کتاب به طراوت باران

کتاب به طراوت باران (یادنامه خانم دکتر فائزه فرزانه) به کوشش عباس قندی و مجتبی قندی، اثری است که به زندگی، شخصیت و دستاوردهای علمی و اخلاقی دکتر فائزه فرزانه، استاد برجسته شیمی معدنی دانشگاه الزهرا، می‌پردازد. این کتاب در قالب یادنامه، مجموعه‌ای از خاطرات، روایت‌ها و تحلیل‌های همکاران، دانشجویان، دوستان و اعضای خانواده را گردآوری کرده است تا تصویری چندوجهی از این بانوی فرهیخته ارائه دهد. ساختار کتاب شامل بخش‌هایی چون زندگینامه، خاطرات و ادای احترام از زبان نزدیکان و همکاران و دانشجویان است. انتشارات نور علم آن را منتشر کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب به طراوت باران

به طراوت باران اثری یادنامه‌ای است که به زندگی و تأثیرات دکتر فائزه فرزانه، یکی از چهره‌های شاخص شیمی معدنی ایران، اختصاص یافته است. این کتاب با گردآوری خاطرات و روایت‌های متنوع از همکاران، دانشجویان، دوستان و اعضای خانواده، تلاش کرده است ابعاد مختلف شخصیت و فعالیت‌های علمی و اجتماعی او را به تصویر بکشد. ساختار کتاب به گونه‌ای است که ابتدا با زندگینامه‌ای دقیق و مستند آغاز می‌شود و سپس در بخش‌های جداگانه، خاطرات و ادای احترام از زبان نزدیکان، همکاران و دانشجویان ارائه می‌شود. این روایت‌ها نه‌تنها به جنبه‌های علمی و پژوهشی دکتر فرزانه می‌پردازند، بلکه بر ویژگی‌های اخلاقی، منش انسانی و نقش او در تربیت نسل‌های جدید دانشجویان دختر تأکید دارند. کتاب همچنین به فعالیت‌های اجتماعی و خیرخواهانه او اشاره دارد و نشان می‌دهد که چگونه علم و اخلاق را در زندگی حرفه‌ای و شخصی خود در هم آمیخته بود. به طراوت باران، علاوه‌بر ثبت دستاوردهای علمی، به عنوان سندی از تأثیرگذاری یک زن فرهیخته در آموزش عالی ایران جایگاه ویژه‌ای دارد.

خلاصه کتاب به طراوت باران

این کتاب غیرداستانی است و در قالب یادنامه، به معرفی زندگی و دستاوردهای دکتر فائزه فرزانه می‌پردازد. محور اصلی کتاب، روایت زندگی شخصی و حرفه‌ای اوست؛ از دوران کودکی و تحصیل در تهران تا کسب مدرک دکتری شیمی معدنی از دانشگاه ایالتی میشیگان و بازگشت به ایران. بخش‌هایی از کتاب به شرح فعالیت‌های علمی او در دانشگاه الزهرا، نقش او در تربیت دانشجویان، تألیف مقالات و کتاب‌های تخصصی و مشارکت در پروژه‌های پژوهشی مهم اختصاص یافته است. خاطرات همکاران و دانشجویان، تصویری از تعهد، فروتنی، دلسوزی و اخلاق حرفه‌ای او ارائه می‌دهند. کتاب همچنین به فعالیت‌های اجتماعی و خیرخواهانه دکتر فرزانه، از جمله حمایت از دانشجویان و مشارکت در امور خیریه، می‌پردازد. روایت‌ها نشان می‌دهند که او نه‌تنها در عرصه علم، بلکه در زندگی شخصی و اجتماعی نیز الگویی الهام‌بخش برای اطرافیان بود. دغدغه اصلی کتاب، ثبت و انتقال ارزش‌های انسانی، علمی و اخلاقی دکتر فرزانه به نسل‌های آینده است.

چرا باید کتاب به طراوت باران را بخوانیم؟

این کتاب با گردآوری روایت‌های متنوع از زندگی و فعالیت‌های دکتر فائزه فرزانه، فرصتی فراهم می‌کند تا خواننده با ابعاد مختلف شخصیت یک استاد دانشگاه تأثیرگذار آشنا شود. ویژگی شاخص کتاب، ترکیب روایت‌های علمی و انسانی است؛ به‌گونه‌ای که هم دستاوردهای پژوهشی و آموزشی و هم منش اخلاقی و اجتماعی او را به تصویر می‌کشد. مطالعه این اثر می‌تواند الهام‌بخش دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به حوزه آموزش عالی باشد و نشان دهد که چگونه می‌توان علم و اخلاق را در کنار هم پیش برد. همچنین، کتاب نمونه‌ای از نقش زنان در پیشرفت علمی و اجتماعی ایران را ارائه می‌دهد و اهمیت تربیت نسل‌های جدید را برجسته می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به دانشجویان و اساتید دانشگاه، علاقه‌مندان به تاریخ علم و آموزش عالی، فعالان حوزه زنان و کسانی که به دنبال الگوهای اخلاقی و حرفه‌ای در زندگی و کار هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب به طراوت باران

«من محبوبه صفاری هستم و حدود ۵۰ سال است که با خانم دکتر دوست هستم. شاید این دوستی تعریفی داشته باشد در ذهن همه ما که این دوستی یعنی چه؟ ما از دهه پنجاه شمسی که در دانشگاه میشیگان درس خواندیم ایشان رشته شیمی بودند و من رشته روان‌شناسی بودم. دوستی ما فقط به این خاطر نبود که هر دو ما دانشجو بودیم بلکه به دلیل رابطه عاطفی بود که بین ما برقرار شد و شکل گرفته بود. من خانم دکتر فرزانه را به اسم فایزه صدا می‌کنم. برای من فایزه هست. پدرم همیشه می‌گفت آدم‌ها طوری زندگی کنند که وقتی اسمشان برده می‌شود اسمشان اعتبارشان باشد. این قدر در زندگی اعتبار داشته باشی و به روش با اعتبار زندگی کرده باشی که وقتی می‌گویند محبوبه این را گفت از تو دلیل و مدرک نخواهند. این گونه زندگی کرده باشی و فایزه این گونه بود. این گونه نبود که راستگو نباشد و بعد انتخاب کند که راستگو باشد. درستکار نباشد بعد تصمیم گرفته که درستکار باشد. صادق نباشد بعد بخواهد صادق باشد. تعهد و مسئولیت نداشته باشد و بعد بخواهد تعهد و مسئولیت داشته باشد. صبور نباشد و بعد بخواهد صبور باشد. همه این‌ها به طور واقعی بود. او خود واقعیش بود. برای منی که ۵۰ سال می‌شناختمش خودش بود. همه ما در طی زمان رشد کردیم، بزرگ شدیم، ازدواج کردیم، بچه‌دار شدیم. سختی زندگی داشتیم، روزهای سختی را داشتیم، روزهای راحتی را داشتیم، تجربه کسب کردیم. همه ما وقتی در کنار هم بودیم، همه آن دوستان وقتی کنار هم بودیم فایزه خودش بود. همینی که گفتم. نبود که آن طور نباشد بعد بخواهد گونه دیگری باشد. از اول همان طور بود.»