دانلود و خرید کتاب آشنایی با رودکی؛ با تکیه به آرای استاد سعید نفیسی

«آشنایی با رودکی؛ با تکیه به آرای استاد سعید نفیسی» را جلال نوع‌پرست گردآوری کرده‌است. «ابوعبدالله جعفربن محمدبن حکیم‌بن عبدالرحمان آدم» متخلص به «رودکی» در سال ۲۴۴ ه.ق در روستایی به نام «بَنُج رودک»، همان پنج‌رود امروزی در تاجیکستان، به‌دنیا آمد. او را پدر شعر فارسی می‌دانند. در سال ۳۲۹ ه.ق هنگامی‌که خبر درگذشت او در سراسر خطه‌ی خراسان گسترد، همه‌ی مردم از کوچک و بزرگ اشعار او را ازبر بودند و هر کس که به پارسی سخن می‌گفت آوازه‌ی او را به گوش خود شنیده بود. او از نام‌دارترین مردان روزگار خود بود و با بزرگانی چون «محمدبن زکریای رازی» و «معلم ثانی، ابونصر محمد بن محمد فارابی» هم عصر بود. موسیقی را نیک می‌دانست و آواز خوشش با اشعار بدیع خود و چنگ‌نوازی بی‌نظیرش همراه بود و توجه همگان را به خود جلب می‌کرد. در ۳۲۹ ه.ق هنگامی که جان به آفریدگار سپرد، بیش‌از یک میلیون و سیصد هزار بیت شعر از او به جا مانده بود؛ دیوان شعر او کتابخانه‌ای بزرگ بود و علاوه بر چهار مثنوی، کلیله و دمنه را نیز به نظم درآورده بود. بسیاری بر این عقیده‌اند که اگر فردوسی توانست کاخی بلند برآورَد که از باد و طوفان گزندی نمی‌یابد، به این خاطر بود که رودکی پیش از آن زمینه‌ی درخشانی برای ادب پارسی گسترده بود. آنچه که ما امروز از او در دست داریم نتیجه‌ی کوشش بی‌دریغ استاد سعید نفیسی است که با همت فراوان توانست ابیات پراکنده‌ی وی را از کتب مختلف پارسی گردآوری و در سال ۱۳۰۶ در اختیار علاقمندان شعر و نظم پارسی قرار دهد. شاد زی با سیاه چشمان، شاد که جهان نیست جز فسانه و باد زآمده شادمان بباید بود وز گذشته نکرد باید یاد من و آن جعد موی غالیه بوی من و آن ماهروی حورنژاد نیک بخت آن کسی که داد و بخورد شوربخت آن که او نخورد و نداد باد و ابر است این جهان، افسوس! باده پیش آر، هر چه باداباد شاد بوده‌ست از این جهان هرگز هیچ کس؟ تا از او تو باشی شاد داد دیده‌ست از او به هیچ سبب هیچ فرزانه؟ تا تو بینی داد