کتاب فخرالدین حجازی

کتاب فخرالدین حجازی نوشتهٔ سیدمحمدجواد قربی است. انتشارات سوره مهر این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب فخرالدین حجازی

کتاب فخرالدین حجازی تلاشی است برای بازگویی زندگی و آثار یکی از شخصیت‌های تاثیرگذار ادبیات معاصر ایران. فخرالدین حجازی، شاعر، نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس شناخته‌شده، به دلیل تأثیر و نقش خود در عرصه فرهنگ و هنر ایران، در این کتاب به‌طور جامع معرفی می‌شود. نویسنده با بررسی زندگی‌نامه، اندیشه‌ها، و آثار حجازی، سیر تحول فکری و هنری او را مورد بررسی قرار می‌دهد. همچنین، کتاب به واکاوی ابعاد اجتماعی و سیاسی زمانهٔ حجازی نیز می‌پردازد و چگونگی تأثیر آن بر آثارش را تحلیل می‌کند. این اثر با نثر روان و جذاب خود، علاوه بر مخاطبان ادبیات، تاریخ‌پژوهان و علاقه‌مندان به فرهنگ ایرانی را نیز به خود جلب می‌کند. «فخرالدین حجازی» فرصتی است تا خوانندگان با دنیای ادبی و فرهنگی ایران در دوره‌ای خاص آشنا شوند و از تجربه‌های فکری و هنری این شاعر بزرگ بهره‌مند شوند.

آشنایی با چهره‌های برجسته‌ای که در شکل‌گیری بخشی از پیکره سده رو به پایانِ ما، نقش‌آفرین بوده‌اند، کاری است شایسته که با عنوان جامع «شخصیت‌های مانا» سامان گرفته است. کتاب حاضر نگاهی کوتاه به زندگی و زمانه و آثار یکی از مردان مانایی دارد که در سپیده‌دم این قرن زاده شد، در مشهد بالید، همان جا به مهم‌ترین کار زندگی‌اش، یعنی آموزش و پژوهش پرداخت و پس از حیاتی پربار در روزگاری پرغوغا، در همان دیار هم درگذشت.

خواندن کتاب فخرالدین حجازی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران تاریخ معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فخرالدین حجازی

«این هوشیارسازی سیاسی مردم که در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ توسط خطیبان، سخنرانان دینی و روحانیون مبارز انجام شد، فضای جامعه را پذیرای تغییر نظام سیاسی حاکم کرد. به عبارتی، آگاهی و رشد بینش فرهنگی و سیاسی مردم که از سخنرانی، خطبه‌ها و مواضع اندیشمندان و فعالین انقلابی نشئت می‌گرفت، اهمیت عملکرد و مواضع سیاسی شخصیت‌هایی نظیر فخرالدین حجازی را نشان می‌دهد؛ باتوجه‌به این دلایل است که امام خمینی از او به‌عنوان شخصیتی ناطق و متعهد یاد می‌کنند. حجازی همچنین از قدرت قلم خویش برای توسعهٔ اندیشه‌های انقلابی بهره گرفت و با نگارش آثار تألیفی کوشید بینش سیاسی و اجتماعی مبتنی بر اسلام را در نسل‌های مختلف، از جوانان گرفته تا کهنسالان نهادینه سازد. استقبال از آثار وی حتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نشان از کیفیت آثار پژوهشی و ترجمه‌ای وی دارد. افزون بر این باوجود کثرت اسناد ساواک درزمینهٔ مبارزات سیاسی و فرهنگی فخرالدین حجازی طی سه دههٔ منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی، تا زمان نگارش این کتاب، هیچ اثر منسجمی پیرامون فعالیت‌ها، مواضع و عملکرد او در عرصهٔ علمی، سیاسی و اجتماعی منتشر نشده است و به‌جز مجموعهٔ اسناد ساواک با عنوان فریاد بعثت: فخرالدین حجازی به روایت اسناد ساواک و ویژه‌نامهٔ فخر دین که مجموعه‌ای گردآوری‌شده هستند، هیچ اثر تألیفی دربارهٔ حجازی وجود ندارد. همین مسئله، پرداختن به زندگانی و فعالیت‌های مبارزاتی و سیاسی وی را ضروری می‌کند.

افزون بر این فخرالدین حجازی به‌عنوان چهره‌ای فرهنگی، از فعالیت‌های سیاسی دور نبوده است؛ او ضمن توجه به آموزش و فعالیت فرهنگی و تبلیغی، مبارزه سیاسی را سرلوحهٔ فعالیت‌های خویش قرار داده بود. همین مسئله باعث فرار از محل زندگی در سبزوار گردید و حتی تهدیدات شهربانی منجر به سکوت وی نشد تا جایی که اقدامات وی به مذاق حکومت پهلوی خوش نیامد و او را تبعید کردند. به هر روی، مهاجرت حجازی از سبزوار به مشهد و تهران، نشان از روحیهٔ بی‌قرار وی برای توسعهٔ ارزش‌های دینی و استقرار نظام سیاسی منبعث از آموزه‌های اسلامی در جامعهٔ ایرانی دارد. حجازی در این مسیر ضمن همکاری با مؤسسات مختلف، احزاب، همراهی و مشارکت در انجمن‌های تبلیغی و دینی، همگامی با نیروهای انقلابی تحتِ تعقیب رژیم، مساعدت مبارزین سیاسی در تهران و همکاری با آن‌ها، تدارک محافل فکری و اندیشگی برای مردان و زنان تلاش کرد رسالت شرعی و دینی خویش را در نابودی رژیم استبدادی و استقرار نظام اسلامی به‌خوبی انجام دهد. فخرالدین حجازی در مسیر فعالیت‌های خویش از مبارزهٔ قلمی گرفته تا سخنرانی‌های انتقادی در محافل دینی و آموزشی کشور، با انتقادهایی از سوی برخی روحانیان و نیروهای سیاسی مواجه بود؛ ولی نقش و عملکرد او به‌عنوان نیروی فعال انقلابی در نهضت امام خمینی غیرقابل‌انکار است. حجازی یکی از سخنوران موفق در دوران اختناق پهلوی محسوب می‌گردید که روند روشنگرانه و فعالانه‌اش در تبیین مسائل اجتماعی و سیاسی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز ادامه یافت و باوجود فعالیت‌های فرهنگی، سیاسی و نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، از سخنرانی‌ها و روحیهٔ روشنگری خویش دور نشد و نسبت به مسائل مختلف جامعه که عامل بی‌ثباتی و ناآرامی سیاسی می‌شدند، موضع‌گیری صریح داشت.»