کتاب کیمیای عشق الهی؛ جلد دوم

کتاب کیمیای عشق الهی؛ جلد دوم اثری از مهدی داعی است. این کتاب نامه ای از خدا به انسان است که در آن ده توصیه مهم برای رساندن بندگانش به خوشبختی دارد و بلیط ورود به زندگی جدید را به بندگانش می‌دهد.

درباره کتاب کیمیای عشق الهی

مهدی داعی در مجموعه کتاب‌های کیمیای عشق الهی، نامه‌هایی را نوشته است که از خدا برای انسان نوشته شده‌اند و در این نامه‌ها قوانین الهی که انسان را به خوشبختی می‌رساند، بیان می‌کند. حال در جلد دوم این کتاب، توصیه‌هایی را می‌خوانیم که خداوند برای انسان دارد. توصیه‌هایی که مطمئنا او را به خوشبختی و عاقبت به‌خیری می‌رساند. در این کتاب‌ درمی‌یابیم که فرصتی که برای زندگی کردن داریم، کوتاه است و البته در عین کوتاهی، بسیار ارزشمند و گرانبها. ما آن را طولانی می‌پنداریم و همین ما را به اشتباه می‌اندازد. از آنچه که داریم استفاده نمی‌کنیم و فرصت برای یافتن خود، شناختن خود و شناختن خدا را به عقب می‌اندازیم. درست زمانی که این فرصت از دستمان می‌رود، می‌فهمیم که چه چیزی را از دست داده‌ایم و راه بازگشتی نیز در کار نیست.

اما چه راه چاره‌ای وجود دارد؟ چطور می‌توانیم قانونی را پیدا کنیم که با عمل کردن به آن، خوشبختی انتظارمان را بکشد؟ کدام مسیر، مسیری است که ما را به خوشبختی بی قید و شرط می‌رساند؟ اگر قرار باشد از توصیه‌هایی برای داشتن یک زندگی خوب پیروی کنیم، آن‌ها کدامند؟ پاسخ تمام این سوالات را می‌توان در این مجموعه پیدا کرد.

کتاب کیمیای عشق الهی؛ جلد دوم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن کتاب کیمیای عشق الهی؛ جلد دوم را به تمام کسانی که در جستجوی خوشبختی و زندگی روحانی و سرشار از عشق هستند، پیشنهاد می‌کنیم. اگر جلد اول این مجموعه را خوانده‌اید، حالا نوبت این کتاب است =.

بخشی از کتاب کیمیای عشق الهی؛ جلد دوم

چگونه می توان با وجود تمام سختی ها نگران نشد؟

ما انسانها به علت ذهن شرطی شده و محدود مان نمی توانیم همه چیز را کنترل کرده و در طول زندگی مان، زمان های بدی را نیز تجربه خواهیم کرد و در مسیر زندگی مدام زمین می خوریم. برای این که بعد از هر بار زمین خوردن، بتوانیم دوباره بلند شده و آماده رویارویی با سختی بعدی و رسیدن به هدف مان شویم، یا به اصطلاح به آینده روشن امید وار شویم، باید باور داشته باشیم 'همه چیز روزی بهتر می شود' و خدا ما را رها نمی کند، اما این باور نباید کور بوده و صرفاً یک دلخوشی ساده باشد چون ناخودآگاه مان را نمی‌توانیم فریب دهیم و باید به آن مدرکی قوی و مستند نشان دهیم تا آن نیز متقاعد شده و کمک کند دوباره امید وار شویم یعنی ارتباط مان را با خداوند قطع نکند. تنها مدرک قوی و مستندی که می‌توانیم به ناخودآگاه‌مان نشان دهیم رؤیای درونی یا همان رسالت روحیمان در این دنیا می‌باشد که به آن اشاره کردم، همان هدفی که خداوند مهربان ما را برای تحقق آن به این دنیا آورده و تنها دلیل بودن ما در این دنیاست. با پیدا کردن این رسالت و مرور مداوم آن و حرکت در مسیر آن طبق برنامه‌ای دقیق، ارتباط‌مان با هوشیاری الهی درون‌مان قطع نشده و همواره به آینده حس خوبی داریم. تا زمانی که رسالت روحی‌مان را مد نظر داشته باشیم، همسو با خود واقعی‌مان حرکت کرده و زندگی را شانسی و بدون هدف ندانسته و نگاه‌مان به اتفاقات سخت عوض شده و آنها را بازتابی از درون خود دانسته که خداوند می‌خواهد با نشان دادن آنها به ما، بگوید چه مقاومت‌هایی درون خود داشته و با صبر و پذیرش اتفاقات باید چه درسهایی گرفته که برای رشد ما لازم است و یاعث از بین رفتن این مقاومت ها شده و لذا حال‌مان همیشه خوب خواهد بود و احساس سردرگمی و ناتوانی نخواهیم کرد.