کتاب خاطرات گمشده

کتاب خاطرات گمشده نوشته چت بیکر و ترجمه مهدی احشمه که توسط انتشارات سرای سپنج منتشر شده، روایتی خودنوشت از زندگی یکی از چهره‌های برجسته‌ی موسیقی جَز آمریکاست. این کتاب در دسته‌ی سرگذشت‌نامه و خاطرات هنرمندان قرار می‌گیرد و به فرازونشیب‌های زندگی شخصی و حرفه‌ای چت بیکر پرداخته است؛ از دوران کودکی و خانواده تا شهرت، اعتیاد و روابطش با دیگر بزرگان موسیقی. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب خاطرات گمشده

کتاب خاطرات گم‌شده، تصویری نزدیک و بی‌واسطه از زندگی چت بیکر ارائه می‌دهد؛ هنرمندی که نامش با موسیقی جَز، ترومپت و صدایی خاص گره خورده است. این کتاب در قالب خاطرات شخصی، خواننده را به دهه‌های میانی قرن بیستم می‌برد؛ زمانی که جَز در آمریکا و اروپا جریان داشت و هنرمندانش با چالش‌های اجتماعی، اعتیاد و شهرت دست‌وپنجه نرم می‌کردند. روایت کتاب از دوران کودکی بیکر در اوکلاهما و کالیفرنیا آغاز می‌شود و با ورود او به ارتش، تجربه‌هایش در اروپا و سپس بازگشت به آمریکا ادامه می‌یابد. در این مسیر، بیکر از همکاری با چهره‌هایی چون چارلی پارکر، جری مالیگان و مایلز دیویس می‌گوید و هم‌زمان، لایه‌های تاریک‌تر زندگی‌اش مانند اعتیاد، شکست‌های عاطفی و تنهایی را نیز بی‌پرده روایت می‌کند. 

اثر حاضر نوشته‌ی چت بیکر نه‌تنها به موفقیت‌های هنری و اجراهای مهم می‌پردازد، بلکه تصویری از فضای اجتماعی و فرهنگی آن دوران و تأثیر موسیقی جَز بر زندگی هنرمندان ارائه می‌دهد. کتاب خاطرات گم‌شده در سال‌های پایانی عمر بیکر نوشته شده و لحن آن صمیمی و گاه تلخ است؛ روایتی که هم برای دوستداران موسیقی و هم علاقه‌مندان به سرگذشت‌نامه‌های صادقانه جذابیت دارد.

خلاصه کتاب خاطرات گمشده

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

کتاب خاطرات گم‌شده با کودکی چت بیکر در خانواده‌ای اهل موسیقی در اوکلاهما و سپس کالیفرنیا آغاز می‌شود؛ پدری نوازنده و مادری مهربان که نقش مهمی در شکل‌گیری علاقه‌ی او به موسیقی دارند. بیکر از نوجوانی به ترومپت علاقه‌مند می‌شود و پس از ترک مدرسه، به ارتش می‌پیوندد. تجربه‌های نظامی او در اروپا، آشنایی با موسیقی‌دانان و نخستین اجراها، زمینه‌ساز ورودش به دنیای حرفه‌ای جَز می‌شود. 

بازگشت به آمریکا، آغاز همکاری با بزرگان جَز مانند چارلی پارکر و جری مالیگان و شکل‌گیری گروه‌های موسیقی، بخش مهمی از خاطرات او را تشکیل می‌دهد. در کنار موفقیت‌های هنری، بیکر به‌صراحت از اعتیاد، دستگیری‌ها، روابط عاطفی پرتنش و تنهایی‌هایش می‌نویسد. روایت او پر از جزئیات زندگی روزمره، سفرها، اجراها و برخورد با چهره‌های مشهور است. کتاب با نگاهی بی‌پرده به فرازوفرودهای زندگی یک هنرمند، تصویری از دنیای جَز و چالش‌های آن دوران ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب خاطرات گمشده را خواند؟

کتاب خاطرات گم‌شده فرصتی است برای ورود به جهان درونی یکی از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی جَز. روایت صادقانه و بی‌پرده‌ی چت بیکر از زندگی شخصی و حرفه‌ای‌اش، خواننده را با واقعیت‌های پشت‌صحنه‌ی شهرت، اعتیاد، روابط انسانی و تلاش برای بقا در دنیای هنر آشنا می‌کند. آشنایی با فضای موسیقی جَز، ارتباط با بزرگان این سبک و لمس دغدغه‌های یک هنرمند، از جمله دستاوردهای مطالعه‌ی این اثر است.

خواندن کتاب خاطرات گمشده را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به موسیقی جَز، دوستداران سرگذشت‌نامه‌های هنرمندان، پژوهشگران تاریخ موسیقی و کسانی که به‌دنبال شناخت عمیق‌تر زندگی و ذهنیت هنرمندان هستند، مناسب است؛ همچنین می‌تواند برای کسانی که با موضوعاتی مانند اعتیاد، شهرت و چالش‌های زندگی هنری درگیرند، الهام‌بخش و آموزنده باشد.

بخشی از کتاب خاطرات گمشده

«در سال سوم دبیرستان در ردوندو، نسبت به مدرسه بی‌علاقه شدم. در بیشتر کلاس‌ها شرکت نمی‌کردم و تقریبا هر روز در ساحل یا در کنار صخره‌های پالووس‌وردس برای جمع‌آوری آبلون (نوعی صدف) غواصی می‌کردم. غیبت من چندان مورد پسند خانواده‌ام نبود؛ چند بحث خانوادگی درباره‌اش داشتیم تا در نهایت تصمیم گرفتم به ارتش بپیوندم. وقتی سیزده ساله بودم، یک روز پدرم یک ترومبون به خانه آورد. من به مدت چند هفته مشغول بازی کردن با آن شدم. به خاطر جثهٔ کوچکم نمی‌توانستم به‌خوبی به موقعیت‌های پایین‌تر دسترسی پیدا کنم و دهانه آن برای لب‌هایم خیلی بزرگ بود. بعد از چند هفته، یک ترومپت جایگزین آن شد. این یکی خیلی بهتر بود و کاملا اندازهٔ من بود. بلافاصله توانستم صدایی از آن بگیرم. خیلی زود در کلاس‌های موسیقی مدرسه ثبت‌نام کردم، اما در بلدگیری نت‌خوانی مشکل زیادی داشتم. مشکل من این بود که کاملا به گوشم وابسته بودم و این موضوع باعث شد که مشکلات زیادی با رهبر گروه، آقای کی پیدا کنم. پدرم در ابتدا علاقهٔ زیادی داشت که نوازنده ترومبون شوم، چون به شدت طرفدار جک تیگاردن بود اما وقتی پیشرفت من در نواختن و یادگیری ترومپت را دید، نظرش برگشت.»