دانلود و خرید کتاب صوتی برای زندگی بنویس

کتاب صوتی «برای زندگی بنویس» نوشتهٔ جولیا کامرون و ترجمهٔ زهرا صفرپور است. مؤسسهٔ انتشارات فلسفه این کتاب صوتی را با گویندگی نسرین رضایی منتشر کرده است. برای زندگی بنویس به آموزش نکات نویسندگی می‌پردازد و در مسیری ۶هفته‌ای از شروع تا پایان نگارش یک متن، مخاطب را همراهی می‌کند. 

درباره کتاب صوتی برای زندگی بنویس

اگر میل به نوشتن دارید، این خواسته ارزش شنیدن و عمل‌کردن را دارد. این کتاب برنامه‌ای ۶هفته‌ای برای هر کسی است که بخواهد روی یک پروژهٔ نویسندگی کار کند. برای زندگی بنویس هم برای نویسندگان باتجربه هم افرادی که برای اولین بار می‌خواهند نویسندگی را تجربه کنند، کارآمد خواهد بود. کتاب با زبانی ساده و با متنی روان مخاطب را در مسیر نوشتن متنی که می‌خواهد نگارش آن را آغاز کند همراهی می‌کند. این کتاب حاوی نکات و ترفندهایی است که خود جولیا کامرون برای نوشتن بیش از ۴۰ کتاب و حتی همین کتاب از آن‌ها بهره جسته است. فارغ از اینکه انتخاب شما برای نوشتن، یک کتاب باشد یا یک نمایشنامه یا هرچیز دیگری، از ابتدا تا انتهای نوشتن آن می‌توانید از تجارب نویسندهٔ کتابِ برای زندگی بنویس استفاده کنید و با تمرکز بر نکاتی که در کتاب مطرح می‌شود، کیفیت متن خود را ارتقا دهید.

کتاب صوتی برای زندگی بنویس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دوستداران نویسندگی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب صوتی برای زندگی بنویس

«من عاشق نوشتن هستم و بنابراین هر روز این کار را انجام می‌دهم. هم‌اکنون در کتابخانه‌ام روی صندلی چرمی بزرگم نشسته‌ام، و بله... در حال نوشتن هستم. سگ کوچولوی من لیلی که از نژاد وستی است، جلوی پایم می‌چرخد. با صدای بلند می‌گویم: «سگ خوب، لیلی». اما لیلی سگ خوبی نیست. او سگی است بسیار شیطان و از جمله کارهای ناشایستش، علاقه به قلم است. لیلی یک نویسنده است، شوخی می‌کنم. هر وقت که من برای نوشتن می‌نشینم، لیلی هم برای دزدیدن قلمم آماده می‌شود. دستم را روی صفحه حرکت می‌دهم و هر وقت توقف می‌کنم، لیلی از جای خود می‌پرد. قلمم را برمی‌دارد و فرار می‌کند اما چند دقیقه بعد، با یک قلم کنده شده و سبیل‌های مشکی زرق و برق‌دار ظاهر می‌شود.

به او غر و لند می‌کنم: «لیلی، دارم سعی می‌کنم بنویسم»، اما بازی «قلم را بگیر» لذت زیادی به او می‌دهد. روی پایم می‌پرد و دقیقاً روی دفترچه‌ام می‌افتد. قلمم را می‌گیرد و دور می‌شود. پس حالا با قلم شماره دو می‌نویسم.

چیزی که می‌خواهم در مورد آن بنویسم خودِ نوشتن است. من با گزارشی از گیاهان و جانوران شروع می‌کنم: گل‌های رز من در حال شکفتن هستند، قرمز سرخ‌فام و سفید. سرود پرندگان آوازخوان از سروهای کوهی به گوش می‌رسد.

مارمولک‌های خاکستری تیزهوش، زیر پاهایم با سرعت جست و خیز می‌کنند. لیلی دنبال مارمولک‌ها می‌دود. هنوز اوایل ماه مه است اما شهر سانتافه (پایتخت نیومکزیکو) تابستانی زودرس را تجربه می‌کند. روز گرم و مه‌آلودی است. کوه‌ها محو به چشم می‌آیند. با لیلی قدم می‌زنم، خیلی زود تشنه می‌شوم. وقتی ماشین‌ها در جاده خاکی‌مان از کنار ما عبور می‌کنند، ابرهای گرد و غبار در هوا معلق می‌شوند. قبل از این‌که دوباره به مسیرم ادامه دهم، قدری درنگ می‌کنم و منتظر می‌مانم تا گرد و غبار بنشیند. پیاده‌روی ما، یک قرار روزانه است که من برای خودم تعیین کرده‌ام. در روزهایی که باد یا باران زیاد است و پیاده‌روی‌مان قطع می‌شود، لیلی بی‌قراری می‌کند و روی کاشی‌های سالتیلو خانه خشتی من قدم می‌زند. به او می‌گویم: لیلی، فردا می‌رویم.»