کتاب پیرزنی با چاقو

کتاب پیرزنی با چاقو نوشته‌ گو بیونگ مو و با ترجمه‌ نگین فراشیانی و مهشید سجادی اثری داستانی است که توسط انتشارات دانش‌آفرین منتشر شده است. این رمان با محوریت زنی سالخورده به نام جوگاک روایت می‌شود که زندگی‌اش در لایه‌های پنهان جامعه و در میان آدم‌هایی با گذشته‌های پیچیده و رازآلود جریان دارد. نویسنده با نگاهی موشکافانه و گاه تلخ به دغدغه‌های سالمندی، انزوا، هویت و نقش‌های اجتماعی می‌پردازد و در عین حال فضایی معمایی و پرتنش را خلق می‌کند. پیرزنی با چاقو با روایتی غیرکلیشه‌ای و شخصیت‌پردازی عمیق، تصویری متفاوت از زنانگی، پیری و قدرت را به نمایش می‌گذارد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پیرزنی با چاقو

پیرزنی با چاقو رمانی از گو بیونگ مو، داستان زنی سالخورده به نام جوگاک را روایت می‌کند که در ظاهر زندگی‌ای آرام و بی‌حاشیه دارد اما در واقعیت، گذشته و حالش با لایه‌هایی از خشونت، راز و حرفه‌ای غیرمنتظره گره خورده است. این کتاب در ژانر داستانی معمایی و روان‌شناختی قرار می‌گیرد و با نگاهی انتقادی به جامعه، به‌ویژه جایگاه سالمندان، نقش‌های جنسیتی و مناسبات قدرت می‌پردازد. روایت کتاب در بستر شهری مدرن و شلوغ می‌گذرد و نویسنده با جزئی‌نگری، فضای مترو، باشگاه‌ها، کلینیک‌ها و روابط کاری را به تصویر می‌کشد. ساختار کتاب بر پایه‌ی روایت‌های درونی و بیرونی جوگاک شکل گرفته است و با بازگشت به گذشته و مرور خاطرات، لایه‌های شخصیتی او را آشکار می‌کند. پیرزنی با چاقو نه‌تنها داستانی درباره‌ی یک زن سالمند است بلکه تصویری از جامعه‌ای است که افرادش در سایه‌ی بی‌توجهی، قضاوت و انزوا زندگی می‌کنند. گو بیونگ مو در این اثر با زبانی دقیق و بی‌پرده، مرزهای اخلاق، هویت و بقا را به چالش می‌کشد و مخاطب را با پرسش‌هایی درباره‌ی معنای زندگی، قدرت و بازنشستگی روبه‌رو می‌سازد.

خلاصه داستان پیرزنی با چاقو

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان پیرزنی با چاقو با توصیف فضای مترو و زندگی روزمره‌ی جوگاک آغاز می‌شود. جوگاک زنی سالمند است که در نگاه اول، فردی معمولی و بی‌حاشیه به نظر می‌رسد اما خیلی زود مشخص می‌شود که او گذشته‌ای متفاوت دارد و در حرفه‌ای فعالیت می‌کند که با خشونت و مرگ گره خورده است. جوگاک با نام مستعار «بانوی پنجه طلایی»، یکی از متخصصان کنترل بهداشت عمومی است. حرفه‌‌ی او درواقع به‌معنای حذف فیزیکی افراد به سفارش آژانس است. او در کنار دغدغه‌های سالمندی با چالش‌های جسمی و روانی ناشی از شغلش دست‌وپنجه نرم می‌کند و همواره در تلاش است تا هویت واقعی‌اش را پنهان نگه دارد. در پیرزنی با چاقو زندگی روزمره‌ی جوگاک با جزئیات فراوان به تصویر کشیده می‌شود: از مراقبت از سگش تا رفت‌وآمد به باشگاه و کلینیک و تعامل با همکاران و مدیران آژانس. روابط کاری او با شخصیت‌هایی چون هه‌او و توئو که هرکدام ویژگی‌ها و انگیزه‌های خاص خود را دارند، بخش مهمی از داستان را شکل می‌دهد. در عین حال خاطرات و گذشته‌ی جوگاک، به‌ویژه آموزش‌هایی که از ریو دریافت کرده و لقبش، نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت و تصمیماتش دارند. داستان با روایت مأموریت‌ها و چالش‌های حرفه‌ای جوگاک، از جمله درگیری‌های فیزیکی، پاک‌کردن ردپاها و مواجهه با خطرات، پیش می‌رود. در این میان نویسنده به موضوعاتی چون پیری، انزوا، هویت، قدرت و بازنشستگی می‌پردازد و نشان می‌دهد که حتی در سنین بالا، زندگی می‌تواند پر از چالش، انتخاب و حتی خشونت باشد. پیرزنی با چاقو، تصویری چندلایه از زنی است که میان نقش‌های اجتماعی، خاطرات و واقعیت‌های تلخ برای بقا و یافتن معنا تلاش می‌کند.

چرا باید کتاب پیرزنی با چاقو را بخوانیم؟

پیرزنی با چاقو اثری است که با روایتی غیرمنتظره و شخصیت‌پردازی عمیق تصویری تازه از سالمندی، زنانگی و قدرت ارائه می‌دهد. این کتاب با پرداختن به موضوعاتی چون انزوا، هویت، نقش‌های اجتماعی و چالش‌های جسمی و روانی دوران پیری، فراتر از یک داستان معمایی صرف حرکت می‌کند. نویسنده با جزئی‌نگری و نگاهی انتقادی، فضای شهری و مناسبات انسانی را به تصویر می‌کشد و مخاطب را با پرسش‌هایی درباره‌ی اخلاق، بقا و معنای زندگی روبه‌رو می‌سازد. پیرزنی با چاقو برای کسانی که به‌دنبال داستانی متفاوت، چندلایه و تأمل‌برانگیز هستند، تجربه‌ای متفاوت فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان داستان‌های معمایی و روان‌شناختی، کسانی که دغدغه‌ی سالمندی، هویت، انزوا یا نقش‌های اجتماعی دارند و همچنین افرادی که به روایت‌های غیرکلیشه‌ای درباره‌ی زنان و قدرت علاقه‌مندند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب پیرزنی با چاقو

«در باشگاه‌ها متخصصان تازه‌کار کنترل بهداشت عمومی با یک نگاه قابل تشخیص‌اند. آن‌ها احتمالاً می‌توانند به برنامه‌های تلویزیونی بروند و اندامشان را به نمایش بگذارند و طرفداران و منتقدانشان را پیدا کنند و در حالی که لبخندی حرفه‌ای بر لب دارند، با نامی مستعار به کارشان ادامه دهند. با وجود اینکه همهٔ انسان‌ها مثل هم نیستند، جوگاک می‌دانست که شوهرِ مدیرعاملِ یک فروشگاه آنلاینِ خرده‌فروشی، کسی که سال گذشته در برنامه‌ای تلویزیونی دربارهٔ کارآفرینان موفق، حضور پیدا کرد، متخصص کنترل بهداشت عمومی است. شاید مرد فقط خجالتی بود، چون هر بار سعی می‌کرد تنها چند ثانیه جلوی دوربین قرار بگیرد؛ بدون آنکه به آن نگاه کند یا لبخندی بزند. با این وجود محصول فروشگاهشان را در دست می‌گرفت و شستش را به نشانهٔ تأیید بالا می‌برد. آن‌ها با دلسوزی و دقتی مادرانه غذای کودک را به صورتِ روزانه و با مواد تازه تولید می‌کردند و به مشتری‌ها تحویل می‌دادند. مرد با همان دست‌هایی که وظایف حرفه‌ای‌اش را انجام می‌داد، کدوحلوایی شیرین و گوشت چرخ‌کرده را بخارپز کرده و توفو و هویج را خرد می‌کرد و همین کارهایش حسی آمیخته از تمسخر و ترحم را در وجود جوگاک برمی‌انگیخت. زن در حالی که تصور می‌کرد تجربهٔ آسیاب و خُرد کردن مرد چگونه می‌تواند در این سرمایه‌گذاری نقش مهمی ایفا کند، از زاویه‌ای متفاوت و منصفانه نیز به موضوع نگاه کرد؛ وقتی بتوانی انفعال و بی‌ارادگی‌ات را کنار بگذاری و نقش یک شوهر مطیع و فداکار را بازی کرده و به همسر با استعدادت کمک کنی تجارتش را توسعه دهد، سپس نقشت را تغییر دهی و به یک انسان کاملاً متفاوت تبدیل شوی، بازیگر ماهری هستی. نکتهٔ کلیدی این کار ایجاد و نگهداری چندین شبکهٔ ارتباطی متفاوت و مجزا بود که هیچ‌وقت هم‌پوشانی نداشت. اجرای این سطح از دوگانگی برای جوگاک که استفاده‌اش از اینترنت به ارسال ایمیل و خواندن مقاله‌ها محدود می‌شد بسیار دشوار و طاقت‌فرسا بود و در مجموع تسلط پیدا کردن بر چنین سطحی، آن هم در اواخر عمرش هیچ ضرورتی نداشت.»