کتاب چگونه بچه ها را بی شخصیت تربیت نکنیم

کتاب چگونه بچه ها را بی شخصیت تربیت نکنیم با نام اصلی How to raise kids who aren't assholes: science-based strategies for better parenting - from tots to teens نوشته ملیندا ونر مویر و ترجمه مریم شبرنگ مریدانی و احمد کولی‌ وندی توسط نشر اندیشه مولانا منتشر شده است. این کتاب به موضوع فرزندپروری و روان‌شناسی رشد کودک پرداخته و تلاش می‌کند با‌تکیه‌بر پژوهش‌های علمی، راهکارهایی برای تربیت کودکانی با شخصیت سالم و همدل ارائه دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب چگونه بچه ها را بی شخصیت تربیت نکنیم

کتاب چگونه بچه‌ها را بی‌شخصیت تربیت نکنیم با رویکردی علمی و مبتنی بر پژوهش‌های روز دنیا، به دغدغه‌های والدین درباره‌ی تربیت فرزندان می‌پردازد.«ملیندا ونر مویر به‌عنوان روزنامه‌نگار علمی و مادر، تجربیات شخصی خود را با یافته‌های علمی ترکیب کرده و تلاش می‌کند به این پرسش پاسخ دهد که چرا برخی کودکان رفتارهای خودخواهانه، زورگو یا بی‌ملاحظه دارند و چگونه می‌توان این ویژگی‌ها را اصلاح کرد. کتاب در دو بخش اصلی تنظیم شده است. بخش اول به صفات شخصیتی مانند مهربانی، عزت‌نفس، صداقت، مقابله با نژادپرستی و جنسیت‌زدگی می‌پردازد و بخش دوم راهبردهایی برای مدیریت موقعیت‌های چالش‌برانگیز مانند دعوای خواهر و برادرها، مدیریت رسانه‌های دیجیتال و گفت‌وگو درباره‌ی مسائل جنسی ارائه می‌دهد. نویسنده با مثال‌های واقعی و تحلیل‌های علمی، تصویری از چالش‌های فرزندپروری در دنیای امروز ترسیم می‌کند و نشان می‌دهد که تربیت کودکانی مسئولیت‌پذیر و همدل، نیازمند توجه به جزئیات رفتاری و گفت‌وگوهای روزمره است.

خلاصه کتاب چگونه بچه ها را بی شخصیت تربیت نکنیم

کتاب چگونه بچه‌ها را بی‌شخصیت تربیت نکنیم با بررسی رفتارهای رایج کودکان و نوجوانان، به والدین نشان می‌دهد که بسیاری از ویژگی‌های ناخوشایند مانند خودمحوری، بی‌توجهی به احساسات دیگران یا حتی رفتارهای تبعیض‌آمیز، نه صرفاً ناشی از ذات کودک بلکه محصول محیط، الگوهای رفتاری بزرگ‌ترها و پیام‌های اجتماعی است. نویسنده تأکید می‌کند که کودکان برای یادگیری همدلی و مهربانی، نیازمند آموزش مستقیم و تجربه‌اندوزی هستند. در فصل‌های ابتدایی، به موضوعاتی مانند خودخواهی کودکان، اهمیت سواد عاطفی و نقش والدین در شکل‌دهی رفتارهای نوع‌دوستانه پرداخته می‌شود. 

کتاب توضیح می‌دهد که چگونه والدین می‌توانند با صحبت درباره‌ی احساسات، فراهم‌کردن فرصت برای کمک کردن و الگوسازی عملی، فرزندانی همدل‌تر تربیت کنند؛ همچنین به نگرانی‌های والدین درباره‌ی آسیب‌پذیری کودکان مهربان یا خطرات بخشندگی بیش‌ازحد پاسخ داده می‌شود و نشان داده می‌شود که مهربانی نه‌تنها آسیبی به کودک نمی‌زند، بلکه به سلامت روان و موفقیت بلندمدت او کمک می‌کند. در ادامه، کتاب به موضوعاتی مانند انگیزه، سازگاری، مقابله با دروغ‌گویی، جنسیت‌زدگی و نژادپرستی می‌پردازد و راهکارهایی برای مواجهه با هر یک ارائه می‌دهد. 

بخش دوم کتاب به مسائل عملی‌تر مانند مدیریت دعواهای خواهر و برادر، استفاده از رسانه‌های دیجیتال و گفت‌وگو درباره‌ی مسائل جنسی اختصاص یافته است. در مجموع، پیام اصلی کتاب این است که تربیت کودکانی با شخصیت سالم و همدل، نیازمند توجه مستمر، گفت‌وگو و الگوسازی است و والدین می‌توانند با تغییرات کوچک اما مؤثر، تأثیر بزرگی بر رشد اخلاقی فرزندان خود بگذارند.

چرا باید کتاب چگونه بچه ها را بی شخصیت تربیت نکنیم را خواند؟

کتاب چگونه بچه‌ها را بی‌شخصیت تربیت نکنیم باتکیه‌بر پژوهش‌های علمی و مثال‌های ملموس، به والدین و مربیان کمک می‌کند تا رفتارهای کودکان را بهتر درک کنند و راهکارهایی برای پرورش مهربانی، همدلی و مسئولیت‌پذیری در آن‌ها بیابند. نویسنده با نگاهی واقع‌بینانه به چالش‌های فرزندپروری، نشان می‌دهد که اشتباهات والدین یا کودکان بخشی طبیعی از روند رشد است و می‌توان با اصلاح تدریجی رفتارها، مسیر تربیت را بهبود بخشید. این اثر برای کسانی که به‌دنبال راهنمایی علمی و کاربردی برای تربیت فرزندانی با شخصیت سالم هستند، منبعی قابل‌اتکا به شمار می‌آید.

خواندن کتاب چگونه بچه ها را بی شخصیت تربیت نکنیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای والدین، مربیان، معلمان و هر کسی که دغدغه‌‌ی تربیت کودکان و نوجوانان را دارد، مناسب است؛ همچنین برای کسانی که با چالش‌هایی مانند خودمحوری، پرخاشگری، بی‌توجهی به احساسات دیگران یا مسائل مربوط به جنسیت و نژاد در کودکان روبه‌رو هستند، راهکارهایی علمی و قابل‌اجرا ارائه می‌دهد.

بخشی از کتاب چگونه بچه ها را بی شخصیت تربیت نکنیم

«باید این حقیقت را پذیرفت که کودکان گاهی به شدت خودمحور هستند. گاهی وسط یک کار مهم حرف شما را قطع می‌کنند تا برایتان یک جوک بی‌تربیتی تعریف کنند. دوست ندارند قطعات لوگویشان را به کسی بدهند حتی اگر به‌جز آن ۶۴۲ قطعه‌ای که در کف آشپزخانه پخش‌وپلا شده است، ۳۰۸ میلیون قطعهٔ دیگر هم داشته باشند. آنها توانایی شگرفی در قرار دادن خود در مرکز هر موقعیتی دارند؛ حتی اگر این کار به شدت ناپسند به نظر برسد. یکی دیگر از دوستانم به‌تازگی می‌گفت وقتی پسرش داشت در اولین سالگرد تولدش هدایا را باز می‌کرد، دختر ۲ساله‌اش کنار او نشسته بود و با گریه و ضجه فریاد می‌زد: «هیچ‌کدوم اینها مال من نیست.» در چنین موقعیت‌هایی، بچه‌ها (معمولاً) نمی‌خواهند عوضی‌بازی دربیاورند. فقط نمی‌توانند جلوی عوضی بودن خود را بگیرند؛ چون لوب پیشانی مغز کودکان نوپا و پیش‌دبستانی یا همان ناحیه‌ای از مغز که مسئول برنامه‌ریزی، منطق، استدلال و خودکنترلی است هنوز کامل رشد نکرده است. من هم اگر جلوی چشمانم پشت سرهم هدایای رنگ‌ووارنگی را باز کنند حسودیم می‌شود اما اشک نمی‌ریزم؛ چراکه یاد گرفته‌ام چطور خشم خودم را کنترل کنم. (حتی شوهرم هم در آن لحظه متوجه احساس من نمی‌شود).