کتاب پارمان؛ نسخه ای برای مالزی بهتر

کتاب پارمان؛ نسخه‌ ای برای مالزی بهتر با عنوان اصلی Script for a better malaysia: an empowering vision and policy framework for action نوشتهٔ «انور ابراهیم» (نخست‌وزیر مالزی) و ترجمهٔ «حبیب رضا ارزانی» توسط موسسه فرهنگی و انتشارات بین‌المللی الهدی منتشر شده است. این کتاب به بررسی سیاست‌ها و چشم‌اندازهای آیندهٔ مالزی با تمرکز بر توسعهٔ پایدار، رفاه اجتماعی و اصلاحات ساختاری پرداخته است و در دستهٔ مطالعات راهبردی و آینده‌پژوهی قرار می‌گیرد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پارمان؛ نسخه ای برای مالزی بهتر

کتا «پارمان؛ نسخه‌‌ای برای مالزی بهتر» (چشم‌انداز، سیاست‌ها، اقدامات) اثری است که در بستر تحولات سیاسی و اجتماعی مالزی نوشته شده است و به ضرورت بازنگری در سیاست‌ها و ارزش‌های ملی به‌ویژه پس از همه‌گیری کووید ۱۹ و تغییرات جهانی پرداخته است. «انور ابراهیم»، نویسندهٔ کتاب، که خود نخست‌وزیر مالزی است با نگاهی انتقادی به گذشته و حال کشور شش اصل کلیدی را به‌عنوان پیشران‌های توسعه و اصلاحات معرفی می‌کند. شش اصلی که او معرفی می‌کند عبارت است از پایداری، مراقبت و مهرورزی، احترام، نوآوری، رفاه و اعتماد. 

این اصول چهارچوبی برای سیاست‌گذاری و اقدامات آیندهٔ مالزی ارائه می‌دهند. کتاب در فضایی میان‌فرهنگی و باتوجه‌به تنوع قومی و مذهبی مالزی نوشته شده و تلاش کرده است الگویی برای عبور از بحران‌ها و ساختن جامعه‌ای پایدار و فراگیر ارائه دهد. «پارمان؛ نسخه‌‌ای برای مالزی بهتر» علاوه‌بر پرداختن به مسائل داخلی مالزی به اهمیت بازنگری ارزش‌ها در سایر جوامع نیز اشاره می‌کند و آن را الگویی قابل تأمل برای کشورهای دیگر می‌داند.

خلاصه کتاب پارمان؛ نسخه ای برای مالزی بهتر

این کتاب با ترسیم وضعیت کنونی مالزی آغاز می‌شود و از بحران اعتماد عمومی، فساد ساختاری و چالش‌های اقتصادی و اجتماعی می‌گوید. نویسنده با اشاره به تجربهٔ همه‌گیری کرونا و پیامدهای آن بر ضرورت بازسازی اعتماد میان دولت و مردم تأکید می‌کند و معتقد است که بدون شفافیت، پاسخ‌گویی و مشارکت جمعی امکان عبور از بحران‌ها وجود ندارد. در ادامه شش اصل بنیادین به‌عنوان ستون‌های سیاست‌گذاری معرفی می‌شوند؛ پایداری (در ابعاد زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی)، مراقبت و مهرورزی (توجه به اقشار آسیب‌پذیر و رفع فقر)، احترام (ارج‌گذاری به کرامت انسانی و تنوع فرهنگی)، نوآوری (پذیرش فناوری‌های نو و اصلاح ساختارهای آموزشی و اقتصادی)، رفاه (تعریف جدیدی از رفاه که فراتر از مصرف‌گرایی است) و اعتماد (بازسازی پیوند میان دولت و ملت). هر یک از این اصول با مثال‌ها و تحلیل‌هایی از وضعیت مالزی و جهان امروز شرح داده می‌شوند. نویسنده بر اهمیت اصلاحات نهادی، آموزش مشارکتی، اقتصاد انسانی و سیاست‌های فراگیر تأکید دارد و معتقد است که تنها با‌تکیه‌بر این ارزش‌ها می‌توان آینده‌ای پایدار و عادلانه ساخت. کتاب با ارائهٔ سناریوها و پیشنهادهایی برای سیاست‌گذاری در دوران پساعادی به نقش دولت، جامعه مدنی و شهروندان در تحقق این چشم‌انداز می‌پردازد.

چرا باید کتاب پارمان؛ نسخه ای برای مالزی بهتر را خواند؟

این کتاب فرصتی است برای آشنایی با رویکردی نوین به سیاست‌گذاری و توسعه در یک کشور چندفرهنگی و در حال گذار. «پارمان؛ نسخه‌‌ای برای مالزی بهتر» باتکیه‌بر تجربهٔ عملی نویسنده در عرصهٔ سیاست، شش اصل کلیدی را به‌عنوان راهنمای عبور از بحران‌ها و ساختن جامعه‌ای پایدار معرفی می‌کند. خواندن این کتاب به درک بهتر چالش‌های معاصر، اهمیت ارزش‌های اخلاقی در سیاست و ضرورت اصلاحات ساختاری کمک می‌کند و می‌تواند الهام‌بخش پژوهشگران، سیاست‌گذاران و علاقه‌مندان به آینده‌پژوهی باشد.

خواندن کتاب پارمان؛ نسخه ای برای مالزی بهتر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای پژوهشگران حوزهٔ سیاست، اقتصاد و مطالعات توسعه، دانشجویان علوم اجتماعی، فعالان مدنی و علاقه‌مندان به آینده‌پژوهی و اصلاحات اجتماعی مناسب است؛ همچنین مطالعهٔ این کتاب برای کسانی که دغدغهٔ عدالت اجتماعی، توسعهٔ پایدار و عبور از بحران‌های ساختاری را دارند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب پارمان؛ نسخه ای برای مالزی بهتر

«سوال من از شما این است که چگونه می‌خواهیم در مسیر رشد و ترقی جهانی باقی بمانیم؟ چه سیاست‌هایی را باید اعمال کنیم تا در این چشم‌انداز متغیّر راه را بیابیم؟ از برخی راه‌کارهای سیاسی به‌عنوان دستاوردهای برتر یاد می‌شود؛ درحالی‌که برخی از آنها همچون داغی بر پیشانی می‌مانند؛ چراکه تعدادیشان فاجعه به بار آورده‌اند. بخشی نیز به فراموشی سپرده شده‌اند. آنچه این راه‌کارها را از یکدیگر متمایز می‌کند، توانایی سیاسی در راستای مقابله با متغیرهاست. درواقع؛ جهان خاستگاه متغیرهاست و این تفاوت‌ها؛ بخشی جدایی‌ناپذیر در گذر دوران هستند.»