کتاب عبور از پل رویاها

کتاب عبور از پل رویاها نوشته شهرام مهدی‌زادگان و ویراسته سیده فاطمه عبادی توسط نشر متخصصان منتشر شده است. این مجموعه داستان، با محوریت روابط انسانی، مفاهیمی چون فداکاری، محبت، معنای زندگی و مرگ را در بستر داستان‌های معاصر و شخصیت‌محور روایت می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب عبور از پل رویاها

کتاب عبور از پل رؤیاها، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که در فضای معاصر ایران و با نگاهی به دغدغه‌های نوجوانان و جوانان نوشته شده است. این کتاب در دوره‌ای منتشر شده که هوش مصنوعی و فناوری‌های نوین به بخشی از زندگی روزمره بدل شده‌اند و همین موضوع در روایت داستان‌ها نیز بازتاب یافته است. شخصیت اصلی، نوجوانی به نام پولاد، علاقه‌مند به رباتیک و هوش مصنوعی است و در مسیر زندگی‌اش با چالش‌های عاطفی، خانوادگی و اخلاقی متعددی روبه‌رو می‌شود. داستان‌ها با رویکردی واقع‌گرایانه و گاه خیال‌پردازانه به موضوعاتی چون فقدان، دوستی، انتخاب‌های اخلاقی و جست‌وجوی معنای زندگی می‌پردازند. در کنار روایت‌های انسانی، حضور یک ربات انسان‌نما به نام هلن به داستان‌ها رنگ و بویی علمی-تخیلی می‌دهد و امکان بررسی مرزهای میان انسان و ماشین، احساس و منطق را فراهم می‌کند. کتاب با لحنی صمیمی و روایتی خطی، مخاطب را به سفری درونی و بیرونی می‌برد و در هر بخش، لایه‌ای تازه از روابط انسانی و معنای زیستن را آشکار می‌کند.

خلاصه داستان عبور از پل رویاها

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

داستان با پولاد، نوجوانی علاقه‌مند به رباتیک و هوش مصنوعی آغاز می‌شود که پس از فوت مادر با پدرش زندگی می‌کند. علاقه‌ی او به فناوری باعث می‌شود در نمایشگاهی بین‌المللی با ربات انسان‌نمایی به نام هلن آشنا شود؛ رباتی که توانایی یادگیری و تعامل دارد، اما فاقد احساسات انسانی است. پولاد با قراردادی، هلن را برای مدتی به خانه می‌آورد تا روی ارتقای حافظه و احساسات او کار کند. در این مسیر، پولاد و دوستانش با چالش‌های مدرسه، روابط اجتماعی و مسائل خانوادگی روبه‌رو می‌شوند. هلن به‌تدریج نقش مهمی در زندگی پولاد پیدا می‌کند؛ از حمایت عاطفی گرفته تا مداخله در مشکلات مدرسه و حتی کمک به تشخیص بیماری پدر پولاد. داستان با روایت‌هایی از دوستی، خیانت، مرگ و تلاش برای درک معنای احساسات انسانی پیش می‌رود. در بخش‌هایی از کتاب، تجربه‌ی فقدان، عشق، شکست عاطفی و حتی مواجهه با مرگ پدر، پولاد را به سفری درونی می‌برد که در آن، مرز میان انسان و ماشین و معنای واقعی زندگی و احساسات به چالش کشیده می‌شود. حضور حیوانات خانگی، روابط دوستانه و تجربه‌های روزمره، داستان را به زندگی واقعی نزدیک می‌کند و درعینحال پرسش‌هایی درباره‌ی اخلاق، فناوری و معنویت مطرح می‌کند.

چرا باید کتاب عبور از پل رویاها را خواند؟

این کتاب با ترکیب عناصر داستان علمی-تخیلی به موضوعاتی چون هویت، احساسات، مرگ و معنای زندگی می‌پردازد. روایت داستان از زاویه‌ی نوجوانی کنجکاو و جست‌وجوگر، امکان هم‌ذات‌پنداری با دغدغه‌های نسل جدید را فراهم می‌کند. حضور ربات انسان‌نما و تلاش برای درک احساسات، فرصتی برای تأمل درباره‌ی مرزهای انسانیت و فناوری ایجاد می‌کند؛ همچنین داستان‌های فرعی درباره‌ی دوستی، خانواده، شکست و امید، کتاب را به اثری چندلایه و قابل‌تأمل بدل کرده است.

خواندن کتاب عبور از پل رویاها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای نوجوانان و جوانانی که به داستان‌های معاصر با چاشنی علمی-تخیلی علاقه دارند، مناسب است؛ همچنین می‌تواند برای کسانی که دغدغه‌هایی درباره‌ی هویت، روابط انسانی، فناوری و معنای زندگی دارند، آموزنده باشد. مطالعه‌ی آن به دوستداران موضوعات هوش مصنوعی و اخلاق نیز توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب عبور از پل رویاها

«پولاد نگاهی به داخل غرفه انداخت. برخلاف سایر قسمت‌ها؛ هیچ دستگاهی در آنجا برای نمایش وجود نداشت؛ بنابراین رو به دختر جوان کرد و پرسید: «راستی، می‌تونم اسم شما رو بپرسم؟» دختر خیلی کوتاه جواب داد: «من هلنم». پولاد ادامه داد: «هلن، چرا از شرکت شما هیچ وسیله یا دستگاهی در اینجا به نمایش گذاشته نشده؟» دختر لبخندی زد و گفت: «اسم شما پولاده، درسته؟» پولاد با شگفتی جواب داد: «بله، درسته! ولی شما این رو از کجا می‌دونین؟» هلن لبخندی زد و گفت: «من تنها دستگاهی هستم که پس از سال‌ها تحقیق، به‌دست مهندسان این شرکت ساخته شدم» و بعد درحالی‌که به چشمان شگفت‌زده پولاد نگاه می‌کرد، ادامه داد: «ابتدا یه‌سری ربات‌هایی ساخته شدن که بنا به اطلاعات داده‌شده، حرکات محدودی رو می‌تونستن انجام بدن، ولی حالا با کمک هوش مصنوعی، ما توان به‌روزشدن و انجام حرکاتی رو داریم که حتی هنگام ساخت هم برامون پیش‌بینی نشده‌ن». پولاد همان‌طور ناباورانه در حال نگاه‌کردن به هلن بود و شاید در هر لحظه انتظار این را داشت که افرادی با خنده به او بگویند که این تنها یک شوخی است، ولی از قرار معلوم قضیه کاملاً جدی بود.»