دانلود و خرید کتاب صوتی روح یک پروانه

کتاب روح یک پروانه نوشتهٔ محمد علی و هانا یاسمین علی با ترجمه‌ٔ ماشالله صفری و طاها صفری و گویندگی محمد علیزاده در آوانامه منتشر شده است. این کتاب خودزندگی‌نامهٔ محمدعلی کلی بوکسور حرفه‌ای سنگین‌وزن آمریکایی است که برترین مشت‌زن تاریخ بوکس در وزن خود، شناخته‌می‌شود.

درباره کتاب صوتی روح یک پروانه

 محمد علی کلی در مقدمه‌ کتاب آورده است: 

«این کتاب بازتاب زندگی‌ام است. توصیفی از خاطره‌انگیزترین لحظات‌ام و قصه‌ی این‌که چطور تبدیل به مردی شدم که امروز هستم. از روزی که بوکس را شروع کردم، راهی طولانی آمده‌ام. به همه جای دنیا سفر کرده‌ام و آدم‌های مختلفی را دیده‌ام. به نظرم خدا مردم را در جهان پخش کرده و همه را با دیگری متفاوت آفریده و این‌گونه دنیا را زیباتر ساخته است. اهداف کشورهای ما باید کارکردن روی درک و و فهم متقابل باشد، احترام به تفاوت‌ها و تجلیل از اشتراک‌ها. باید شاکر این تفاوت‌ها باشیم و الا دنیای خسته‌کننده‌ای بود اگر همه یک شکل، یک رنگ و یک اندازه بودند.» 

مردم همیشه می‌پرسیدند تو بعد از بازنشستگی، چه کار خواهی کرد؟ و جواب من همیشه همین بوده است: در دوره بوکس حرفه‌ای‌ام، شما هرگز محمدعلی واقعی را ندیدید. فقط شاهد بوکس و کمی «شومن» بودید. اما کار اصلی من بعد از بوکس شروع شد. حالا وقت بیشتری داشتم روحم را پرورش دهم، همان‌طور که روزی عضله‌هایم را پرورش می‌دادم.

کتاب صوتی روح یک پروانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به زندگی‌نامه‌‌های افراد سرشناس پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب صوتی روح یک پروانه

«لَنس آرمسترانگ» که خودش یک قهرمان است، اخیراً کتابی نوشته به نام «به خاطر دوچرخه نیست» خوب برای من همه‌اش به خاطر دوچرخه است.

زمستان ۱۹۵۴ برای کریسمس دوچرخه آبی و سفید مارک شوییم را هدیه گرفتم. من و دوستم با دوچرخه به خانه تأتر لویزویل در سالن کنفرانس کلمبیا رفتیم. سیاهپوستان یک بازار سالانه آن‌جا برگزار می‌کردند تمام روز را مشغول خوردن نمونه‌های مجانی غذا و پاپ کورن و آب نبات بودیم. وقت رفتن که شد، فهمیدم دوچرخه‌ام نیست.

خیلی ناراحت بودم. دنبال پلیس می‌گشتم تا به او گزارش سرقت را بدهم. کسی راهنماییم کرد طبقه پایین ورزشگاه،‌ پلیسی به نام «جو مارتین» که در وقت‌های آزادش به جوانان بوکس یاد می‌داد. به آقای مارتین گفتم که می‌خواهم هر کسی که دوچرخه‌ام را دزدیده بزنم. احتمالاً با توجه به اینکه گریان بودم، خیلی قانع نشد!

مارتین گفت: «خوب بهتره اول جنگیدن رو یاد بگیری قبل از این‌که سراغ اونایی بری که می‌خوای بزنی!» در کلاس‌های آقای مارتین ثبت‌نام کردم. با یک انتقام گرفته نشده. تمام وقت آزادم صرف بوکس می‌شد. اول از همه می‌آمدم و نفر آخر خارج می‌شدم. بوکس مرا از دردسر دور نگه می‌داشت. هفته‌ای شش روز تمرین می‌کردم و وقتی برای سیگار و مشروب نداشتم.

جو مارتین کسی بود که بوکس را در من بیدار کرد. اما معمولاً با فردی تمرین می‌کردم به نام فرد استونر که به من یاد داد چطور ضربه‌های سریع بزنم. اگر دزد را پیدا می‌کردم، آماده بودم! آقای مارتین برنامه تلویزیونی شروع کرد به نام «قهرمان‌های فردا» که بخشی از برنامه راجع به ورزشکاران آماتور کلمبیا بود و این تمام بچه‌های باشگاه را در شهر مشهور کرد. وقتی بوکس را شروع کردم، تمام چیزی که می‌خواستم خرید یک خانه و ماشین برای پدر و مادرم بود. کم‌کم فهمیدم اگر حرفه‌ای شوم و بتوانم به مسابقات شنبه‌شب‌ها راه پیدا کنم، شبی ۴۰۰۰ دلار به جیب می‌زنم. رویای من شروع به رشد کرد. در مدرسه، گاهی خودم را می‌دیدم که بلندگو نامش را فریاد می‌زد: «کاسیوس کلی قهرمان سنگین وزن جهان!» گاهی روی روپوش ورزشی‌ام نقاشی می‌کردم و پشتش می‌نوشتم «کاسیوس کلی برنده دستکش طلا» و یا «قهرمان سنگین وزن جهان».