کتاب میان بر

کتاب میان بر نوشته مجتبی محسنی و مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که نشر سنجاق آن را به‌صورت الکترونیکی منتشر کرده است. این کتاب با رویکردی واقع‌گرایانه و نگاهی موشکافانه به زندگی روزمره، روایت‌هایی از آدم‌های معمولی و دغدغه‌های پنهانشان را پیش روی مخاطب می‌گذارد. داستان‌ها در فضاهایی آشنا و ملموس می‌گذرد؛ از خانه‌های ساکت و خیابان‌های شلوغ تا ایستگاه‌های مترو و بنگاه‌های املاک. هر داستان برشی کوتاه اما عمیق از زندگی شخصیت‌هایی است که با چالش‌های عاطفی، تنهایی، خاطرات و گذر زمان دست‌وپنجه نرم می‌کنند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب میان بر

کتاب میان‌بُر مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه به قلم مجتبی محسنی است که هرکدام به‌تنهایی دنیایی مستقل و درعین‌حال پیوسته به هم دارند. فضای کلی کتاب، شهری و معاصر است و شخصیت‌ها اغلب از طبقه‌ی متوسط جامعه انتخاب شده‌اند. داستان‌ها با زبانی موجز و بی‌پیرایه به لحظات گذرا اما تعیین‌کننده در زندگی آدم‌ها می‌پردازند؛ لحظاتی که گاه با یک اتفاق ساده یا یک گفت‌وگوی کوتاه، معنای تازه‌ای به زندگی می‌بخشند یا زخم‌های کهنه را دوباره باز می‌کنند. مضمون‌هایی چون تنهایی، گذر عمر، حسرت، خاطره، فقدان و تلاش برای معنابخشیدن به روزمرگی‌ها در سراسر کتاب تکرار می‌شوند. نویسنده با انتخاب موقعیت‌هایی آشنا و شخصیت‌هایی باورپذیر، تصویری از جامعه‌ی امروز ارائه داده است؛ جامعه‌ای که در آن آدم‌ها با امیدها و ناامیدی‌های کوچک و بزرگشان زندگی می‌کنند و گاه برای رهایی یا تسکین به‌دنبال یک میان‌بر می‌گردند.

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

در داستان «شمشادها را کوتاه نکن»، زنی میانسال با روزمرگی‌های خانه‌داری و خاطرات کودکی‌اش روبه‌رو می‌شود و در گفت‌وگو با دخترکی خیالی به گذشته و رابطه‌اش با مادرش بازمی‌گردد. «ایستگاه» داستان مردی است که پس از سال‌ها زندگی یکنواخت و بی‌هیجان، در یک روز بارانی و اختلال در مترو، ناچار می‌شود مسیر خانه را پیاده طی کند و در این راه به تنهایی و بی‌اهمیتی‌اش در خانواده پی ببرد. در داستان «خانه‌ای با گل‌های رز» پیرزنی خاطرات خانه‌ی قدیمی‌اش را جست‌وجو می‌کند و با مردی که خودش نیز احساس بیگانگی دارد، همراه می‌شود؛ هر دو در کوچه‌هایی قدم می‌زنند که دیگر برایشان خانه نیست. داستان «بازنشستگی» به زندگی مدیر بانکی می‌پردازد که با بحران‌های شغلی و خانوادگی و رازی پنهان دست‌وپنجه نرم می‌کند. داستان «سرهنگ» تصویری از فروپاشی اقتدار و غرور یک سرهنگ بازنشسته را نشان می‌دهد که حالا در بنگاه پسرش کار می‌کند و با واقعیت‌های تلخ پیری و بی‌پولی روبه‌روست. «مگس» داستانی است درباره‌ی تنهایی و وسواس ذهنی مردی که با یک مگس در خانه‌اش رابطه‌ای عجیب برقرار می‌کند و در نهایت، این مگس به نمادی از دلبستگی و جدایی بدل می‌شود. در داستان «دادگاه» پدری که دخترش را از دست داده، میان خشم، انتقام و بخشش سرگردان است و با واقعیت تلخ عدالت و فقدان روبه‌رو می‌شود. «پاکت‌نامه» داستان مردی است که نامه‌ای از گذشته دریافت می‌کند و با خاطرات و احساس گناهی کهنه مواجه می‌شود.

چرا باید کتاب میان بر را بخوانیم؟

کتاب میان‌بُر با داستان‌هایی کوتاه به‌سراغ لحظات حساس و گاه نادیده‌گرفته‌شده‌ی زندگی می‌رود؛ لحظاتی که شاید در ظاهر ساده باشد اما تأثیر عمیقی بر شخصیت‌ها می‌گذارد. این کتاب با پرداختن به موضوعاتی مانند تنهایی، گذر زمان، خاطرات و روابط خانوادگی، فرصتی برای تأمل درباره‌ی زندگی روزمره و احساسات پنهان فراهم می‌کند. نویسنده با انتخاب موقعیت‌هایی آشنا و شخصیت‌هایی باورپذیر، امکان همذات‌پنداری را برای مخاطب ایجاد کرده است. کتاب میان‌بر برای افرادی مناسب است که به داستان‌های کوتاه با مضامین انسانی و اجتماعی علاقه و دوست دارند در قالب روایت‌های کوتاه با دغدغه‌ها و زخم‌های پنهان آدم‌ها روبه‌رو شوند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان داستان کوتاه فارسی، کسانی که دغدغه‌ی تنهایی، گذر عمر، روابط خانوادگی یا جست‌وجوی معنا در زندگی روزمره را دارند و نیز افرادی که به روایت‌های شهری و معاصر علاقه‌مند هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب میان بر

«روی تخت، طاق‌باز دراز کشیده بودم. امروز پیش روان‌پزشکم بودم؛ قرص‌های دپاکینم را که برای تنظیم خلقم است، دو برابر کرد، چون این هفته نصفش را در تخت بودم و مدام به عروس دریایی فکر می‌کردم.

دو روز پیش، لای کتاب‌های علوم زیستی قدیمی‌ام، عکس یک عروس دریایی دیدم. زیرش نوشته بود: «شصت درصد دی‌ان‌ای‌اش با ما مشترک است، اما فقط می‌تواند حرکت عمودی انجام دهد و حرکت افقی‌اش ناشی از جزر و مد دریاست.»

یک هفته است یک مگس در خانه‌ام بود. دو روز اول هر از گاهی می‌دیدمش. راستش کاری به من نداشت. از روز سوم شروع کرد به سرک کشیدن در قندان و چیزمیزهای روی میز. روز چهارم شروع کرد به چسبیدن به من. راستش کاملاً وارد لیوان خالیِ من شده بود. باز هم تحمل می‌کردم، تا اینکه راه اتاق خوابم را هم پیدا کرد و ساعت هفت صبح شروع کرد به چسبیدن به من. آن‌قدر کلافه شدم که تا یک ساعت در رختخواب کلنجار می‌رفتم.

فردای آن شب در اتاقم را بستم و مطمئن شدم که داخل اتاق خواب نیست. اما دیشب یادم رفت، و صبح، سروکله‌اش پیدا شد. اوایل سعی می‌کردم بگیرمش، اما فرز بود و فرار می‌کرد. ولی امروز صبح به‌راحتی گرفتمش، و همین‌طور که در دستم وزوز می‌کرد، محکم به دیوار کوبیدمش و مطمئن شدم که حتماً کارش را ساختم.»