کتاب استخوان های قلب

معرفی کتاب استخوان های قلب

کتاب الکترونیکی «استخوان‌های قلب» (Bones of the Heart) نوشتهٔ کالین هوور با ترجمهٔ الهه طالب‌زاده و ویراستاری هاجر شکری، اثری در ژانر داستان‌های معاصر آمریکایی است که توسط نشر درقلم و نیمکت چوبی منتشر شده است. این رمان با محوریت نوجوانی و خانواده، به روایت زندگی دختری جوان در مواجهه با فقر، اعتیاد و جست‌وجوی هویت می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب استخوان های قلب

«استخوان‌های قلب» اثری از کالین هوور است که در سال‌های اخیر منتشر شده و به سرعت توجه مخاطبان رمان‌های معاصر را جلب کرده است. داستان در بستر جامعه‌ای آمریکایی روایت می‌شود که با مشکلاتی چون فقر، اعتیاد و فروپاشی خانواده‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. روایت کتاب از زاویه دید دختری نوجوان به نام «پیا» شکل می‌گیرد که پس از مرگ مادر معتادش، ناچار می‌شود با پدری که سال‌ها از او دور بوده زندگی کند. فضای داستان، تضاد طبقاتی، آسیب‌های اجتماعی و تلاش برای بازسازی هویت فردی را به تصویر می‌کشد. کالین هوور در این رمان، با نگاهی واقع‌گرایانه، تجربه‌های تلخ و شیرین بلوغ و گذار از نوجوانی به بزرگسالی را در دل جامعه‌ای آسیب‌دیده به تصویر می‌کشد. کتاب با لحنی صادقانه و بی‌پرده، به مسائلی چون بی‌خانمانی، روابط خانوادگی پیچیده و امید به آینده می‌پردازد و تصویری ملموس از زندگی در حاشیه جامعه ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب استخوان های قلب

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان «استخوان‌های قلب» با مرگ مادر «پیا» آغاز می‌شود؛ دختری نوجوان که در فقر و بی‌ثباتی بزرگ شده و حالا با واقعیت تلخ بی‌خانمانی و بی‌پناهی روبه‌روست. مادرش سال‌ها با اعتیاد دست‌وپنجه نرم کرده و پیا از کودکی با گرسنگی، بی‌توجهی و آسیب‌های روانی بزرگ شده است. پس از مرگ مادر، پیا مجبور می‌شود خانهٔ کوچک و محقرشان را ترک کند و به سراغ پدری برود که سال‌ها از او دور بوده و حالا زندگی جدیدی با همسر و دخترخوانده‌اش در تگزاس دارد. ورود پیا به این خانوادهٔ جدید، او را با دنیایی متفاوت از آنچه می‌شناخته روبه‌رو می‌کند؛ خانه‌ای بزرگ، رفاه نسبی و آدم‌هایی که هرکدام زخم‌ها و رازهای خود را دارند. پیا در این محیط تازه، با احساس بیگانگی، تلاش برای سازگاری و جست‌وجوی هویت دست‌وپنجه نرم می‌کند. آشنایی با «سامسون»—پسری مرموز و آسیب‌دیده که همسایهٔ جدیدشان است—باعث می‌شود پیا با لایه‌های عمیق‌تری از رنج، امید و عشق روبه‌رو شود. داستان، مسیر بلوغ و رشد پیا را در مواجهه با گذشتهٔ تلخ و آینده‌ای نامعلوم دنبال می‌کند، بی‌آنکه پایانی قطعی یا کلیشه‌ای برای او رقم بزند.

چرا باید کتاب استخوان های قلب را خواند؟

این کتاب با روایت صادقانه و بی‌پرده از تجربه‌های تلخ نوجوانی، فقر، اعتیاد و جست‌وجوی هویت، تصویری ملموس از زندگی در حاشیه جامعه ارائه می‌دهد. «استخوان‌های قلب» برای کسانی که به داستان‌های شخصیت‌محور و روایت‌های واقع‌گرایانه علاقه دارند، فرصتی است تا با دنیای متفاوتی روبه‌رو شوند و با دغدغه‌های عمیق انسانی هم‌ذات‌پنداری کنند. مواجهه با آسیب‌های اجتماعی و تلاش برای بازسازی خود، از جمله موضوعاتی است که این رمان به آن‌ها می‌پردازد.

خواندن کتاب استخوان های قلب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این رمان برای علاقه‌مندان به داستان‌های معاصر، نوجوانان و جوانانی که با دغدغه‌های هویت، خانواده و عبور از بحران‌های زندگی روبه‌رو هستند، مناسب است. همچنین کسانی که به روایت‌هایی دربارهٔ فقر، اعتیاد و روابط خانوادگی پیچیده علاقه دارند، می‌توانند با این کتاب ارتباط برقرار کنند.

بخشی از کتاب استخوان های قلب

«تابلوی نقاشی مادرترزا روی دیوار اتاق نشیمن نصب شده است؛ همان جایی که باید تلویزیون نصب می‌کردیم. البته اگر تلویزیونی می‌خریدیم که قابلیت نصب روی دیوار داشته‌باشد یا اصلا دیوار خانه تحمل نگه داشتن چنین وزنی را داشت. دیوارهای کانکس, مثل دیوارهای معمولی ساخته نشده است. دیوارها در خانه‌های این منطقه مثل گچ زیر ناخن به راحتی پودر می‌شوند.یک بار از مادرم، جنین پرسیدم که چرا تابلوی مادر ترزا را در اتاق نشیمن نصب کرده است. در پاسخم گفت: «چون یه عوضی کلاهبردار بود.»کلام اوست؛ نه من.فکر می‌کنم وقتی خود شما آدم درستی نیستید، پیدا کردن صفات بد دیگران؛ برای شما روشی برای ادامه زندگی و نیز سبکی برای بقا می‌شود. به شدت روی بخش تاریک افراد تمرکز می‌کنید؛ به این امید که بدی‌های خویش را پشت آن پنهان سازید. مادرم تمام عمرش را این طور زندگی کرده است. همیشه به دنبال یافتن نقاط تاریک دیگران است؛ حتی با دختر خودش، حتی با مادر ترزا.جنین روی کاناپه دراز کشیده است؛ درست همان حالتی که وقتی هشت ساعت پیش رفتم سر کارم در مک‌دونالد. به عکس مادر ترزا خیره شده است. اما واقعا به آن نگاه نمی‌کند؛ انگار چشمانش از کار افتاده است. تمرکزش را از دست داده است. جنین معتاد است. در نه سالگی متوجه شدم. البته در آن زمان، اعتیاد او به مردان، الکل و قمار محدود بود. با گذشت سال‌ها بیشتر شد. فکر می‌کنم پنج سال پیش بود. زمانی که چهارده ساله بودم اولین بار مصرف مواد گرفتم. کسی که به طور منظم از مواد استفاده می‌کند عمرش کوتاه می‌شود. این را در گوگل در سیستم کتابخانه‌ی مدرسه جستجو کردم. یک فرد چه مدت می‌تواند با اعتیاد به مواد زندگی کند؟ شش الی هفت سال! پاسخی بود که در جستجوی اینترنتی دریافتم.»