کتاب رشوه در غیر مقام قضاء

کتاب رشوه در غیر مقام قضاء نوشته سعید عبداله پور است. موضوع این تحقیق بررسی فقهی وحقوقی رشوه درمقام غیر قضاء می باشد، در راستای این موضوع ابتدا موضوع شناسی کرده ومفهوم رشوه درغیر مقام قضاء را با تاریخچه‌اش، مورد مطالعه قرارداده است سپس رشوه درغیرمقام قضاء را ازمنظر فقه وحقوق ایران بررسی کرده است.

درباره کتاب رشوه در غیر مقام قضاء

در مبحث رشوه سه قول کلی وجود دارد که عده ای آن را عام و بعضی آن را مختص به قضاوت وبعضی دیگر به معنای جعل قاضی می‌دانند، و برحرمت رشوه درغیرمقام قضاء ازادله اربعه کمک گرفتیم که در این زمینه آیات و روایات متعددی وجود دارد و رشوه فی الجمله در اجماع مسلمین حرام است ولی پورسانت با توجه به اینکه موضوع و پدیده نوظهور است، اجماع مسلمین وجود ندارد وحرمت رشوه در غیرمقام قضا و پورسانت به دلیل عقل از بدیهیات است.

خواندن کتاب رشوه در غیر مقام قضاء را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام دانشجویان و پژوهشگران حقوق پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب رشوه در غیر مقام قضاء

رشوه دادن مالی است به مامور رسمی یا غیر رسمی دولتی یا بلدی بمنظور انجام کاری از کارهای اداری یا قضائی ولو اینکه آن کار مربوط به شغل گیرنده مال نباشد. خواه مستقیما آن مال را دریافت کند و یا بواسطه شخصی دیگر آن رابگیرد (این شخص واسطه را در فقه رایش گویند و دهنده مال را راشی نامند و گیرنده مال را مرتشی خوانند) فرق نمی کند که گیرنده مال توانایی انجام کاری را که برای آن رشوه گرفته داشته باشد یا خیر و فرق نمی کند که کاری که برای راشی باید انجام شود حق او باشد (بر طبق قانون یا نه). (۳)

از مجموع کلمات لغت شناسان چنین بر می آید که واژه «رشوه» عبارت است از دادن چیزی به طمع صدور حکمی و یا تسریع انجام کاری و یا رسیدگی به آن خارج از نوبت و حتی برای احقاق حقی و دفع باطلی و یا عکس آن احیای باطل و از بین بردن حق دیگران.

در معنای رشوه سه قول کلی وجود دارد که عدّه‌ای آن را عام و بعضی دیگر آن را مختص به مورد قضاوت قاضی و بعضی دیگر به معنای جُعل قاضی می‌دانند، لکن با توجه به دلائلی که در بخش رشوه در ادارات ذکر خواهد شد، نظریّه عمومیّت رشوه بیشتر مورد پذیرش علماء قرار گرفته است، لذا: هز چیزی که به قصد خروج از حق و عدل برای دیگران فراهم آید تا حقّ را باطل و یا باطل را حقّ جلوه دهد، رشوه نام دارد، ادّله حرمت رشوه، قرآن کریم، سنّت اجماع، عقل می‌باشد. در قرآن کریم با استفاده از روایات فراوانی که از ائمة اطهار علیهم السلام رسیده، رشوه از مصادیق بارز سُحت است و چون سُحت به معنای حرام است، پس رشوه نیز حرام خواهد بود و نیز اگر به روایات در این زمینه مراجعه شود، روشن می‌گردد که آنها به صراحت بر حرمت رشوه دلالت دارند و کلمه رشوه و مشتقّات آن گرچه در قرآن نیامده، ولی در روایات فراوان ذکر شده است. رشوه در روایات بسیاری کفر به خداوند عزوّجل و یا شرک به خدا و سُحت خوانده شده است. و در بعضی روایات عوامل رشوه، رشوه دهنده و رشوه گیرنده و واسطه بین آن دو، مورد لعن خدا و پیامبر قرار گرفته‌اند، همهٔ این موارد که در متن رساله بیان شده نصّ بر حرمت رشوه‌اند و هیچ احتمال خلافی در آن داده نمی‌شود. مسئله اجماع هم با وجود روایت فراوان، معلوم است که مدرکی می‌باشد.