دانلود و خرید کتاب صوتی عروسی در باران

کتاب صوتی عروسی در باران، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه رحمت حقی‌پور است. داستان‌های کتاب عروسی در باران مضامینی مذهبی، اجتماعی و عاطفی دارند.

نسخه صوتی کتاب عروسی در باران با صدای امیرعباس توفیقی در اختیار شما است.

درباره‌ی کتاب صوتی عروسی در باران

 کتاب صوتی عروسی در باران، مجموعه‌ای داستان‌های کوتاه رحمت حقی‌پور است. او در کتاب عروسی در باران، مضامینی مذهبی، اجتماعی و عاطفی را در غالب داستان‌های کوتاه خواندنی به رشته تحریر درآورده است. با شخصیت‌ پردازی جالبی که انسان‌هایی معمولی، بی ریا و باصفا، که ساده هستند را نشان داده است. آدم‌هایی که در عین ساده بودن، عمیقند. اهل حکمتند و عرفان. انسان‌های داستان‌های کتاب عروسی در باران شاید سالی یک صفحه کتاب هم نخوانند اما معرفت باطنی آنها، آدم را حیران می کند...

کتاب صوتی عروسی در باران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

شنیدن نسخه صوتی کتاب عروسی در باران برای دوست‌داران و علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه فارسی، جذاب است. 

بخشی از کتاب صوتی عروسی در باران

وقتی که رفتی، تنها چهل روز در شهر دوام آوردم. آن خانه قدیمی‌، اگر تا به حال خراب نشده، خیلی تحمل داشته. همه آن شب‌ها بیدار‌خوابی کشیدم. همه آن صبح‌ها، علی‌الطلوع بلند شدم و به یادِ تو، به باغچه آب دادم. به آن گل‌های محمدی و شمعدانی و حُسنِ‌یوسف، و آن گُلِ ساعتِ صورتی که مثلِ چشمِ خودت، ازش نگهداری می‌کردی. احساس می‌کردم همه جای خانه هستی؛ با صدای آهسته راه رفتنت، حرف زدنت، نماز خواندنت. با عطرِ چارقد و چادر‌ نماز و چایی و غذا‌های محلی‌ای که می‌پختی. با نقشِ مبارک انگشتان دستت دورِ استکان‌ها و لیوان‌ها و ظروفِ آشپزخانه... 

نه، دیگر طاقتی برای ماندن نبود. باید می‌رفتم. مقدماتِ انتقالیم که فراهم شد، چمدان را بستم و راه افتادم. مدرسه‌ای کوچک و روستایی دورافتاده، انتظارم را می‌کشید. رسیدم؛ و خود را در حجمِ سبزِ شالیزار و جنگل و باغ و رودخانه، در ترنّمِ چشمه‌ها و پرندگان و نسیم و باران، گم کردم، اما تو را نه؛ تو همچنان بودی. حالا بیشتر و پُررنگ‌تر. دیگر با نگاهِ تو می‌دیدم. با صدای تو حرف می‌زدم. با اندیشۀ تو فکر می‌کردم و با احساسِ تو، به درکِ پاک‌تری از دوست داشتن و مهربانی می‌رسیدم. مثلِ همیشه باز ‌هم از تو یاد می‌گرفتم. باز ‌هم معلم، تو بودی و من همان شاگردِ بی‌سوادِ تو. می‌گفتی: «خوش به حالِ تو که به بچه‌های مردم سواد یاد می‌دی...»