کتاب نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان

کتاب نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان نوشته احمدرضا امیری و منتشرشده توسط انتشارات جالیز، اثری پژوهشی در حوزه‌ی علوم اجتماعی و حقوق است که به بررسی عوامل مؤثر بر بزهکاری کودکان و نوجوانان و نقش نظام آموزشی در پیشگیری از آن پرداخته است. این کتاب با رویکردی تحلیلی، ابعاد مختلف بزهکاری را در ایران واکاوی کرده و به بررسی قوانین، نظریه‌ها و راهکارهای پیشگیرانه پرداخته است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان

کتاب نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان به موضوع بزهکاری کودکان و نوجوانان از منظر حقوقی، روان‌شناختی و جامعه‌شناختی پرداخته و نقش آموزش و پرورش را در پیشگیری از این پدیده بررسی کرده است. احمدرضا امیری با مرور تاریخچه‌ی قوانین مرتبط با کودکان بزهکار در ایران و مقایسه‌ی آن با نظام‌های حقوقی دیگر کشورها، تصویری از روند تحول سیاست‌های کیفری و حمایتی ارائه داده است. کتاب با استناد به پیمان‌نامه‌های بین‌المللی و قوانین داخلی، به تحلیل مسئولیت کیفری کودکان و نوجوانان، شرایط محیطی و خانوادگی و تأثیر آموزش و پرورش بر رفتارهای پرخطر پرداخته است؛ همچنین نظریه‌های جرم‌شناختی و روان‌شناختی درباره‌ی علل بزهکاری و راهکارهای اصلاحی و تربیتی آن مورد بحث قرار گرفته‌اند. نویسنده تلاش کرده است با ارائه‌ی شواهد و پژوهش‌های میدانی، نقش نظام آموزشی را در کاهش بزهکاری و ارتقای سلامت روانی و اجتماعی نسل جوان نشان دهد.

خلاصه کتاب نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان

کتاب نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان با تعریف مفاهیم کلیدی مانند کودک، نوجوان و بزهکاری آغاز شده است؛ سپس به بررسی سیر تاریخی قوانین مرتبط با بزهکاری اطفال در ایران و جهان پرداخته است. نویسنده با مرور دیدگاه‌های مختلف حقوقی و جرم‌شناسی، به تبیین مسئولیت کیفری کودکان و نوجوانان و تفاوت آن با بزرگسالان اشاره کرده است. عوامل مؤثر بر بزهکاری در سه دسته‌ی زیستی، روانی و اجتماعی بررسی شده‌اند؛ ازجمله نقش وراثت، اختلالات روانی، محیط خانوادگی، وضعیت اقتصادی، کیفیت روابط والدین و تأثیر گروه همسالان. 

در ادامه، اثر محیط‌های آموزشی و تربیتی بر رفتار کودکان و نوجوانان تحلیل شده و نقش آموزش هنجارهای اجتماعی، ارزش‌های اخلاقی و مهارت‌های زندگی در پیشگیری از انحرافات رفتاری مورد توجه قرار گرفته است. کتاب به بررسی سیاست‌های کیفری و حمایتی، کانون‌های اصلاح و تربیت و تجربه‌های کشورهای مختلف در زمینه‌ی پیشگیری از بزهکاری پرداخته است. در نهایت، احمدرضا امیری بر اهمیت آموزش و پرورش به‌عنوان ابزاری برای کاهش آسیب‌های اجتماعی و ارتقای سلامت روانی و اجتماعی کودکان و نوجوانان تأکید کرده است.

چرا باید کتاب نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان را خواند؟

این کتاب با رویکردی جامع به موضوع بزهکاری کودکان و نوجوانان پرداخته و نقش آموزش و پرورش را در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی بررسی کرده است. خواننده با مطالعه‌ی این اثر با عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی مؤثر بر بزهکاری آشنا شده و تصویری کلی از روند تحول قوانین و سیاست‌های حمایتی در ایران و جهان به‌دست می‌آورد. کتاب با ارائه‌ی نظریه‌ها و پژوهش‌های علمی، راهکارهایی را برای پیشگیری و اصلاح رفتارهای پرخطر ارائه داده که می‌توانند برای فعالان حوزه‌ی آموزش، حقوق، روان‌شناسی و سیاست‌گذاری اجتماعی مفید باشند.

خواندن کتاب نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های حقوق، علوم تربیتی، روان‌شناسی و جامعه‌شناسی، معلمان، مشاوران مدارس، فعالان حوزه‌ی کودک و نوجوان و سیاست‌گذاران اجتماعی مناسب است؛ همچنین والدینی که به‌دنبال پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و تربیت فرزندان سالم هستند، می‌توانند از مطالب این کتاب بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب نقش آموزش و پرورش در پیشگیری از بزهکاری کودکان و نوجوانان

«یکی از مسائل و مشکلات بغرنج جوامع امروز که توجه بسیاری از روان‌شناسان، جامعه‌شناسان و حقوقدانان را به خود جلب کرده است مسأله رواج بزهکاری در بین نوجوانان و جوانان است. بزهکاری از نظر حقوقی به اعمالی گفته می‌شود که بر خلاف قوانین، مقررات و هنجارهای اجتماعی از سوی جوانان زیر ۱۸ سال صورت می‌گیرد. اعمالی مثل غیبت از مدرسه، دروغگویی‌های مکرر، فرار از خانه، ولگردی، گدایی، ایجاد حریق، تخریب، رانندگی بدون گواهینامه، سرقت، حمل مواد مخدر، زیر پا گذاشتن حقوق دیگران، انحرافات جنسی و... در زمره اعمال بزهکارانه رایج در بین جوانان است. بدیهی است اگر کودکی مرتکب چنین خطاها و اشتباهاتی شود، به دلیل آنکه معیارها، ارزش‌ها و رفتارهای اجتماعی مقبول و شایسته را نمی‌داند قابل اغماض و بخشیدن است ولی وظیفه والدین، مربیان و مراقبان نزدیک کودک است که با مشاهده چنین رفتارهایی که دال بر ناسازگاری، انحراف و کج‌روی اوست، هوشیار باشند و اشتباهش را به او گوشزد کنند.»