کتاب جایگاه شرع در قانون اساسی جمهوری اسلامی و قانون اساسی مشروطه

انطباق قوانین با شرع یک از موضوعاتی است که در دو نظام قانون‌گذاری مشروطه و انقلاب اسلامی موردتوجه قرار گرفته است. در قانون اساسی مشروطه اصل دوم که به اصل طراز معروف است درباره‌ی چنین امری بود ولی به دلیل مجموعه‌ای از عوامل و زمینه‌های سیاسی و حقوقی آن اصل جز در همان آغاز تصویب اجرا نشد و عملاً متروک ماند. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز با تأکید بر موضوع مزبور، اصل ۴ قانون اساسی را برای تحقق حاکمیت شرع با پیش‌بینی ضمانت اجرای آن توسط نهاد شورای نگهبان به تصویب رساند. این شورا توانسته است نقشی جدی در جهت اجرای حاکمیت شرع در نظام جمهوری اسلامی داشته باشد. هدف از نگارش این کتاب، بررسی جایگاه شرع در نظام مشروطه و جمهوری اسلامی ایران با جستجو در ابعاد، کارویژه‌ها و ابزارهای تطبیق قوانین با شرع در هر دو نظام است و در جستجوی پاسخ به این سؤال است که چرا حاکمیت شرع در نظام مشروطه ناموفق ولی در نظام جمهوری اسلامی موفق بوده است.