کتاب قدردانی مهم ترین توانایی من است

کتاب الکترونیکی «قدردانی مهم‌ترین توانایی من است» نوشتهٔ آلیسیا ارتگو و ترجمهٔ نغمه آهنیان، توسط نشر دکسا منتشر شده است. این کتاب با تصویرگری رنگی و زبانی ساده، برای گروه سنی کودک نوشته شده و تلاش دارد اهمیت سپاس‌گزاری و قدردانی را در زندگی روزمره به کودکان آموزش دهد. داستانی کودکانه و آموزنده که با روایت ماجراهای یک کودک و لاک‌پشتش، مفاهیم مثبت‌اندیشی و توجه به داشته‌ها را به شکلی ملموس و قابل درک برای بچه‌ها بیان می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب قدردانی مهم ترین توانایی من است

«قدردانی مهم‌ترین توانایی من است» اثری داستانی و تصویری در قالب کتاب کودک است که با محوریت آموزش مهارت‌های زندگی و رشد فردی برای کودکان نوشته شده است. آلیسیا ارتگو در این کتاب، با بهره‌گیری از روایت‌های ساده و شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی، به موضوع قدردانی و سپاس‌گزاری می‌پردازد. داستان حول محور یک کودک و لاک‌پشت خانگی‌اش شکل گرفته و از طریق موقعیت‌های روزمره، به کودکان نشان می‌دهد که چگونه می‌توان حتی در شرایط ناخوشایند نیز به دنبال نکات مثبت بود و برای داشته‌ها ارزش قائل شد. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که هر بخش با یک موقعیت جدید، فرصتی برای تمرین قدردانی فراهم می‌کند. تصاویر رنگی و جذاب، فضای کتاب را برای مخاطبان خردسال دلپذیرتر کرده است. این کتاب بخشی از مجموعه‌ای با هدف رشد فکری و عاطفی کودکان است و تلاش دارد با داستانی ساده، مفاهیم عمیق را به زبان کودکانه منتقل کند.

خلاصه کتاب قدردانی مهم ترین توانایی من است

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با معرفی کودکی آغاز می‌شود که هر روز برای چیزهای زیادی در زندگی‌اش قدردان است؛ از گرمای خورشید و آواز پرنده‌ها گرفته تا خانواده، دوستان و حتی لاک‌پشت خانگی‌اش به نام آقای تی. این کودک با مشاهدهٔ زندگی آرام و متفاوت آقای تی، دربارهٔ مفهوم خوشبختی و نیازهای متفاوت موجودات فکر می‌کند. مادرش با معرفی بازی «سنگ قدردانی»، به او کمک می‌کند تا در لحظات ناراحتی و ناامیدی، به چیزهایی که دارد فکر کند و برای آن‌ها سپاس‌گزار باشد. در طول داستان، کودک با موقعیت‌های مختلفی روبه‌رو می‌شود؛ از بارش باران که مانع بازی‌اش می‌شود تا مواجهه با غذاهایی که دوست ندارد یا احساس تنهایی در مدرسه. هر بار با کمک سنگ قدردانی یا بدون آن، یاد می‌گیرد که به جنبه‌های مثبت موقعیت‌ها توجه کند و برای داشته‌هایش شکرگزار باشد. در نهایت، کودک این مهارت را با دیگران نیز به اشتراک می‌گذارد و به دوستانش کمک می‌کند تا آن‌ها هم قدردانی را تمرین کنند. پیام اصلی داستان این است که شادی و رضایت در زندگی، با تمرکز بر داشته‌ها و سپاس‌گزاری از آن‌ها به دست می‌آید.

چرا باید کتاب قدردانی مهم ترین توانایی من است را بخوانیم؟

این کتاب با روایت داستانی ساده و تصاویر رنگی، به کودکان کمک می‌کند تا مفهوم قدردانی را در زندگی روزمره‌شان تمرین کنند. «قدردانی مهم‌ترین توانایی من است» نه‌تنها به رشد عاطفی و اجتماعی کودکان کمک می‌کند، بلکه والدین و مربیان را نیز در آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی و تاب‌آوری یاری می‌دهد. تمرین‌های عملی و مثال‌های ملموس کتاب، فرصتی فراهم می‌کند تا کودکان بتوانند احساسات خود را بهتر بشناسند و در مواجهه با چالش‌ها، نگرش مثبت‌تری داشته باشند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای کودکان دبستانی، والدین، مربیان و معلمان مناسب است. به‌ویژه برای کودکانی که نیاز به تقویت مهارت‌های عاطفی، مثبت‌اندیشی و تاب‌آوری دارند، گزینه‌ای کاربردی به‌شمار می‌رود. همچنین برای خانواده‌هایی که به دنبال راهی برای آموزش سپاس‌گزاری و قدردانی به فرزندان خود هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب قدردانی مهم ترین توانایی من است

«هر روز برای چیزهای خیلی زیادی قدردانم؛ برای گرمای خورشید. برای آواز پرنده‌ها. قدردانم برای خانواده و دوستانم. برای کتاب‌هایی که می‌نویسم. برای خودکارهایم. قدردانم برای باران و رنگین‌کمان زیبا. برای درخت‌ها و گل‌ها؛ برای اولین برف. من قدردانم برای خواننده‌های کوچک کتاب‌هایم و همچنین پدر و مادرهایشان. این دلیل تقدیم کردن این کتاب به تو است. من فقط هفت سال دارم. اما آقای تی هفتاد ساله است. اصلاً به او نمی‌آید که هفتاد سال داشته باشد. انگار اصلاً پیر نمی‌شود. آقای تی قفس ندارد و آرام دور خانه حرکت می‌کند. یک روز که سرگرم بازی کردن با آقای تی بودم، ناگهان احساس ناراحتی کردم. مامان گفت: «چه اتفاقی افتاده است؟ چرا ناراحتی؟» به مامان گفتم: «به خاطر آقای تی فکر می‌کنم مشکلی وجود دارد! برای این‌که خانهٔ بزرگ و سنگین روی دوشش را هر روز حمل کند، باید خیلی قوی باشد. فکر می‌کنی این سنگینی جلوی او را برای این که مثل من اوقات خوبی داشته باشد، می‌گیرد؟ من هیچ وقت او را خیلی خوشحال، در حال دویدن و با پریدن ندیده‌ام.»