقی درس می‌داد که در نهایت در سال ۱۹۹۲ بازنشسته شد. فیلیپ راث در سال ۱۹۹۰ با کلر بلوم بازیگر انگلیسی ازدواج کرد که این رابطه در سال ۱۹۹۴ به جدایی انجامید. این نویسنده از سال ۱۹۹۲ وقت خود را فقط صرف نویسندگی کرده است. او نخستین نویسندهٔ زندهٔ آمریکایی است که مجموعه آثارش از سوی کتابخانهٔ آمریکا منتشر شده است. اولین کتاب او خداحافظ کلمبوس و ۵ داستان کوتاه بود که در سال ۱۹۵۹ منتشر شد؛ اثری با نگاهی طنزآمیز و شوخ‌طبعانه به زندگی یهودیان در آمریکای پس از جنگ. این کتاب جایزهٔ کتاب ملی برای داستان را برای او به ارمغان آورد؛ اگرچه برخی از درون جامعهٔ یهودیان به‌خاطر آنچه او تصویر کرده بود، محکومش کردند. اولین رمان او با عنوان «رها» اثری واقع‌گرایانه است که به مسائل اجتماعی و اخلاقی دههٔ ۱۹۵۰ میلادی آمریکا می‌پردازد. فیلیپ راث این شیوه را در کتاب «وقتی که او خوب بود» نیز پی گرفت. او با سومین رمانش «شکایت پورتنوی» بیشتر مشهور شد. این کتاب یک بازنمایی طنازانه از جهان یهودیان طبقهٔ متوسط نیویورک در قالب الکساندر پورتنوی است. رمان‌های «خشم» و «شوهر کمونیست من» نیز از دیگر آثار فیلیپ راث هستند.