کتاب درس گفتارهای خارج فقه آیت الله مهدوی کنی (جلد دوم)

کتاب درس گفتارهای خارج فقه آیت الله مهدوی کنی (جلد دوم) نوشتهٔ محمدمهدی اسلامی و محمد اسکندری است. انتشارات دانشگاه امام صادق (ع) این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب درس گفتارهای خارج فقه آیت الله مهدوی کنی (جلد دوم)

کتاب درس گفتارهای خارج فقه آیت الله مهدوی کنی (جلد دوم) شامل مباحث عمیق و مفصلی از فقه اسلامی است. این مجموعه درس‌ها، که آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی ارائه کرده است، به تفصیل به بررسی مسائلی از فقه شیعه می‌پردازد و به دنبال تبیین دیدگاه‌های فقهی و اصولی است. آیت‌الله مهدوی کنی به عنوان یکی از علمای برجسته و تأثیرگذار در فقه و همچنین سیاست‌مدار معروف در تاریخ معاصر ایران شناخته می‌شود. درس‌های ایشان، علاوه بر مباحث فقهی، حاوی نکات اخلاقی و اجتماعی نیز هستند که خوانندگان می‌توانند از آنها بهره‌مند شوند.

انتشارات دانشگاه امام صادق علیه السلام به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین ناشران دانشگاهی کشور به‌طور ویژه و تخصصی در حوزه‌های مطالعاتی بین‌رشته‌ای فعالیت می‌نماید.

این انتشارات به مثابه بازوی ترویجی دانشگاه اسلامی مرجع کشور، طی قریب به ۲۰ سال فعالیت در حوزه‌های علوم انسانی و اسلامی در راستای افق‌گشایی مرزهای دانشی و تاکنون توانسته است با قریب به ۱۰۰۰ عنوان اثر تألیفی، تنظیمی، تدوینی و ترجمه‌ای، پاسخگوی بخشی از نیاز روزافزون جامعه علمی کشور باشد.

کسب رتبه اول و برگزیده شدن در جشنواره‌های مختلف سبک زندگی، کتاب سال دانشگاهی، کتاب سال دانشجویی، کتاب سال ایران، کتاب سال بانوان، فارابی، کتاب مقاومت، کتاب فصل ج.ا.ایران، پژوهش فرهنگی سال ج.ا.ایران و دکترین مهدویت از جمله جوایز و افتخارات این انتشارات است.

انتشار بیش از ۴۰۰ عنوان کتب میان‌رشته‌ای در زمینه علوم انسانی ـ اسلامی، انتشارات دانشگاه‌ را یکی از پیشگامان تهیه و طبع این آثار در کشور به‌شمار می‌‌آورد. همچنین ایجاد ظرفیت تولید سالانه بیش از ۱۰۰ عنوان کتاب نشر اولی و تحقق این ظرفیت در ادوار مختلف، انتشارات دانشگاه امام صادق (ع) را در رسته ناشران حرفه‌ای کشور قرار داده است.

خواندن کتاب درس گفتارهای خارج فقه آیت الله مهدوی کنی (جلد دوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران علوم اسلامی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب درس گفتارهای خارج فقه آیت الله مهدوی کنی (جلد دوم)

«پس از پایان سلسله انبیاء و غیبت آخرین سلاله پاک اوصیاء حضرت ولی عصر (عج)، از فقها به‌عنوان جانشینان این تبار پاک یاد می‌شود و احادیث ناب و زیبایی از معصومین (ع) به این مقام و منزلت فقهاء اشاره دارد که ما از باب تبرُّک و تیمُّن به ذکر سه روایت اکتفاء می‌کنیم:

۱- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ (ع) یَقُولُ إِذَا مَاتَ الْمُؤْمِنُ بَکَتْ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ وَ بِقَاعُ الْأَرْضِ الَّتِی کَانَ یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَیْهَا وَ أَبْوَابُ السَّمَاءِ الَّتِی کَانَ یُصْعَدُ فِیهَا بِأَعْمَالِهِ وَ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْ‌ءٌ لِأَنَّ الْمُؤْمِنِینَ الْفُقَهَاءَ حُصُونُ الْإِسْلَامِ کَحِصْنِ سُورِ الْمَدِینَةِ لَهَا‌.

علی بن أبی حمزه می¬گوید: از امام موسی بن جعفر (ع) شنیدم که می‌فرمود: هرگاه مؤمن بمیرد فرشتگان و قطعات زمینی که در آن به پرستش خدا بر می‌خاست و درهای آسمان که با اعمالش از آن بالا می¬رفت بر او می-گریند و در اسلام شکافی پدیدار خواهد شد که هیچ‌چیز آن را ترمیم نمی¬کند؛ زیرا فقهای مؤمن دژهای اسلام‌اند و برای اسلام نقش حصار شهر را دارند.

۲- حَدَّثَنِی أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِی الْبَخْتَرِیِّ وَ سِنْدِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِی الْبَخْتَرِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِیَاءِ وَ ذَلِکَ أَنَّ الْأَنْبِیَاءَ لَمْ یُوَرِّثُوا دِرْهَماً وَ لَا دِینَاراً وَ إِنَّمَا وَرَّثُوا أَحَادِیثَ مِنْ أَحَادِیثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ شَیْئاً مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَکُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِینَا أَهْلَ الْبَیْتِ فِی کُلِّ خَلَفٍ عُدُولًا یَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِیفَ الْغَالِینَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِینَ وَ تَأْوِیلَ الْجَاهِلِینَ.

امام صادق (ع) می¬فرمایند: علما میراث‌داران انبیاء هستند؛ زیرا پیامبران درهم و دینار به ارث نمی¬گذارند بلکه احادیثی از سخنانشان را به ارث می‌گذارند؛ بنابراین هرکس بهره‌ای از احادیث آنان برگیرد در حقیقت بهره‌ای شایان و فراوان برده است، پس بنگرید که علمتان را از چه کسانی می¬گیرید؛ زیرا در میان ما اهل بیت در هر نسلی، افراد عادل و درستکاری هستند که تحریف مبالغه‌ورزان و روش‌سازی نارواگران و تأویل نابخردان را از دین دور می‌کنند (و ساحت دین را از تغییرات معارضان و تحریف‌های نادانان و امثال آن پاک می‌گردانند).»