کتاب دام دوست داشتنی بودن

کتاب دام دوست داشتنی بودن نوشتهٔ آلیسیا منندز و ترجمهٔ مریم اصغرپور است. انتشارات بله این کتاب را منتشر کرده است؛ نویسنده در کتاب می‌خواهد بگوید: چطور خودتان را از این دام رها کنید و همان‌طور که هستید به موفقیت برسید.

درباره کتاب دام دوست داشتنی بودن

کتاب دام دوست داشتنی بودن به بررسی دام‌هایی می‌پردازد که زنان را در تله‌ٔ نیاز به دوست داشته شدن گرفتار می‌کند. منندز با استفاده از تجربیات شخصی و تحقیقات گسترده، نشان می‌دهد که چگونه این تله‌ها می‌توانند مانع از اصالت و رهبری زنان شوند. این کتاب به زنان کمک می‌کند تا بفهمند چگونه می‌توانند بدون نیاز به تأیید دیگران، به موفقیت و رهبری دست یابند. دام دوست داشتنی بودن شامل داستان‌های واقعی، تحلیل‌های عمیق و راهکارهای عملی است که زنان را به سمت خودآگاهی و موفقیت هدایت می‌کند. این کتاب به عنوان یک راهنمای عملی و الهام‌بخش برای زنانی که می‌خواهند با اصالت به موفقیت برسند، بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

این کتاب یک راهنمای حیاتی برای زنانی است که می‌خواهند در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود اصیل و موفق باشند. این کتاب شما را به سفری می‌برد تا بفهمید چگونه می‌توانید از دام دوست داشتنی بودن رها شوید و به شیوه‌ای که هستید به موفقیت برسید. همچنین این کتاب در زمان انتشارش یکی پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز بوده است. 

درباره نویسنده

آلیسیا منندز نویسنده و روزنامه‌نگار برجسته، در زمینه‌های مختلفی از جمله مسائل زنان، رهبری و رسانه‌های اجتماعی تحقیق و نویسندگی کرده است. از دیگر آثار معروف او می‌توان به کتاب «هنر مدیریت زندگی» اشاره کرد.

خواندن کتاب دام دوست داشتنی بودن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دام دوست داشتنی بودن

«هر چند شاید بیشتر از اکثر مردم به حرف و قضاوت دیگران اهمیت می‌دادم، در عمق وجودم می‌دانستم فقط من نیستم که چنین کاري می‌کنم. کمی جستجو در اینترنت نشان داد که زنان در هر مسئله‌ای، از اخراج تا ترفیع، با موضوع دوست داشتنی بودن مواجه هستند. می‌دانستم زنانی که می‌خواهند سِمتی بگیرند باید ثابت کنند دوست داشتنی و باکفایت هستند. به‌علاوه، به ما زنان یاد داده شده است که به فکر و نظر دیگران درباره خودمان اهمیت بدهیم. احتمالاً من تنها کسی نیستم که بدون زیر سؤال بردن این حکم بزرگ شدم، نه؟»