با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب کوه صدایم را پس نمی دهد

نویسنده:محسن حسینخانی

انتشارات:انتشارات مروارید

دسته‌بندی:

امتیاز:

۵.۰از ۱ رأیخواندن نظرات

۵٫۰

(۱)

خواندن نظرات

معرفی کتاب کوه صدایم را پس نمی دهد

کتاب کوه صدایم را پس نمی دهد سرودهٔ محسن حسینخانی است. انتشارات مروارید این مجموعه شعر معاصر را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب کوه صدایم را پس نمی دهد

کتاب کوه صدایم را پس نمی دهد یک مجموعه شعر معاصر را در بر گرفته است. این مجموعه‌شعر دربردارندهٔ دو دفتر به نام «پریشان‌تر از گیسوی یار» و «نغمه‌هایی برای تحمل جهان» است که دفتر اول حاوی ۲۵ و دفتر دوم حاوی ۶۸ شعر معاصر است. محسن حسینخانی، روان، ساده و به‌دور از تکلف، گاه به‌مانند یک عاشق در غم ازدست‌رفتن معشوق یا محبوب، گاه به‌مثابه‌ی یک کودک در یادآوری خاطرات گذشته‌ٔ خود، تجربه‌های احساسی زیبایی را از یار، جهان و اتفاقات به‌شکل شعر درآورده است. سروده‌های این مجموعه به‌سبکی نو، فارغ و آزاد از قیدوبندهای قافیه‌پردازی و قالب‌های کلاسیک است.

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.