کتاب فلس‌مار؛ جنگ گناه

فلس‌مار؛ جنگ گناه از سه‌گانه نبرد گناه مجموعه دیابلو اثر نویسنده فانتزی نویس آمریکایی، ریچارد ای. ناک است.

درباره کتاب فلس‌مار؛ جنگ گناه

در جلد اول خواندید که الدیسیان فرزند دیوید کشاورزی ساده که در روستای سرام زندگی می‌کرد، زندگی آرام و یکنواختش در پی حوادثی دگرگون شد و به او تهمت قتل دو کشیش را زدند. او مجبور به ترک خانه شد و سفری دراز را آغاز کرد تا بی‌گناهی‌اش را ثابت کند اما متوجه شد که قدرت‌های عجیبی در او پیدا شده است. او از رویارویی با قدرت‌های درونی‌اش ناگزیر بود و باید قبل از این که قدرت‌های شیطانی انسانیت او را نابود کنند فکری به حال خود می‌کرد.

 در این جلد الدیسیان کمر به نابودی معبدی بزرگ بسته است که ایناریوس پیغمبر مخفی کلیسا هم در رسیدن به این هدف کمکش می‌کند. تمام فکر و ذکر ایناریوس این است که سنکچواری را به عظمت و شکوه گذشته برگرداند. در این میان پای یک نفر دیگر به ماجرا باز می‌شود. ایلیث شرور که می‌خواهد الدیسیان را بازیچه خود کند....

 خواندن کتاب فلس‌مار؛ جنگ گناه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 همه علاقه‌مندان به داستان‌های تخیلی و فانتزی را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.

درباره ریچارد ای. ناک

ریچارد ای.ناک، نویسندهٔ داستان‌های تخیلی و از نویسندگان برگزیدهٔ نیویورک تایمز برای نگارش داستان حماسه هوما است. او متولد ۲۸ مه ۱۹۶۱ شیکاگو است.

بیشتر کتاب‌هایی که بر ناک تأثیر گذاشته‌اند به گفتهٔ خودش ارباب حلقه‌های تالکین، موجودات روشنایی و تاریکی و کهربا اثر راجر زلازنی و کتاب‌های ادگار آلن پو بوده‌اند. نویسندگان محبوب وی علاوه بر افراد یاد شده،  گلن کوک، ال اسپراگ دی‌کمپ، لاورنس وات اوانس، هری ترتل داو، جنیفر رابرسون، رابرت جی سویر، لورل ک همیلتون و هری هریستون هستند.

ریچارد در کنار نوشتن به سفر، مطالعهٔ کتاب و دیدن فیلم‌های قدیمی علاقه دارد.

 بخشی از کتاب فلس‌مار؛ جنگ گناه

الدیسیان نمای یک پیامبر جنگجو نبود، آن‌طور که در افسانه‌ها آمده بود. او نه مانند رهبر کلیسای جامع نور (فرقهٔ رقیب معبد) فرشته‌گون و جوانی فناناپذیر بود و نه چون پریموس که حالا افرادش منتظر خشم و غضب او بودند، پیر مونقره‌ای به‌ظاهر خیرخواهی بود. الدیسیان ال‌دیومد برای کِشت و کار با خاک به این دنیا آمده بود. آرواره‌ای مربعی‌شکل و چهره‌ای زمخت داشت که ریش کوتاهی بر آن خودنمایی می‌کرد. به‌خاطر کار سخت روزانه، بدنش قوی و ورزیده بود، و جز آن، ویژگی قابل‌توجه دیگری نداشت. موهای خاکستری‌اش آشفته و ژولیده تا گردنش پایین آمده بود و هر کاری برای مرتب‌کردنش انجام داده بود در شلوغی و هرج‌ومرج آن شب به باد فنا رفته بود. الدیسیان پیراهن و شلوار سادهٔ قهوه‌ای به‌تن و چکمه‌های کهنه‌ای به‌پا داشت. او جز چاقویی که درمیان کمربندش فرو کرده بود، اسلحهٔ دیگری با خود نداشت؛ چرا که خود می‌توانست از هر تیغ برنده و هر تیر سریع و دقیقی، کشنده‌تر باشد. حتی از لشکر پیس‌واردرها، که همان لحظه از بالای پله‌ها به‌سمتش آمدند. پشت‌سر آنها کشیشی از مکتب دیالون با حالتی آمرانه فرمان‌هایی صادر کرد.

الدیسیان تنفر خاصی از آن کشیش نادان نداشت، چرا که می‌دانست او فقط دارد فرمان مافوقش را، که جایی درون ساختمان معبد پنهان شده است، اجرا می‌کند؛ به‌هرحال هم جنگجوها و هم‌کشیش تاوان وفاداری عمیق‌شان را به آن فرقهٔ ملعون پس می‌دادند.

الدیسیان صبر کرد تا نگهبان‌ها تقریباً آن‌قدر جلو بیایند که بتوانند از سلاح‌شان استفاده کنند. بعد کمتر از پلک برهم‌زدنی همهٔ آنها را به جهات مختلف پرتاب کرد. بعضی‌ها به ستون‌های بالای پله‌ها خوردند، طوری که صدای شکستن استخوان‌های‌شان به‌گوش رسید. برخی دیگر به‌طرف خودِ درب‌های برنزی پرتاب شدند و همان‌جا به‌شکل توده‌هایی مچاله بر زمین افتادند. تعداد اندکی هم به‌شدت جلو پای جماعت منتظر بر زمین افتادند. جمعیت با مشاهدهٔ این صحنه که نمایش قدرت رهبرشان بود، فریاد شادی سَر دادند.