کتاب تاثیر تغذیه بر اخلاق

کتاب تاثیر تغذیه بر اخلاق نوشته رحمت پوریزدی است. این کتاب به تاثیر جسم بر روان می‌پردازد. کتاب تاثیر تغذیه بر اخلاق را انتشارات قدس قم برای مخاطبان علاقه‌مند به یک زندگی سالم منتشر کرده است.

درباره کتاب تاثیر تغذیه بر اخلاق

انسان دارای دو بُعد روحی و جسمی است که بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند و رشد و تعالی هرکدام به دیگری وابسته است. پس حفظ سلامت بخش مادی به عنوان وسیله‌ای ارزشمند در جهت کمال او بسیار حائز اهمیت می‌باشد.

تغذیه به عنوان مهم‌ترین عامل سلامتی، تأثیر بسزایی در روند تکامل روح و جسم انسان دارد، لذا حفظ نوع و کیفیت تغذیه بسیار مورد توجه اسلام بوده و احکام و دستورات فقهی ارزشمندی در قرآن و روایات به این موضوع اختصاص‌یافته‌اند. هدف اسلام صرفاً پرورش جسم آدمی نیست لذا در کنار توصیه‌های مرتبط در باب خوردن و آشامیدن، علاوه بر توجه دقیق به نکاتی که بسیار مُثمر ثمر در پیدایش قوای جسمانی و سلامت بدن است، به آنچه سبب تعالی و ترقّی روح آدمی می‌شود نیز نگاه قابل اعتنایی داشته است. در حقیقت هدف اسلام تربیت انسان‌هاست.

ارتباط اخلاق با ساختمان روح و جسم انسان قابل انکار نیست، ولی این ارتباط به اصطلاح در حدّ «مقتضی» است نه «علّت تامّه»، یعنی می‌تواند زمینه‌ساز باشد نه این‌که الزاماً و اجباراً تأثیر قطعی بگذارد.

در این کتاب به مرور تأثیر تغذیه بر اخلاق و نیز در ضمن آن تاثیر اخلاق بر تغذیه پرداخته شده است. و سعی بر آن بوده تا مبانی، واژه‌ها و موارد تاثیر کاملا بیان شود.

استعدادها و توانایی‌های انسان بسیار گسترده‌تر و متنوع‌تر از توانایی‌ها و استعدادهای جسم است. موجودی که می‌اندیشد، می‌فهمد، محبت و نفرت می‌ورزد، حسادت و خیرخواهی می‌کند، خشم و بردباری دارد، دل می‌بندد و امیدوار است و... جسم انسان نیست، چرا که ما جسم را می‌بینیم که در پی حادثه‌ای به جمادی تبدیل می‌شود که هیچ از او برنمی‌آید و جز اشغال فضایی به حجم خود، هیچ اثری ندارد، بنابراین وجود انسان علاوه بر این جسم دارای بُعد دیگر است که تمامی این آثار و توانایی‌ها از آن اوست. این بُعد نادیدنی وجود انسان در فرهنگ اسلامی، روح انسان نامیده می‌شود.

خواندن کتاب تاثیر تغذیه بر اخلاق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به سلامت جسم و روان پیشنهاد می‌کینم.

بخشی از کتاب تاثیر تغذیه بر اخلاق

جوادی آملی می‌نویسد:

طبیب برتر کسی است که «انسان» را درمان کند، نه آنکه کار او تنها درمان بیماری‌های مشترک انسان و حیوان باشد. گاهی دست یا پای انسان می‌شکند و آسیب می‌بیند و پزشک معالج آن‌ها را ترمیم می‌کند ولی دست‌وپا، حقیقت انسان نیست، حقیقت انسان روح اوست نه بدن او، پس طبیب انسان کسی است که مشکلات اخلاقی و روحی او را درمان کند؛ نه بیماری‌های بدنی او را. ممکن است پای طبیبی مصدوم یا دست وی شکسته باشد ولی درعین‌حال بتواند پا یا دست مصدوم دیگری را درمان کند؛ اما طبیب روح چنین نیست. 

امام علی مَنْ‌ تَرَکَ‌ اللَّحْمَ‌ أَرْبَعِینَ‌ صَبَاحاً سَاءَ خُلُقُهُ؛

کسی که چهل روز گوشت را ترک کند اخلاق او بد می‌شود.

رسول خدا مَنْ‌ أَکَلَ‌ اللَّحْمَ‌ أَرْبَعِینَ‌ صَبَاحاً قَسَا قَلْبُهُ؛

هر کس چهل روز گوشت بخورد، سنگ دل می‌شود.

به نقل از حسین بن خالد: به ابوالحسن (امام رضا) گفتم: مردم می‌گویند که هر کس سه روز گوشت نخورد، بد خُوی می‌شود. فرمود«دروغ گفته‌اند؛ اما هرکس چهل روز گوشت نخورد، خُوی و بدن او دگرگون می‌شود؛ چرا که نطفه در مدت چهل روز { از حالتی به حالت دیگر} تغییر می‌یابد.

امام صادق  للَّحْمُ یُنْبِتُ اللَّحْمَ وَ مَنْ تَرَکَهُ أَرْبَعِینَ یَوْماً سَاءَ خُلُقُهُ وَ مَنْ‌ سَاءَ خُلُقُهُ‌ فَأَذِّنُوا فِی‌ أُذُنِهِ؛

گوشت، گوشت می‌رویاند. هر کس گوشت را چهل روز واگذارد، بد خُوی می‌شود؛ و هر کس بدخُوی شد، در گوشش اذان بگویید.